Τι έχει αυτό το απομονωμένο νησί, που κάνει τους ταξιδιώτες να τρελαίνονται; Και τι δεν έχει! Εξωτικές παραλίες, απέραντα δάση με κοκοφοίνικες και τροπική βλάστηση, ένα καταφύγιο για θαλάσσιες χελώνες από τα σημαντικότερα του κόσμου, μια ιερή παράδοση γεμάτη μυστήριο και θρύλους, ζεστά νερά, φιλικούς κατοίκους. ΟΚ, φτάνουν αυτά, φύγαμε.
Το Κέλυφος της Χελώνας
Κο Ταο σημαίνει Κέλυφος Χελώνας, λογικό αφού οι θαλάσσιες χελώνες είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτού του παράδεισου. Εννοείται πως στην ντόπια παράδοση αυτό το πετράδι που λάμπει μέσα στα νερά θεωρείται ένα κέλυφος χελώνας, που είναι ταυτόχρονα ο κόσμος και όλα τα συναφή. Η χελώνα θεωρείται από τους κατοίκους του Κο Τάο θεός – δημιουργός, αυτονόητο. 300 μέρες λιακάδας τον χρόνο, απέραντες αμμουδιές με διάφανη άμμο, αλλά και απόκρημνοι λόφοι που καλούν σε εξερευνήσεις και περιπέτειες – το Κο Τάο θα μπορούσε να είναι το σηνικό για το Lost – και 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα παραδεισένιας ζέστης, πρασινάδας, ανέγγιχτων υφάλων, είναι αυτό που θα αντικρύσει ο ταξιδιώτης. Στο νησί, που βρίσκεται δυτικά της Ταϊλάνδης, το πανέμορφο Αρχιπέλαγος Τσούμφον, έχει όλο κι όλο 1200 κατοίκους, που κάποτε ασχολούνταν με την αλιεία, αλλά μετά άκουσαν μια φωνή που τους καλούσε να γίνουν αλιείς ταξιδιωτών και τώρα ασχολούνται με τον τουρισμό. Οπότε, κρατάτε μικρό καλάθι για τις εκπληκτικές ιστορίες που θα σας πουν για ιερούς τόπους, τα περισσότερα τα βγάζουν από το κεφάλι τους για να αποκτήσει περισσότερο μυστήριο η πανέμορφη αυτή νησιωτική γωνιά.
Στο Ban Mae Hat
Ο κυριότερος οικισμός του νησιού είναι το Ban Mae Hat. Είναι αυτό που περιμένει ένας ταξιδιώτης, μια μικρή ψαράδικη κοινότητα, με λίγα χαμηλά αλλά όμορφα κτήρια και πολλές, πάρα πολλές καταδυτικές σχολές. Η μικρή πολιτεία προσφέρει όλων των ειδών τις διευκολύνσεις για να εξερευνήσει κάποιος το Κο Τάο, τόσο στην στεριά όσο και στην θάλασσα. Θα βρείτε εδώ πολλές εταιρίες που νοικιάζουν 4Χ4, σκάφη, καταδυτικό εξοπλισμό, ενώ θα βρείτε και οδηγούς που όντως ξέρουν τα κατατόπια για να σας ξεναγήσουν στον πανέμορφο ορεινό όγκο που δεσπόζει, αλλά και στα θαύματα των υφάλων που υπάρχουν γύρω από τις ακτές.
Σας προτείνουμε λουλούδια γεμιστά με τζέλι φις, για πρώτο πιάτο
Η γαστρονομία της Ταϊλάνδης είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα και εκλεπτυσμένη και το Κο Τάο ανήκει σε αυτήν την γευστική κουλτούρα. Αν θελήσετε να φάτε ένα απλό ψαράκι στα κάρβουνα ή ακόμα και ένα αυθεντικά αμερικανικό μπέργκερ, δεν θα σας χαλάσει κανείς το χατίρι. Αν όμως νιώθετε ότι θέλετε να αφεθείτε σε πρωτόγνωρες εμπειρίες, δοκιμάστε την τοπική κουζίνα. Το ρύζι κυριαρχεί, αλλά παίζουν δυνατά και κάθε είδους λουλούδια, τα οποία τα περνάνε από τον ατμό, τα ψήνουν, ή απλά τα αφήνουν στον τον ήλιο να ζεσταθούν και τα γεμίζουν με διάφορα μυρωδικά η και τζέλι φις – άκακες και νόστιμες μέδουσες – όπως και με διαφόρων ειδών θαλασσινά, γαρίδες, φιλέτο ψαριού. Δεν είναι και τόσο παράξενο, κι εμείς τρώμε κολοκυθοκορφάδες.
.jpg)
Το νησί των εξερευνητών
Μέχρι τον 17ο αιώνα το Κο Τάο δεν είχε μόνιμους κατοίκους. Φαίνεται ότι το χρησιμοποιούσαν μόνον ως καταφύγιο οι ψαράδες, αν ξέμεναν από κάποια καταιγίδα ή αντίρροπο άνεμο. Μετά ήρθαν οι βρετανοί. Με την συστηματικότητα που τους διακρίνει, χαρτογράφησαν την περιοχή, την ονομάτισαν, έκαναν σταθμούς ανεφοδιασμού και έφεραν μαζί τους και τους βαστάζους από την αντικρινή Ταϊλάνδη. Αυτοί ήταν που έβγαλαν το νησί Κο Τάο, μιας και όντως μοιάζει με καβούκι χελώνας. Στις 18 Ιουνίου 1899, ο βασιλιάς Chulalongkorn της Ταϊλάνδης επισκέφθηκε Ko Tao και άφησε ως αποδεικτικό στοιχείο το μονόγραμμά του σε ένα τεράστιο βράχο στο Jor Por Ror, έναν κόλπο δίπλα στην παραλία Sairee. Αυτό το μέρος είναι ακόμα ιερός τόπος για τους ντόπιους. Το νησί για κάποιο διάστημα τον 19ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, μέχρι που κάποιος πρέπει να εξήγησε πως ένας τέτοιος παράδεισος, δεν είναι και καμιά σοβαρή φυλακή, πρόκειται για μια Εδέμ, και με την Εδέμ υπάρχει θέμα, δεν την λες φυλακή. Έτσι εκκενώθηκε από τους φυλακισμένους, που πρέπει να το πήραν κατάκαρδα, ενώ από την δεκαετία του 1980 το ανακάλυψαν οι νέοι εξερευνητές των κόσμων, αυτοί με το σακίδιο και την διάθεση να βρουν ανέγγιχτους παραδείσους. Αυτή τη στιγμή το Κο Τάο ζει μια εποχή ακμής, με προστασία όμως των ακτών του από τον υπερβολικό τουρισμό, μιας και αν χάσει την ποικιλία και την μοναδικότητα του φυσικού του περιβάλλοντος, δεν θα είναι πια ελκυστικός προορισμός. Μακάρι να σκέφτονταν όλοι με αυτήν την λογική, δεν είναι τόσο αυτονόητο όσο ακούγεται…
Χρήσιμες Πληροφορίες
Τα κοντινότερα αεροδρόμια είναι το Pathio District, Τσούμφον και Κο Σαμούι στην Ταίλάνδη, προς τα οποία υπάρχουν πτήσεις μέσω Μπαγκόνγκ. Από Και οι δύο αερολιμένες προσφέρουν περαιτέρω συνδέσεις υψηλής ταχύτητας με πλοίο για Koh Tao.