Τέσσερα άτομα, που άρπαξαν τα θρυλικά κοσμήματα της εποχής του Ναπολέοντα στην κλοπή του αιώνα στο Μουσείο του Λούβρου το πρωί της Κυριακής 19 Οκτωβρίου 2025, αναζητούνται από τις γαλλικές αρχές. Η εισαγγελέας του Παρισιού, Λορ Μπεκιό, ανέφερε ότι δεν αποκλείεται πίσω από τη ληστεία να κρύβεται «ξένη δύναμη». Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δεσμεύτηκε ότι «τα έργα θα ανακτηθούν και οι υπεύθυνοι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη».
Το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας υποστήριξε ότι το σύστημα συναγερμού λειτούργησε κανονικά και ότι οι πέντε υπάλληλοι που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην Γκαλερί Απόλλων αντέδρασαν άμεσα εφαρμόζοντας το πρωτόκολλο ασφαλείας. Παρά ταύτα, η έρευνα θα εξετάσει την αλυσίδα ευθυνών, καθώς πρόκειται για τη μεγαλύτερη ληστεία στο Μουσείο του Λούβρου μετά την κλοπή της «Μόνα Λίζα» το 1911.
Οι ληστές επικεντρώθηκαν σε δύο προθήκες στην Αίθουσα του Απόλλωνα, όπου φυλάσσονται τα κοσμήματα του Στέμματος της Γαλλίας. Αφαίρεσαν οκτώ αντικείμενα ανεκτίμητης αξίας από τα συνολικά 23 κομμάτια της συλλογής του Ναπολέοντα, ενώ προσπάθησαν να κλέψουν και το στέμμα της αυτοκράτειρας Ευγενίας, συζύγου του Ναπολέοντα Γ΄, το οποίο κοσμούν 1.354 διαμάντια και 56 σμαράγδια. Το βαρύτιμο κόσμημα βρέθηκε λίγο αργότερα, σπασμένο και εγκαταλειμμένο στην έξοδο του Μουσείου.
Στον απόηχο της χολιγουντιανής ληστείας, ξεκινά διοικητική έρευνα και ενίσχυση της ασφάλειας στα μουσεία της Γαλλίας. Ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας Λοράν Νουνιές θα αποστείλει οδηγία για την ενίσχυση του μηχανισμού ασφαλείας γύρω από τα πολιτιστικά ιδρύματα της χώρας μετά τη θεαματική κλοπή, κοσμημάτων ανεκτίμητης αξίας από το μουσείο του Λούβρου, ανακοινώθηκε σήμερα από το περιβάλλον του υπουργού.
Για αποτυχία των αρχών να αποτρέψουν την διάρρηξη στο μουσείο του Λούβρου έκανε λόγο ο Υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας.
Το πρωτοφανές περιστατικό σημειώθηκε το πρωί της Κυριακής, όταν τέσσερις ληστές μεταμφιεσμένοι σε εργάτες σκαρφάλωσαν με σκάλα στο εμβληματικό μουσείο, έμειναν κάτι λιγότερο από 4 λεπτά μεσα στο Λούβρο και συνολικά σε 7 λεπτά, αφαίρεσαν κοσμήματα ανεκτίμητης αξίας από την συλλογή των βασιλικών θησαυρών.
Μια ληστεία που σε πολλούς θύμισε τις περιπέτειες του μυθιστορηματικού διαρρήκτη Αρσέν Λουπέν που με τους ευφάνταστους σχεδιασμούς του ξεγελούσε συνεχώς την αστυνομία, ενώ δεν έλειψαν και οι συγκρίσεις με το Casa De Papel.
Είναι όμως γεγονός ότι υπήρξαν πολλά κενά στο σύστημα ασφαλείας – που βοήθησαν στη δράση των ληστών για να προβούν σε αυτή την κινηματογραφική κλοπή. Είναι η πιο εντυπωσιακή ληστεία στο Μουσείο του Λούβρου από τότε που η Μόνα Λίζα εξαφανίστηκε το 1911.
Μία επαγγελματική ληστεία σε ώρα αιχμής στο πιο καλά φυλασσόμενο μουσείο της Γαλλίας, που άφησε πολλά ερωτήματα αναπάντητα. Εγείρει σοβαρά ζητήματα για τα επίπεδα ασφάλειας που καλύπτουν τα γαλλικά έργα τέχνης, με κυριότερο το γιατί δεν ενεργοποιήθηκε ο συναγερμός, και όλα αυτά σε μια περίοδο που αυτά γίνονται όλο και περισσότερο στόχος εγκληματικών κυκλωμάτων.
Η Αστυνομία έχει το πολύ προθεσμία μία εδβομάδα να βρει τους αμύθητους θησαυρούς, αλλιώς μετά θα χαθούν για πάντα, εκτιμούν ειδικοί.
Συγκεκριμένα, δύο είναι τα σενάρια που εξετάζονται για την ληστεία:
- είτε ότι επρόκειτο για επαγγελματίες ληστές που ενήργησαν κατά παραγγελία – για κάποιον πλούσιο συλλέκτη
- είτε ότι πρόκειται για επιχείρηση ξεπλύματος χρήματος και από πίσω βρίσκονται μέλη του οργανωμένου εγκλήματος.
Παράλληλα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τα κοσμήματα να διαλυθούν σε κομμάτια και να σταλούν στο εξωτερικό μέσω ειδικών κυκλωμάτων, όπου θα πωληθούν τμηματικά.
Σε κάθε περίπτωση, ειδικοί και αναλυτές εκτιμούν πως είναι σχεδόν απίθανο να ανακτηθούν οι κλεμμένοι θησαυροί.
