Κάτι περισσότερο από μια διοικητικού χαρακτήρα παρέμβαση αποτελεί το Εθνικό Μητρώο Διοικητικών Διαδικασιών, Μίτος, καθώς η φιλοδοξία της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει ένα κεντρικό εργαλείο απλούστευσης του κράτους και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας που θα προσελκύσει περισσότερες επενδύσεις στη χώρα.
Μάλιστα, όπως τόνισε ο Κωστής Χατζηδάκης σε εκδήλωση, μαζί με άλλες παρεμβάσεις που έρχονται έως τα Χριστούγεννα (ενεργειακού κόστους, χωροταξικές κ.α.) θα προωθηθεί μέσα στους επόμενους δύο μήνες νομοσχέδιο με «πακέτο» απλουστεύσεων που βασίζεται στον Μίτο, με πρώτη δέσμη περίπου 400 διαδικασιών για απλοποίηση ή κατάργηση και συγκρότηση διυπουργικής ομάδας προτεραιοποίησης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέχρι στιγμής, στον Μίτο έχουν καταγραφεί περίπου 4.050 διαδικασίες με την δέσμη των επόμενων απλουστεύσεων διαδικασιών να μπαίνει σε προτεραιότητα με τη λογική «ένα ψηφιακό ίχνος για κάθε συναλλαγή» και ενιαία χρονοδιαγράμματα.
Σε ό,τι αφορά το ενδιαφέρον των δυνάμει επενδυτών, αυτό σημαίνει πρακτικά πως αδειοδοτήσεις, βεβαιώσεις και εγκρίσεις σταματούν να ζητούν τα ίδια δικαιολογητικά ξανά και ξανά, ενώ οι υπηρεσίες δεσμεύονται σε συγκεκριμένους χρόνους ανταπόκρισης.
Ας σημειωθεί εδώ, πως στην ίδια λογική εντάσσεται και η ενιαία φορολογική-ασφαλιστική ενημερότητα, ένα πιστοποιητικό δηλαδή που θα αντικαθιστά τα δύο χωριστά αποδεικτικά αν και η εφαρμογή καθυστερεί λόγω τεχνικής διαλειτουργικότητας ΑΑΔΕ και ΕΦΚΑ, αλλά αποτελεί κομμάτι της ίδιας ατζέντας κατά της γραφειοκρατίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το «οπλοστάσιο» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας
Το πακέτο των ρυθμίσεων που προανήγγειλε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν εξαντλείται στην απλούστευση διαδικασιών του Δημοσίου, αλλά συμπληρώνεται από άλλες δύο κρίσιμες κινήσεις που αναμένεται να συμβάλλουν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, καθιστώντας πιο φιλική προς τους επενδυτές.
Πρώτον, παρεμβάσεις στο ενεργειακό κόστος των επιχειρήσεων, ώστε να υπάρξει σταθερότερο πλαίσιο τιμολόγησης και ρυθμιζόμενες χρεώσεις, ιδίως για τις ενεργοβόρες μονάδες. Η προβλεψιμότητα στην ενέργεια είναι προϋπόθεση για πολυετείς συμβάσεις και επενδύσεις, μειώνοντας το μειονέκτημα κόστους έναντι ανταγωνιστών.
Δεύτερον, επίσπευση ειδικών χωροταξικών για βιομηχανία, ΑΠΕ και τουρισμό. Ενιαίοι κανόνες χωροθέτησης σημαίνουν λιγότερες συγκρούσεις χρήσεων γης, λιγότερες ενστάσεις και ταχύτερη έναρξη έργων.
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, συνδέονται ευθέως με τις προκλήσεις τις οποίες επεσήμανε για την ελληνική οικονομία και ο Γιάννης Στουρνάρας στην ίδια εκδήλωση.
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ανέδειξε τη μεταποίηση ως μοχλό βιώσιμης ανάπτυξης και εξωστρέφειας, αλλά με προϋποθέσεις: επιτάχυνση πράσινης-ενεργειακής μετάβασης, ψηφιακός μετασχηματισμός, καλύτερο θεσμικό/χρηματοδοτικό περιβάλλον (λιγότερη γραφειοκρατία, ταχύτερες άδειες, σταθερό φορολογικό πλαίσιο) και ενίσχυση εξωστρέφειας. Έθεσε επίσης ευθέως το υψηλό ενεργειακό κόστος και την πρόσβαση σε χρηματοδότηση ως εμπόδια που κρατούν την ελληνική μεταποίηση κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
«Αγκάθι» για την Ελλάδα η ανταγωνιστικότητα
Το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας έρχεται ξανά στη δημόσια συζήτηση καθώς είναι ένα από τα στοιχεία που «πονά» η Ελλάδα και σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσει αν θα υπάρχει μακροπρόθεσμα ανάπτυξη σε βιώσιμη βάση και με ένα ανανεωμένο παραγωγικό μοντέλο.
Με βάση τον δείκτη IMD World Competitiveness 2025 η Ελλάδα βρίσκεται χαμηλά λόγω υψηλού θεσμικού και διοικητικού βάρους και μέτριας επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας. Από την άλλη, ο WIPO Global Innovation Index 2025 δείχνει ότι παράγεται γνώση (εκπαίδευση/έρευνα), αλλά δεν «μεταφράζεται» επαρκώς σε ιδιωτικές ερευνητικές δαπάνες, προϊόντα μεσαίας-υψηλής τεχνολογίας και εξαγωγική δραστηριότητα. Τέλος, ο Logistics Performance Index 2023 της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι σχετικά θετικός στις υποδομές/ροές, αλλά αποκαλύπτει τριβές στα τελωνεία και στις διαδικασίες.
Στην πράξη, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας συνίσταται σε τρία εμπόδια, τα οποία επιχειρεί να άρει η κυβέρνηση: αργές και απρόβλεπτες διοικητικές διαδικασίες που αυξάνουν κόστος και ρίσκο, χαμηλή διάχυση καινοτομίας από την ακαδημαϊκή σφαίρα στις επιχειρήσεις και υστέρηση παραγωγικότητας και ψηφιακών δεξιοτήτων που περιορίζει τη μετάβαση σε πιο τεχνολογικά σύνθετα προϊόντα.
