Οι διεθνείς κινήσεις του κ. Τσίπρα αρχίζουν να παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Τόσο για τον ίδιο και το κόμμα του όσο και για το πως “βλέπουν” οι σημαντικοί παίκτες της διεθνούς σκακιέρας τις μελλοντικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να περάσει σε ένα σοβαρότερο κύκλο επαφών σε σχέση με το παρελθόν. Η τελευταία του επίσκεψη στη Γερμανία έγινε για να συναντηθεί με τον κ. Σόιμπλε και όχι με κάποιο τοπικό περιθωριακό κόμμα όπως είχε γίνει πριν από μερικούς μήνες.
Η συνάντηση όπως αναμενόταν δεν είχε κανένα σημείο προσέγγισης. Αλλά εγκαινίασε ένα κύκλο επαφών. Ο κ. Τσίπρας δε θα βρει θετικά διακείμενους συνομιλητές στην κυβέρνηση Μέρκελ. Αναγνωρίστηκε όμως η θέση και ο ρόλος του.
Αντίθετα στο ταξίδι που ετοιμάζεται να κάνει στο τέλος του μήνα στις Η.Π.Α. το κλίμα, χωρίς να αναμένεται θετικό, αναμένεται καλύτερο.
Προφανώς οι αριστερές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν αλλεργία στο αμερικανικό κατεστημένο. Όμως και μόνο ότι ο κ. Τσίπρας είναι αποδιοπομπαίος για τους Γερμανούς αποτελεί πρόκληση για τους Αμερικανούς.
Μπορεί η προσέγγιση αυτή να μοιάζει απλοϊκή αλλά ίσως και να μην είναι.
Η Αμερική και η Γερμανία, ή ο Ομπάμα και η Μέρκελ είναι αντίπαλα στρατόπεδα. Συγκρούονται συνεχώς και προσπαθούν να διευρύνουν τις ζώνες επιρροής τους.
Και ο κ. Τσίπρας που θα μπορούσε ακόμα και να κυβερνήσει μελλοντικά την Ελλάδα είναι μία ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ακόμα και ως μοχλός πίεσης αφού ο κ. Σαμαράς έχει σαφώς δείξει την προσήλωση του στη Γερμανία.
Προφανώς δεν πρέπει να περιμένουμε ότι ο Αλέξης θα γίνει το αγαπημένο παιδί των αμερικανών. Όμως στο State Department έχουν εμπειρία από αριστερούς ηγέτες που έγιναν “έντιμοι φίλοι”.
Θα τον δεχτούν, θα τον ακούσουν και θα αφήσουν ανοιχτή την πόρτα που του κλείνουν οι Γερμανοί…δια παν ενδεχόμενο!