Το 2025 αποτελεί μία χρονιά καμπής για το διεθνές σύστημα ασφάλειας και άμυνας, καθώς η συνέχιση των συγκρούσεων σε πολλές περιοχές του κόσμου οδηγεί σε αμυντικά προγράμματα τύπου ReArmEU σε όλη την ΕΕ (SAFE, Ρήτρα Διαφυγής) και προπαντός στο εξοπλιστικό πρόγραμμα – μαμούθ της Γερμανίας αλλά και στο νέο στόχο του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες 5% του ΑΕΠ.
Αυτή η νέα πραγματικότητα αντανακλάται απευθείας στα διεθνή χρηματιστήρια, όπου οι μετοχές των περισσότερων κορυφαίων εταιρειών άμυνας παρουσιάζουν θεαματική άνοδο. Στο επίκεντρο αυτής της επενδυτικής μεταστροφής βρίσκονται οι αμυντικές βιομηχανίες της ΕΕ, οι οποίες παρουσιάζει τις πιο εντυπωσιακές αποτιμήσεις της τελευταίας δεκαετίας, ενώ οι ΗΠΑ διατηρούν έναν σταθερά ανοδικό αλλά εμφανώς πιο συγκρατημένο ρυθμό ανάπτυξης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι ευρωπαϊκές εταιρείες άμυνας βρίσκονται στην κορυφή των αποδόσεων διεθνώς. Για παράδειγμα, η Γερμανική Rheinmetall εντυπωσιάζει με άνοδο 184%, καθώς η μετοχή της εκτινάχθηκε από τα 604 ευρώ στις αρχές του έτους στα 1.714 ευρώ σήμερα. Η άνοδος αυτή αποτυπώνει τη μεγάλη ζήτηση για χερσαία οπλικά συστήματα και πυρομαχικά, την οποία ενθαρρύνει η ευρωπαϊκή πολιτική για ενίσχυση της άμυνας.
Σύμφωνα με έρευνα του Newsit.gr, ακολουθεί με εξαιρετική επίδοση η Σουηδική Saab, σημειώνοντας 125,9% αύξηση, από τα 232 στα 524 ευρώ.
Η Leonardo από την Ιταλία παρουσιάζει σχεδόν διπλασιασμό της αξίας της, με τη μετοχή της να ανεβαίνει από τα 26 στα 51 ευρώ σημειώνοντας αύξηση 96,2%, ενώ η Γαλλική Thales ενισχύεται κατά 79%, φτάνοντας τα 246 ευρώ από 137.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παράλληλα, η BAE Systems στο Ηνωμένο Βασίλειο συνεχίζει ανοδικά με ποσοστό 63%, από 1.153 σε 1.886 δολάρια, ενισχύοντας τη θέση της ως βασικού προμηθευτή οπλικών συστημάτων. Η Rolls-Royce καταγράφει επίσης εξαιρετική εικόνα, με άνοδο 99,3%, από 588 σε 1.172, αντικατοπτρίζοντας την επιστροφή της σε ισχυρή παραγωγική και κερδοφόρα τροχιά.
Τέλος, η Airbus αυξήθηκε κατά 33,8%, φτάνοντας από τα 160 στα 214 ευρώ, ενισχύοντας το μερίδιό της στην άμυνα.
Οι ΗΠΑ παραμένουν ισχυρές αλλά πιο συγκρατημένες στην άνοδο των αποτιμήσεων
Στις ΗΠΑ, η εικόνα του κλάδου είναι επίσης θετική, αλλά οι εταιρείες δεν προσεγγίζουν τους εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς αύξησης της Ευρώπης. Η RTX αυξήθηκε κατά 52%, από 116 σε 177 δολάρια, αποδεικνύοντας την ενίσχυση του ενδιαφέροντος για πυραυλικές τεχνολογίες. Η General Dynamics σημειώνει άνοδο 31%, φτάνοντας τα 344 δολάρια από 261, ενώ η Northrop Grumman, με ισχυρή παρουσία σε προηγμένα αμυντικά συστήματα, ανέβηκε κατά 23,5%, από 468 σε 578 δολάρια.
Παράλληλα, η L3Harris Technologies σημειώνει αύξηση 42%, από 207 σε 295 δολάρια, και η Leidos κινείται ανοδικά κατά 33%, φτάνοντας στα 190 δολάρια από 143, ενισχύοντας το ρόλο των τεχνολογικών υπηρεσιών στην άμυνα. Η CACI International ενισχύθηκε κατά 37,3%, φτάνοντας στα 563 δολάρια, ενώ από τις κορυφαίες αποδόσεις στις ΗΠΑ καταγράφεται η HII με άνοδο 70%, από 187 σε 319 δολάρια.
Η Boeing συνεχίζει την ανάκαμψή της με άνοδο 17%, αλλά οι επενδυτές παραμένουν προσεκτικοί λόγω του ιστορικού των προκλήσεων της εταιρείας. Πολύ πιο περιορισμένη είναι η άνοδος της Lockheed Martin, μόλις 1,4%, με τη μετοχή από 482 να διαμορφώνεται στα 489 δολάρια, ένδειξη των πιέσεων που υφίστανται τα μεγάλα αμυντικά προγράμματα.
Θετική πορεία παρουσιάζουν η Hamilton και η Elbit Systems, με άνοδο 27,8% και 63,1% αντίστοιχα, τη στιγμή που η Amentum παραμένει αμετάβλητη στα 21 δολάρια.
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ετών, με αιχμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχουν αναδείξει τις αδυναμίες της ευρωπαϊκής άμυνας και την ανάγκη για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών. Στο νέο αυτό περιβάλλον, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης επιταχύνουν σημαντικά τις στρατιωτικές επενδύσεις, επιδιώκοντας να ενισχύσουν την αυτονομία.
Για το 2025, εκτιμάται ότι τα κράτη της Ευρώπης θα διαθέσουν περίπου 180 δισ. δολάρια για αγορές στρατιωτικού υλικού — επίπεδα που ξεπερνούν κατά πολύ τις δαπάνες του 2021 και σταδιακά προσεγγίζουν, αν όχι υπερβαίνουν, τις επενδύσεις των ΗΠΑ σε εξοπλισμούς. Το ΝΑΤΟ, τον Ιούνιο, υιοθέτησε ακόμη υψηλότερους στόχους, καλώντας τις χώρες-μέλη να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες από το 2% στο 3,5% του ΑΕΠ μέσα στην επόμενη δεκαετία, ενώ προβλέπεται επιπλέον 1,5% για κρίσιμες υποστηρικτικές υποδομές.
Ωστόσο, η μετάβαση αυτή δεν θα είναι εύκολη. Η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία καλείται να υπερβεί χρόνιους περιορισμούς, όπως ο κατακερματισμός της παραγωγής, η γραφειοκρατία στις προμήθειες και η έλλειψη νέων καινοτόμων εταιρειών που θα μπορούσαν να ανανεώσουν την αγορά. Η επιτυχία ή η αποτυχία αυτής της προσπάθειας δεν αφορά μόνο την πορεία των μετοχών και τα συμφέροντα των επενδυτών — αλλά θα καθορίσει την ίδια την ικανότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τους κινδύνους του σύγχρονου κόσμου.
