Πρόκειται για μια πραγματική ακροβασία πολιτικής ισορροπίας, στην οποία επιδόθηκε ο πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκορνί την Τρίτη (14.10.2025) ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης στη Γαλλία: προσπάθησε να ικανοποιήσει τους σοσιαλιστές χωρίς να χάσει τη δεξιά, αλλά και χωρίς να προδώσει την κληρονομιά του μακρονισμού, γράφει η γαλλόφωνη ελβετική εφημερίδα Le Temps.
Στην «déclaration politique générale» (προγραμματική δήλωση) του μπροστά στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας, σύντομη, πυκνή και σχεδιασμένη ως λόγος εξόδου από την κρίση, ο Σεμπαστιάν Λεκορνί επιχείρησε να διατυπώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Ή αλλάζουμε, ή θα μας αλλάξουν».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με την πλάτη στον τοίχο, ο επικεφαλής της κυβέρνησης υποχώρησε σε μία από τις βασικές απαιτήσεις της μετριοπαθούς αριστεράς: την άμεση και πλήρη αναστολή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του 2023. Καμία αύξηση ορίου ηλικίας, καμία επιμήκυνση των ετών ασφάλισης – όλα παγώνουν έως τον Ιανουάριο του 2028. Μια παραχώρηση που χαιρετίστηκε από τους σοσιαλιστές και ακόμη και από τον ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος, Φαμπιέν Ρουσέλ, ο οποίος έκανε λόγο για «μια πρώτη νίκη».
Ωστόσο, η κίνηση είναι επικίνδυνη. Η αναστολή θα κοστίσει 400 εκατομμύρια ευρώ ήδη από το 2026 και σχεδόν 1,8 δισεκατομμύριο το 2027. «Δεν θα αναλάβω την ευθύνη για ένα αποτέλεσμα που θα υπονομεύσει την αξιοπιστία μας», τόνισε ο Λεκορνί, υποσχόμενος περικοπές για να αντισταθμιστεί το κόστος του μέτρου.
Στροφή προς την κοινωνική πολιτική, χωρίς ρήξη με τη δημοσιονομική πειθαρχία
Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει τη γραμμή της κυβέρνησης γύρω από μια «κοινωνική δεξιά» ικανή να κατευνάσει τις εντάσεις χωρίς να εγκαταλείψει τη δημοσιονομική αυστηρότητα. Επιβεβαίωσε μάλιστα ότι ο κρατικός προϋπολογισμός του 2026 πρέπει να εγκριθεί πριν από το τέλος του έτους και «μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, όχι με προεδρική απόφαση».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο φορολογικό πεδίο, ο Λεκορνί δεν υιοθέτησε την πρόταση της αριστεράς για την επιβολή ενός έκτακτου φόρου επί του μεγάλου πλούτου, αλλά αναγνώρισε ότι το γαλλικό φορολογικό σύστημα «παρουσιάζει ανωμαλίες» στη φορολόγηση των πλουσιότερων πολιτών. Ωστόσο, πρότεινε μια «έκτακτη εισφορά για τις μεγάλες περιουσίες», χωρίς ακόμη να δώσει λεπτομέρειες, καθώς και έναν νέο φόρο στις επενδυτικές εταιρείες (holdings) και την παράταση των «έκτακτων εισφορών» στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και στα υψηλά εισοδήματα.
Όσον αφορά τις δαπάνες, το σχέδιο προϋπολογισμού προβλέπει πάγωμα των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, αυξήσεις φόρων στα υγρά ηλεκτρονικού τσιγάρου και στα ρυπογόνα οχήματα, καθώς και κατάργηση άνω των 3.000 θέσεων δημοσίων υπαλλήλων.
Μια εύθραυστη υπόσχεση δημοκρατικού διαλόγου
«Ο νόμος θα γίνεται εδώ, όχι στο Μπερσί», δήλωσε ο Λεκορνί ενώπιον των βουλευτών, υποσχόμενος ότι το Κοινοβούλιο θα έχει «τον τελευταίο λόγο» και ότι δεν θα υπάρξουν πλέον επιβολές αποφάσεων μέσω του άρθρου 49.3 του Συντάγματος. Θέλει, όπως είπε, να εκπροσωπήσει μια νέα πολιτική μέθοδο: «μοίρασμα της εξουσίας» και «αναζωογόνηση του κοινοβουλευτικού διαλόγου».
Όμως, όπως υπογραμμίζει η Le Temps, αυτή η ισορροπία παραμένει εύθραυστη. Μεταξύ ενός Εθνικού Συναγερμού αποφασισμένου να καταψηφίσει «όλες τις κυβερνήσεις του Μακρόν», μιας διχασμένης αριστεράς και μιας κλονισμένης πλειοψηφίας, ο Λεκορνί παίζει την πολιτική του επιβίωση. Ο Εμανουέλ Μακρόν, εξάλλου, προειδοποίησε: «Αυτές οι προτάσεις μομφής είναι προτάσεις διάλυσης.»
Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί μπορεί να κέρδισε λίγο χρόνο, αλλά όχι ακόμη την εμπιστοσύνη. Το στοίχημά του — να συνδυάσει τη δημοσιονομική πειθαρχία με την κοινωνική εκτόνωση — παραμένει, για πολλούς, μια «επικίνδυνη αποστολή».
