Θα περίμενα βέβαια από μία τέτοια κορυφαία και σπάνια διαδικασία πιο απτά αποτελέσματα. Θεωρούσα ότι όταν ο πρωθυπουργός ζητούσε αυτή τη σύσκεψη είχε κάποια πολύ σοβαρή και θεσμική πρόταση για την καταπολέμηση της διαφθοράς και ήθελε για αυτήν την μέγιστη συναίνεση.

Αντ΄ αυτού από τη συνάντηση προέκυψε κατ΄αρχήν η συμφωνία όλων ότι είναι κατά της διαφθοράς, αλίμονο κι αν δεν ήταν έτσι και κάποια γενικά μέτρα που παρόμοιά τους ισχύουν ήδη. 

Λίγο νωρίτερα, ο πρωθυπουργός είχε απολύσει τον υφυπουργό Εσωτερικών, Ντίνο Ρόβλια για ένα μάλλον επουσιώδες θέμα, δηλαδή κάποιες μεταθέσεις αστυνομικών που τελικά δεν έγιναν. Είναι σαφώς μία κίνηση παραδειγματισμού. Βέβαια τέτοιες κινήσεις είχε κάνει στην αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής, περίπτωση Τσιτουρίδη, αλλά και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου όταν λίγες μέρες πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε εκπαραθυρώσει ομάδα βουλευτών του για το θέμα Στέγκου. 

Στην πορεία του ο κ. Καραμανλής όσο και ο κ. Παπανδρέου έγιναν αρκετά ανεκτικοί σε πιο σοβαρά θέματα, όπως η υπόθεση SIEMENS, οι υποκλοπές, τα λογιστικά βιβλία του ΠΑΣΟΚ και πολλά ακόμα. 

Αν θυμηθούμε και τις ανακοινώσεις Παπανδρέου στο Ζάππειο για την οικονομία που χαρακτηρίστηκαν μάλλον γενικόλογες, καταλήγουμε σε ένα ερώτημα.

Μήπως ο πρωθυπουργός χάνει πολύτιμο χρόνο, τώρα που τον έχει γιατί είναι ακόμα στην αρχή της θητείας του, σπαταλά πολύτιμες ευκαιρίες, όπως η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και παύει πρόσωπα για μη ουσιώδεις λόγους αντί να πάρει γρήγορα σοβαρές και επώδυνες αποφάσεις;

Μήπως πρέπει ο ίδιος να περάσει από την περιγραφή των προβλημάτων που την έκανε και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τις ατελέσφορες ή και αυτονόητες συζητήσεις στις πράξεις που θα φέρουν αποτέλεσμα;