Μετά από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου στη Γάζα, ανοίγει ένα νέο διπλωματικό μέτωπο – Αρκετές ευρωπαϊκές χώρες αναγνώρισαν επίσημα το παλαιστινιακό κράτος, ακολουθώντας τη διεθνή πλειοψηφία που έχει ήδη ταχθεί υπέρ του
Πρόκειται για μια πραγματική διπλωματική μεταστροφή. Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, που κηρύχθηκε το 1988, αποκτά πρωτοφανείς διαστάσεις μετά τον πόλεμο στη Γάζα. Τη Δευτέρα (22.09.2025), η Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Μάλτα έκαναν το βήμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων δυτικών χωρών, όπως η Νορβηγία, η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Σλοβενία.
Πρίν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Πορτογαλία είχαν ανακοινώσει την ίδια απόφαση να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος – μια πρωτιά για χώρες της G7.
Ήδη, όμως, 151 χώρες-μέλη του ΟΗΕ από τις 193 έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη. Ανάμεσά τους η Ρωσία, το σύνολο σχεδόν του αραβικού κόσμου, η μεγάλη πλειονότητα της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, αλλά και ασιατικές δυνάμεις όπως η Ινδία και η Κίνα. Η Αλγερία υπήρξε η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το παλαιστινιακό κράτος τον Νοέμβριο του 1988, αμέσως μετά τη διακήρυξη του ιστορικού Παλαιστίνιου ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ.
Από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 και τον καταστροφικό πόλεμο που ακολούθησε στη Γάζα, δεκαεννέα χώρες έχουν ήδη προβεί σε επίσημη αναγνώριση, δημιουργώντας μια νέα διεθνή δυναμική.
Όσοι εξακολουθούν να αρνούνται
Απέναντι σε αυτό το κύμα, 39 χώρες επιμένουν να μην αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη, με πρώτες τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απορρίπτει κατηγορηματικά την ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους, ενώ η Κνεσέτ ενέκρινε το 2024 ψήφισμα κατά της δημιουργίας του.
Μεταξύ των υπόλοιπων χωρών που αντιτίθενται βρίσκονται η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, το Καμερούν, ο Παναμάς καθώς και οι περισσότερες χώρες της Ωκεανίας. Στην Ευρώπη, η Ιταλία και η Γερμανία παραμένουν αντίθετες, ενώ η Σουηδία αποτέλεσε πρωτοπόρα εξαίρεση με την αναγνώριση που έκανε ήδη από το 2014.
Κυρίως πολιτική σημασία
Στο πεδίο του διεθνούς δικαίου, η αναγνώριση δεν έχει συστατική ισχύ: δεν δημιουργεί το κράτος, αλλά στέλνει ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. «Τα κράτη είναι ελεύθερα να επιλέξουν τον χρόνο και τη μορφή», υπενθυμίζει ο Ρομέν λε Μπεφ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille. Για τα τρία τέταρτα των χωρών του κόσμου, η Παλαιστίνη πληροί ήδη τα κριτήρια ενός κράτους – έδαφος, πληθυσμός, κυβέρνηση.
Όπως τονίζει ο νομικός Φίλιπ Σαντς, η αναγνώριση αυτή θέτει πλέον το Ισραήλ και την Παλαιστίνη σε ισότιμη νομική βάση, μια συμβολική μεταβολή με βαριές συνέπειες στις διεθνείς σχέσεις.
