Όμως -πέρα από άλλα προσκόμματα σε νομικό και θεσμικό επίπεδο- έχει μέχρι στιγμής αποδειχθεί τεχνικά πολύ δύσκολο να προγραμματισθούν τα drones, ώστε να πετούν αυτόνομα μέσα σε χαώδη μέρη γεμάτα απρόβλεπτα εμπόδια.
Η δυσκολία είναι ακόμη μεγαλύτερη για τα μικρά drones που έχουν περιορισμένες υπολογιστικές δυνατότητες σε πραγματικό χρόνο. Τώρα, για πρώτη φορά, μηχανικοί του Εργαστηρίου Επιστήμης των Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης (CSAIL) του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα σύστημα που επιτρέπει στα drones, παρόλο που ταξιδεύουν με ταχύτητα τουλάχιστον 30 χιλιομέτρων την ώρα, να αποφεύγουν τα εμπόδια που συναντούν.
Drones… παντού
Το σύστημα NanoMap επιτρέπει στα drones να πετάνε γρήγορα με σχετική (αλλά όχι ακόμη απόλυτη) ασφάλεια μόνα τους μέσα σε πόλεις, δάση και άλλα πολύπλοκα περιβάλλοντα.
Συνδυάζει αισθητήρες και αλγόριθμους για να υπολογίζει συνεχώς πόσο απέχουν τα αντικείμενα γύρω του. Χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη του, μπορεί να κάνει ακόμη και προβλέψεις για τι το περιμένει στην επόμενη γωνία!
«Είναι σαν να αποθηκεύεις σε μια μεγάλη ταινία στο μυαλό σου όλες τις εικόνες που έχεις ήδη δει» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Πιτ Φλόρενς. Τα τεστ έδειξαν ότι μέχρι στιγμής με το νέο σύστημα οι προσκρούσεις αυτόνομων drones σε αντικείμενα έχουν περιορισθεί στο 2% (από 25% χωρίς το νέο σύστημα).
Το νέο σύστημα μπορεί να αξιοποιηθεί σε διαφόρων ειδών drones με αυτόνομη πλοήγηση: εμπορικά, στρατιωτικά, ψυχαγωγικά, έρευνας και διάσωσης κ.α. Καθόλου τυχαία, η σχετική έρευνα χρηματοδοτήθηκε από την Υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του Πενταγώνου των ΗΠΑ.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
