Το άρθρο, που είναι αφιερωμένο στη Γερμανίδα Καγκελάριο, τονίζει ότι «καθώς η ίδια έχει μεγαλώσει στα ανατολικά του σιδηρού παραπετάσματος, γνωρίζει πολύ καλά το τίμημα της ελευθερίας για να δεχτεί την επιστροφή των τειχών στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αν και συντηρητική και όχι πολύ οραματίστρια, κατόρθωνε πάντα, την κρίσιμη ώρα, να αποφεύγει την πολιτική του χειρότερου. Έτσι, τον Ιούλιο του 2015, επέλεξε τελικά έναν συμβιβασμό με τη Γαλλία για να αποφευχθεί ένα Grexit».
«Απέναντι στους μαθητευόμενους μάγους της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), αλλά με τη στήριξη της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, και πάλι η Γερμανίδα Καγκελάριος δεν θα πρέπει να υποχωρήσει. Έχοντας φθαρεί και εξασθενήσει, όσο ποτέ στη μακρά σταδιοδρομία της, αποτελεί παρόλα αυτά ένα «προπύργιο», στην κεφαλή μιας χώρας που δεν γίνεται να κυλήσει στο λαϊκισμό και τον εθνικισμό, εκτός εάν τελικά «θάψει» το ευρωπαϊκό όνειρο. Όποια και αν είναι η σημασία των βαυαρικών εκλογών, το μέλλον της Ευρώπης δεν αποφασίζεται στο Μόναχο», καταλήγει η Le Monde.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