Η κλοπή της Μόνα Λίζα το 1911
Το φημισμένο Μουσείο του Λούβρου έχει μακρά ιστορία σε ληστείες και απόπειρες κλοπής. Η πιο διάσημη όλων έγινε το 1911 με την κλοπή της Μόνα Λίζα. Ο αναμφισβήτητα πιο διάσημος πίνακας στον κόσμο, η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, κλάπηκε από το Λούβρο από τον Βιντσέντσο Περούτζια, έναν πρώην υπάλληλο που είχε κρυφτεί μέσα στο μουσείο και βγήκε κρατώντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του.
Ήταν πρωί της 11ης Αυγούστου 1911. Ήταν καθημερινή, και ο Ιταλός μετανάστης Βιντσέντσο Περούτζια, που είχε εργαστεί για λίγο στο μουσείο κατασκευάζοντας πλαίσια και προθήκες, φόρεσε την παλιά στολή εργασίας του και μπήκε στο Λούβρο χωρίς κανείς να τον ελέγξει. Εκείνη την εποχή, ο πίνακας ήταν κρεμασμένος σε έναν τοίχο στο Σαλόν Καρέ (Salon Carré), αλλά γενικά ήταν κανόνας οι πίνακες να αφαιρούνται για λίγο για συντήρηση ή φωτογράφιση.
Έτσι, κανείς δεν έδωσε σημασία ούτε παρατήρησε ότι ο πίνακας έλειπε μέχρι περισσότερες από 24 ώρες αφότου ο Περούτζια έφυγε από το μουσείο, με τον πίνακα κάτω από τα ρούχα του.
Η κλοπή αποκαλύφθηκε μόνο όταν ένας πλούσιος θαμώνας εμφανίστηκε στο Salon Carré για να περιεργαστεί έναν άλλο πίνακα της αίθουσας. Τότε όλοι συνειδητοποίησαν τι είχε συμβεί. Το μόνο που είχε απομείνει από τη Μόνα Λίζα ήταν τα άγκιστρα που είχαν στερεώσει την ειδική θήκη της -μια που σχεδόν σίγουρα κατασκεύασε ο ίδιος ο Περούτζια – στον τοίχο.
Για δύο χρόνια ο Περούτζια κρατούσε τη Μόνα Λίζα κρυμμένη στο διαμέρισμά του, παρά το γεγονός ότι ανακρίθηκε δύο φορές από την αστυνομία και τα δακτυλικά του αποτυπώματα – που είχαν μείνει στην γυάλινη προθήκη – ήταν στο αρχείο μετά από προηγούμενη σύλληψη.
Ένα από τα πιο παράξενα περιστατικά της έρευνας αφορούσε τον νεαρό Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος ανακρίθηκε σύντομα για την κλοπή. Παρότι δεν είχε κλέψει ο ίδιος τη Μόνα Λίζα, αποκαλύφθηκε ότι είχε συνδέσεις με μια προηγούμενη κλοπή στο Λούβρο: είχε αγοράσει δύο αρχαίες κεφαλές Ιβηρικής προέλευσης που είχαν κλαπεί λίγα χρόνια πριν και τις παρέδωσε στην αστυνομία φοβούμενος ποινικές συνέπειες κατά την υπόθεση της Μόνα Λίζα.
Η Μόνα Λίζα βρέθηκε μόνο το 1913, όταν ο Περούτζια προσπάθησε να την πουλήσει σε άλλο μουσείο. Αποδείχθηκε ότι την είχε κρύψει στο διαμέρισμά του στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, ο Περούτζια ισχυρίστηκε ότι είχε κλέψει τον πίνακα από ορμόμενος από πατριωτικά αισθήματα για την Ιταλία, επιστρέφοντας στην Ιταλία τουλάχιστον ένα από τα εθνικά έργα τέχνης που ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε πάρει στη Γαλλία – παρότι η Μόνα Λίζα έφτασε στη Γαλλία με απόλυτα νόμιμο τρόπο, παραδόθηκε και πουλήθηκε από τον ίδιο τον Λεονάρντο στον Γάλλο μονάρχη, Φραγκίσκο Α΄, το 1518.
Κατόπιν τούτου, η δημοφιλία του κατά τα άλλα μικρού πίνακα εκτοξεύτηκε με έναν θρύλο να δημιουργείται γύρω από αυτόν και χιλιάδες κόσμου να συρρέουν να τον δουν.
Μία άλλη κλοπή υψηλού προφίλ σημειώθηκε το 1976, όταν τρεις ληστές εισέβαλαν ξημερώματα στο Λούβρο και απέσπασαν ένα σπαθί του 19ου αιώνα διακοσμημένο με διαμάντια το οποίο ανήκε στον βασιλιά Κάρολο Ι΄ της Γαλλίας. Οι δράστες ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο χρησιμοποιώντας μια μεταλλική σκαλωσιά, έσπασαν τα παράθυρα και εισχώρησαν στο Μουσείο, τακτική που θυμίζει τη θεαματική ληστεία της Κυριακής 19 Οκτωβρίου.
Το 1990, ο πίνακας του Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ «Portrait of a Seated Woman», που βρισκόταν σε αίθουσα του τρίτου ορόφου στο Λούβρο, κόπηκε από το κάδρο του και εξαφανίστηκε, όπως και το 1998, ο πίνακας του 19ου αιώνα «Le Chemin de Sevres» του Καμίλ Κορό, που δεν βρέθηκε ποτέ. Η κλοπή έγινε τότε αφορμή για ανασχεδιασμό των μέτρων ασφαλείας στο μουσείο.
