Η Ελλάδα έχει αρκετές επιλογές, αλλά το θέμα είναι ότι καμία από αυτές δεν είναι καλή.
Στην πρώτη επιλογή η ΕΕ κάνει παραχωρήσεις σε ό,τι αφορά τις λήξεις των δανείων και ιδιαίτερα των βραχυπρόθεσμων, που επεκτείνονται. Γίνονται επίσης παραχωρήσεις στα επιτόκια. Το χρέος μπορεί να αντικατασταθεί με τίτλους χωρίς λήξη και με ένα κουπόνι που συνδέεται με την ανάπτυξη. Επίσης, η ΕΚΤ συνεχίζει να υποστηρίζει την ρευστότητα των τραπεζών, και η μισητή τρόικα μετονομάζεται, για να αφαιρεθεί η απεχθής σχέση με το παρελθόν.
Στην πραγματικότητα, λίγα αλλάζουν. Με αυτό το πρώτο σενάριο, η Ελλάδα και η ΕΕ θα βρεθούν ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σε 6-12 μήνες, αντιμετωπίζοντας τα ίδια θέματα.
Σύμφωνα με τη δεύτερη επιλογή, η Ελλάδα κηρύσσει στάση πληρωμών αλλά μένει στο ευρώ, αν και δεν είναι σαφές πώς μια χώρα σε χρεοκοπία μπορεί να παραμείνει εντός του ευρώ εκτός λόγω της απουσίας ενός μηχανισμού εκδίωξης.
Οι ελληνικές τράπεζες καταρρέουν εάν η ΕΚΤ αποφασίσει να αποσύρει τη χρηματοδότηση. Η φυγή κεφαλαίων επιταχύνεται, απαιτώντας capital controls. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη προφανή πηγή χρηματοδότησης από ένα παράλληλο νόμισμα ή IOUs, όπως χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια κυβερνητικού shutdown στις ΗΠΑ. Η ανταγωνιστική θέση της Ελλάδας είναι αμετάβλητη καθώς φέρεται να χρησιμοποιεί το ευρώ.
Στην τρίτη επιλογή, η Ελλάδα κηρύσσει στάση πληρωμών και εγκαταλείπει το ευρώ, εισάγοντας νέες δραχμές. Επικρατεί βραχυπρόθεσμο χάος. Η δραστηριότητα στην Ελλάδα καταρρέει. Η ΕΕ και οι πιστωτές αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα όπως στη δεύτερη επιλογή. Επιπλέον, το ευρώ αποσταθεροποιείται.
Μια φθηνή νέα δραχμή, εάν διαχειριστεί σωστά, μπορεί να αντιστρέψει τη φυγή κεφαλαίων, καθώς μειώνεται η απειλή απώλειας της αγοραστικής ισχύος. Ένα υποτιμημένο νόμισμα μπορεί επίσης να βοηθήσει ώστε να προσελκυστεί εισροή κεφαλαίων που ψάχνουν για ευκαιρίες. Με τον καιρό, η Ελλάδα θα ανακτήσει την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές όπως έκανε και η Ρωσία μετά από την χρεοκοπία του 1998.
Η Ελλάδα ανακτά την οικονομική της κυριαρχία αλλά με κόστος την υποχώρηση του επιπέδου διαβίωσης καθώς οι τιμές εισαγωγής εκτινάχθηκαν και η διεθνής αγοραστική δύναμη μειώνεται. Αλλά θα μπορούσε μετά να ακολουθήσει μια ισχυρή ανάκαμψη.
Η τέταρτη επιλογή περιλαμβάνει την Ελλάδα να υποκύπτει στις απαιτήσεις της ΕΕ και να συνεχίζει τη λιτότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι σε θέση βραχυπρόθεσμα να διαχειριστεί τις αντιδράσεις για τις παραχωρήσεις που έκανε. Αλλά επίσης, ο κυβερνητικός συνασπισμός μπορεί να καταρρεύσει, προκαλώντας εκλογές.
Πηγή: capital
