Χθες , ο αυτονόητα πρωθυπουργός Παπαδήμος έκανε προγραμματικές δηλώσεις. Όσοι τις παρακολούθησαν, μετά από πολλά χρόνια άκουσαν απλά ελληνικά. Την σοβαρότητα και σιγουριά που περιέχει το απλό, ένοιωσαν την πειθώ του αυταπόδεικτου.
Την ίδια ώρα η κ. Μέρκελ , στο συνέδριο του κόμματος της στη Λειψία, κατέθετε τι ς προτάσεις της, το σχέδιο της CDU, για μια «πολιτική Ευρώπη».
Βασικός όρος η αναθεώρηση των συνταγματικών συνθηκών της Ένωσης έως το 2013, έτος εκλογών για την Γερμανία.
Στην αναθεώρηση περιλαμβάνονται η δυνατότητα ελέγχου των εθνικών προυπολογισμών και η «οικειοθελής» αποχώρηση μέλους από την Ευρωζώνη.
Στην Ιταλία και Γαλλία οι κυβερνήσεις παρακολουθούν μάλλον παγωμένες την «επίθεση» των αγορών. Η πρώτη την υφίσταται , η δεύτερη γνωρίζει πως την αναμένει και μάλιστα χωρίς γραμμή Μαζινό.
Ποια Ευρώπη;
Ο Νότος, με Ελληνικό πρόσωπο, όπου το αυτονόητο για να επιτευχθεί χρειάζεται να φθάσεις στα όρια της καταστροφής και να υπερβείς το γελοίο;
Αδιάκοπα και ασύστολα. Αμετανόητα. Τελευταία χθεσινά δείγματα. Από πλευράς ΠΑΣΟΚ ο σκιώδης πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έκανε σύσκεψη πριν την ομιλία Παπαδήμου, για να καθορίσει, λέει, το ΠΑΣΟΚ τη στάση του. Και εξουσιοδότησε τον γλυκομίλητο κ. Καρχιμάκη να απαντά στον κ. Σαμαρά.
Κάποτε μιλούσαμε για σταγονίδια της δικτατορίας. Σήμερα μάλλον για απόβλητα της δημοκρατίας θα έπρεπε να σκεφτόμαστε.
Ποια Ευρώπη;
Η Γερμανική εκδοχή στηρίζεται στην δημοσιονομική πειθαρχία των ισοσκελισμένων εθνικών προυπολογισμών. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση η Γερμανία θα πληρώνει τα ελλείμματα τους, μιας και η υποτίμηση του νομίσματος δεν υπάρχει ως δυνατότητα, σαν όπλο σε περιόδους ύφεσης.
Για μια Ευρωπαική Γερμανία σε μια Γερμανική Ευρώπη είναι το σύνθημα των Βορείων ελίτ.
Ούτως ώστε να ορισθούν εκ νέου η Ευρώπη-ποιοι θα φύγουν , ποιοι θα έρθουν- αλλά και οι συμμαχίες της με Ρωσία και Κίνα.
Είναι φανερό , από την Ιταλική περίπτωση, για να αφήσουμε έξω το ελληνικό μαύρο πρόβατο, πως κάτι τέτοιο οδηγεί αναπόφευκτα σε συστημικές αλλαγές των μεταπολεμικών δομών εξουσίας στις χώρες.
Η ατέλειωτη στρατιά των διασυνδεδεμένων δομών αυτοδιοίκησης –συνδικαλιστικών – συνεργατικών- εκπαιδευτικών οργανώσεων που κυβερνούν την Ιταλία, δεν μπορεί να αλλάξει με διατάγματα ούτε καν με απειλές ή εφόδους «αγορών».
Εκτός εάν η Ιταλία αλλάξει καθεστώς και αποκτήσει ομοσπονδιακή δομή, με την Ελληνική Ρώμη της και το Γερμανικό Μιλάνο.
Ανάλογα ερωτήματα, με κέντρο το κοινωνικό κράτος αλλά και τις δομές διοίκησης προβληματίζουν τη Γαλλία. Το κοινωνικό συμβόλαιο της χώρας, για να επιτευχθεί η Γερμανική συνταγή, χρειάζεται τόσο επώδυνες παραδοχές και αλλαγές που μοιάζουν αδιανόητες. Εντελώς σχηματικά, η Γαλλία θα έπρεπε να εξάγει Αμερικάνικα, να παράγει Γερμανικά και να διοικείται Ελβετικά. Ίσως ισχύει για την Γκρενόμπλ αλλά όχι για τη Βρετάνη.
Η Ευρώπη, όπως την ξέραμε δεν μοιάζει να μπορεί να συνεχίσει για πολύ. Είτε θα διαφοροποιηθεί, με σύστημα δύο και τριών ταχυτήτων είτε , αν επιμείνει στην μεταφυσική ενιαία υπόστασή της, θα καταρρεύσει.
Και η Ελλάδα;
Η Ελλάδα λοιπόν έχει την ευκαιρία της έγκαιρης χρεοκοπίας της. Τη βαθιά συνείδηση της αποτυχίας και την απαξίωση των θεσμών που την κυβέρνησαν.
Όσο οι ελέφαντες τσακώνονται στον ασταθή Ευρωπαϊκό στίβο, η μικρή, ευέλικτη, άρα πιο εύκολα επιβιωτική χώρα, μπορεί να ταξιδέψει στις μεγάλες πορείες με πυξίδα το υπαρκτό και το εφικτό.
Διορθώνοντας, περιμένοντας, δοκιμάζοντας την Ανατολή , πάντα τοποθετημένη στην Δύση. Η Ρωσία, το Ιράν, η Κίνα, είναι πιο προσαρμοσμένες αγορές και νοοτροπίες για την καμπούρα μας.
Όμως για να γίνουν αυτά, χρειάζεται τα απόβλητα της κοινής μεταπολιτευτικής μας ζωής να τα διαχειριστούμε. Με την προϋπόθεση της συνείδησης των ληγμένων, να τα ανακυκλώσουμε , να τα διαχωρίσουμε και αρκετά να θάψουμε ως επικίνδυνα και τοξικά.
Ο κ. Παπαδήμος είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα παλαιάς κοπής, χρήσιμης όμως και απόλυτα αξιοποιήσιμης.
Στην αντίθετη πλευρά, οι περισσότεροι από τις αμετανόητες και κουρασμένες σε ιδέες , πολιτικές και λοιπές ηγεσίες.
Ο ένας ψάχνει θέση και επάγγελμα σαν σκιώδης, ο άλλος δίνει μάχες Δον Κιχώτη με ανεμόμυλους, διαγράφει και δεν υπογράφει. Λάθος μηνύματα, στραβά πατήματα.
Δεν τα χρειαζόμαστε!