Δίπλα στους Ευρωπαίους ομολόγους του αλλά και με την Αμερικανική ηγεσία κινείται με χαρακτηριστική άνεση. Με τίποτα δεν φαίνεται αυτό που είναι : ο πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης σχεδόν χώρας που ζητά βοήθεια.
Κι αυτό πέραν της φυσικής εξοικείωσης και άνεσης που διαθέτει, οφείλεται και σε κάτι απείρως πιο ουσιαστικό.
Έκανε την αδυναμία μας δύναμη. Χρησιμοποιεί την περίπτωση της Ελλάδας σαν παράδειγμα για να στηλιτεύσει τις ολιγωρίες των ισχυρών κρατών ένα χρόνο μετά την παγκόσμια κρίση, να καταγγείλει το ανήθικο συστήματος των διεθνών οίκων, που μόνο αξιολόγησης δεν είναι, να προτείνει ημερήσια διάταξη για τη σύνοδο των G20, που περί άλλων τυρβάζει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν λέει τι ς συνηθισμένες κοινοτυπίες και κλισέ των διεθνών συναντήσεων. Απευθύνεται άνετα στο διεθνές ακροατήριο είτε Γερμανών είτε Γάλλων είτε αμερικανών, εξηγώντας γιατί το πρόβλημα είναι και δικό τους, γιατί ο «εχθρός» είναι κοινός και απλώς η Ελλάδα ήταν το πρώτο θύμα
Έτσι η χώρα μας που τόσο πολύ και όχι άδικα έγινε πρωτοσέλιδο αρνητικό για ένα μήνα διεθνώς, που ταυτίστηκε με φαυλότητα, διαφθορά, παραποίηση , κλοπή και τα υπόλοιπα, γίνεται από την ανάποδη πρωτοπόρος στον αγώνα για να ξαναβρεθεί η Πολιτική. Να προχωρήσει έστω και εμβρυακά η παγκόσμια διακυβέρνηση, με τη μορφή στοιχειώδους συντονισμού, μετά τις κλιματικές αλλαγές και στην οικονομία, με την δημιουργία διεθνών αντίμετρων στον χρηματοπιστωτικό παραλογισμό.
Ανακτά η Ελλάδα μέρος ενός διεθνούς κεφαλαίου συμπάθειας, μέσα από το πρόσωπο αλλά και την πολιτική του πρωθυπουργού. Αλλά κυρίως κάτι καλό νοιώθουμε κι εμείς στο εσωτερικό. Όχι ελπίδα, όχι να αναθαρρήσουμε, αλλά να κάτι ένα φως, λίγο πίσω από το χαμένο ηθικό, λίγη λιγότερη ντροπή για το που καταντήσαμε. Κι ένα μήνυμα. Πως πάντα υπάρχει τρόπος, θέλει όμως αντοχές και θέληση ιδιαίτερη, για να γυρίσεις και τα πιο ανάποδα.
Μακάρι με την άνεση και την αποτελεσματικότητα που κινείται έξω να προχωρούσε ο πρωθυπουργός και στην Ελλάδα.
Και μια αναπόφευκτη σύγκριση, που μοιάζει εφιάλτης. Φαντάζεται κανείς τον Καραμανλή στην ίδια θέση ; Ή τον Σαμαρά;
Τάσος Γιαλίδης
