Η Τουρκία, άλλοτε το αντικείμενο χλευασμού για τις προσπάθειές της στο χώρο της έρευνας υδρογονανθράκων, φαίνεται πως πλέον αλλάζει “πίστα” με σημαντικές συνέπειες για τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα σε ό,τι αφορά την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Σε παλαιότερα έτη η κρατική πετρελαϊκή ΤΡΑΟ είχε πραγματοποιήσει ανοίγματα και ανεπιτυχείς προσπάθειες να βρει αξιόλογα κοιτάσματα σε περιοχές όπως η ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα. Πολλά χρήματα είχαν δαπανηθεί σε εξοπλισμό και προσωπικό, αλλά πλέον φαίνεται πως το πρόγραμμα αποφέρει καρπούς για την Τουρκία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ενδεικτικό είναι ότι το μεγάλο κοίτασμα Σακάρια παράγει σήμερα 9,5 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ημερησίως, πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψή του.
Νωρίτερα φέτος, ο Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε νέα ανακάλυψη με αποθέματα της τάξης των 75 δισ. κ.μ. στη γεώτρηση Goktepe-3 σε βάθος 3.500 μέτρων, τα οποία είναι ικανά να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας για περίοδο 3,5 ετών από μόνα τους.
Ο στόχος που έχει τεθεί είναι να φτάσει η εγχώρια παραγωγή αερίου τα 40 δισ. κ.μ. ετησίως το 2026, καλύπτοντας έτσι το ένα τρίτο της ζήτησης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πέραν, όμως, της Μαύρης Θάλασσας, η ΤΡΑΟ τοποθετείται πλέον ώστε να επεκτείνει τις έρευνές της σε ένα ευρύτερο γεωγραφικό πεδίο, γεγονός που επηρεάζει την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτή την εβδομάδα ανακοινώθηκε η αγορά δύο νέων πλοίων γεώτρησης, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν στη Μερσίνη και στη Λιβύη. Πλέον ο στόλος της ΤΡΑΟ περιλαμβάνει έξι τέτοια πλοία συν σκάφη που μπορούν να πραγματοποιήσουν σεισμικές έρευνες.
Όπως είναι φυσικό, οι πρωτοβουλίες και επενδύσεις της ΤΡΑΟ σε συνδυασμό με το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τη ρηματική διακοίνωση της Λιβύης που αμφισβητεί την ελληνική ΑΟΖ, συνιστούν μεγάλη απειλή για τα ελληνικά συμφέροντα.
Η εικόνα που καλλιεργούσε μέχρι πρότινος η Αθήνα ήταν ότι η παρουσία της Chevron και της ExxonMobil θα εμπόδιζε επιθετικές κινήσεις εκ μέρους Τουρκίας και Λιβύης στη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Πλέον φαίνεται πως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα από ότι περιμέναμε και αν οι δικές μας έρευνες για φυσικό αέριο αποβούν άκαρπες, τότε μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα.
Έτσι, η προσοχή στρέφεται στη μέγιστη δυνατή στήριξη του ελληνικού προγράμματος υδρογονανθράκων, αφού αν πετύχει, θα είναι η καλύτερη δυνατή απάντηση στις τουρκικές βλέψεις.
Το ΥΠΕΝ πράγματι δείχνει να τρέχει με γρηγορότερους ρυθμούς από ότι στο παρελθόν, καθώς σήμερα, λίγους μήνες μετά τις ανακοινώσεις για τη Chevron, οδεύει προς ολοκλήρωση ο διεθνής διαγωνισμός για τα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, θα βάλει τα δυνατά της για να μην υπάρξουν καθυστερήσεις, όμως τον τελευταίο λόγο τον έχει η γεωλογία. Αν όντως γίνουν ερευνητικές γεωτρήσεις τα επόμενα χρόνια, έχουν συγκεκριμένες πιθανότητες επιτυχίας που δεν ξεπερνούν το 15-20% έκαστη, με βάση τη διεθνή πρακτική. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να υπάρχει και ένα “σχέδιο Β” σε περίπτωση που δεν ανακαλυφθούν ποσότητες.
