Τα επόμενα επίφοβα σημεία του σχεδίου για τη Γάζα και ο μεγάλος κίνδυνος για τον Ντόναλντ Τραμπ
Σαν Θεό υποδέχθηκαν και αποχαιρέτησαν τον Ντόναλντ Τραμπ οι Ισραηλινοί τη Δευτέρα (14.10.2025) κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης των ομήρων από τη Χαμάς. Και πώς άλλωστε να μην γίνει αυτό που χάρη στο δικό του σχέδιο και τη δική του υπογραφή Ισραήλ και Χαμάς συμφώνησαν για ειρήνη στη Γάζα; Αν κάποιος κοιτάξει τη συμφωνία, θα δει πως δεν είναι τόσο διαφορετική από αυτή που ο Τζο Μπάιντεν είχε προτείνει πριν από ένα χρόνο. Το γιατί το κατάφερε ο Ντόναλντ Τραμπ και όχι ο προκάτοχός του, σχολιάζει σε σημερινό δημοσίευμα o Independent.
Αυτό που έπαιξε ρόλο στην συμφωνία για τη Γάζα ήταν ξεκάθαρα η προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ αλλά και το σωστό timing. Οι ανορθόδοξες μέθοδοι διπλωματίας του, η ισχυρή προσωπικότητά του, η πίεση που άσκησε στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, έφεραν τη Γάζα και το Ισραήλ στο σημείο όπου βρίσκονται σήμερα (14.09.2025), ούτε 24 ώρες μετά την απελευθέρωση των ομήρων, των κρατούμενων και τις υπογραφείς για ειρήνη.
Πολλοί σχολιάζουν ακόμα πως ο Ντόναλντ Τραμπ καταφέρνει ό,τι θέλει μέσω της μεθόδου του εκβιασμού. Συχνά – πυκνά τον βλέπουμε να ανεβάζει προκλητικές αναρτήσεις στο Truth Social που προειδοποιεί για τα χειρότερα αν δεν κάνουν οι ηγέτες ή οι επιχειρηματίες αυτά που θεωρεί εκείνος σωστά. Συχνά δεν προχωρεί σε αυτές τις κινήσεις αλλά φαίνεται πως ο εκφοβισμός που χρησιμοποιεί, φέρνει αποτελέσματα.
Με ποιον τρόπο ο Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να «εκβιάζει» τους «αντιπάλους» του πίσω από τις κλειστές πόρτες, παραμένει το μυστικό του.
Όσον αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στη Γάζα, ο Ντόναλντ Τραμπ μπόρεσε να κερδίσει τους τίτλους του ειρηνοποιού και του υπέρτατου διαπραγματευτή. Όμως η σημασία του χρόνου στην πολιτική δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί.
Ένα χρόνο πριν, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πίστευε ότι δεν είχε ανάγκη από συμφωνία. Όμως μετά τη ραγδαία απώλεια υποστήριξης, ύστερα από τις φρικαλέες προσπάθειες να λιμοκτονήσει ο παλαιστινιακός λαός και την πυραυλική επίθεση στην αποστολή της Χαμάς στο Κατάρ, το Ισραήλ δεν είχε φανεί ποτέ τόσο απομονωμένο. Αυτό έδωσε στον Ντόναλντ Τραμπ το άνοιγμα που έψαχνε, το μοχλό πίεσης που μόνο εκείνος μπορούσε να ασκήσει.
Η απελευθέρωση των ομήρων δεν είναι το τέλος αλλά μόνο η αρχή. Η λίστα των αναπάντητων ερωτημάτων είναι μεγάλη: Θα αφοπλιστεί η Χαμάς; Θα αναθέσει το Ισραήλ την ασφάλεια της Γάζας σε αυτό το τεχνοκρατικό όργανο; Ποιος θα ορίσει τους τεχνοκράτες που θα τη διοικούν; Πώς θα κρατηθούν μακριά οι ένοπλοι; Ποιος θα πληρώσει για την ανοικοδόμηση; Πόσος χρόνος και πόσα χρήματα θα χρειαστούν; Το ειρηνευτικό σχέδιο έχει 20 σημεία.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δύναμη της προσωπικότητας του Ντόναλντ Τραμπ και την αποφασιστικότητά του να τερματίσει αυτή τη σύγκρουση. Όμως τίθεται το ερώτημα αν διαθέτει την πολιτική αντοχή και την προσοχή που χρειάζεται για να κάνει πραγματικότητα αυτό το 20σημείο σχέδιο – να φέρει, όπως υποσχέθηκε, «ειρήνη για πάντα».
Ο πρόεδρος μπορεί να επικεντρώνεται με τεράστια ένταση σε ένα ζήτημα – αλλά συνηθίζει να βαριέται πολύ εύκολα και γρήγορα. Το ένα θέμα μετά το άλλο αποσπά την πλήρη προσοχή τόσο του Ντόναλντ Τραμπ όσο και όλου του κόσμου με αποτέλεσμα να υπάρχει ανησυχία μήπως η συμφωνία μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ δεν καταλήξει όπως προβλέπεται και περιμένουν όλοι.
