Για την βιβλίο «Ιθάκη» μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε πως «έχει ένα χαρακτήρα χρέους απέναντι στην ιστορία, αλλά και ένα χαρακτήτα κάθαρσης και αυτογνωσίας».
Ο Αλέξης Τσίπρας με ανάρτησή του αναφορικά με την συζήτηση στo Bookvoice – The podcast, με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον Σπήλιο Λαμπρόπουλο, αναφέρθηκε στο βιβλίο «Ιθάκη» και όπως ξεκαθάρισε δεν έχει αφήσει τίποτα εκτός…
Όπως τόνισε μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός «αυτό το βιβλίο έχει ένα χαρακτήρα χρέους απέναντι στην ιστορία, αλλά έχει και ένα χαρακτήρα κάθαρσης, αυτογνωσίας, επαναπροσέγγισης της αλήθειας και των γεγονότων. Ήταν μια, πώς να το πω έτσι, με όρους, δεν είναι branding είναι reload, ξαναγέμισα τις μπαταρίες μου μέσα από την συγγραφή των γεγονότων και την αποτύπωση στο χαρτί της δικής μου αλήθειας.
Δεν κρύβω ότι το βιβλίο μου έχει μια ιδιαιτερότητα. Και η ιδιαιτερότητα είναι ότι κανείς πρώην πρωθυπουργός δεν γράφει σε ενεστώτα χρόνο. Όλοι γράφουν σε παρελθόντα χρόνο. Κάνω την αυτοκριτική μου, αλλά κάνω και κριτική».
Μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε πως «δεν έχω αφήσει τίποτα εκτός… ομολογώ ότι από την πρώτη γραφή μέχρι την τελευταία έχει υπάρξει επεξεργασία, κυρίως όχι με το βλέμμα στο μέλλον, με το βλέμμα στην προσπάθεια να είμαι όσο πιο αντικειμενικός και όσο το δυνατόν λιγότερο άδικος, γατί δεν μπορεί να μην είσαι καθόλου άδικος απέναντι στους ανθρώπους και στα γεγονότα.
Γι’ αυτό το λόγο έχω το βιβλίο, γράφτηκε και μία και δεύτερη και τρίτη φορά, ενώ υπήρξε μία προσπάθεια από τον Ιούλη μέχρι σήμερα. Το είδα αρκετές φορές ώστε κάθε λέξη να με αντιπροσωπεύει και να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια».
Όπως εξήγησε ο Αλέξης Τσίπρας «για μένα όλη αυτή η διαδικασία της συγγραφής είχε ένα χαρακτήρα λύτρωσης, κάθαρσης. Άρα ψυχοθεραπευτικό θα έλεγε κανείς, αυτογνωσίας. Και ναι, όντως το κομμάτι της αφήγησης, όταν μπαίνει και σε διαλόγους και σε προσπάθεια μεταφοράς στο κείμενο, ας πούμε του βιώματος, έχει μια γοητεία.
Όταν αποφάσισα να παραιτηθώ, είχα στο μυαλό μου ότι έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσω. Διότι προσέξτε τώρα έχουν μιλήσει όλοι γι’ αυτές τις δραματικές, γι’ αυτή τη δραματική περίοδο της ελληνικής σύγχρονης ελληνικής ιστορίας έχουν μιλήσει πάρα πολλοί ξένοι και Έλληνες».
Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι «η Ιθάκη δεν είναι ένας προορισμός, είναι ένα ταξίδι αέναο. Και αυτό αφορά τον καθένα από εμάς. Γιατί όλοι μας βιώνουμε τις δικές μας Οδύσσειες και έχουμε τις δικές μας Ιθάκες. Αλλά έχει να κάνει και με την πολιτική. Έχει να κάνει με την Αριστερά, έχει να κάνει με την κοινωνία, έχει να κάνει με τους κοινωνικούς αγώνες, την εξέλιξη του κόσμου. Δεν σταματάει, αυτό δεν σταματάει ποτέ…
Υπό αυτή την έννοια έχει και μια φιλοσοφική αξία ο τίτλος που επέλεξα. Τον επέλεξα βέβαια εδώ και ένα εξάμηνο, έχοντας δομήσει το βιβλίο και έχοντας συνειδητοποιήσει τελικά πως υπάρχει ένα αλληγορικό πεδίο όλων όσων ζήσαμε σαν περιπέτεια συλλογική και η περιπέτεια που έχει ο κάθε άνθρωπος παλεύοντας, διεκδικώντας, ελπίζοντας, κάνοντας όνειρα και κατακτώντας κάποια από αυτά».
