Ο χώρος των παραστατικών Τεχνών όπως το θέατρο είναι από εκείνους που έχουν πληγεί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από την πανδημία του κορονοϊού.
Με το θέατρο και τις μουσικές σκηνές να έχουν κλείσει τις πόρτες τους στο κοινό, οι καλλιτέχνες προσπαθούν να «γυρίσουν» την κρίση σε μία ευκαιρία: να βρουν τρόπους για να κρατηθεί ζωντανή η τέχνη τους, αλλά και η επαφή με το κοινό. Στα παρασκήνια φωλιάζει η δημιουργία, μπροστά στα άδεια καθίσματα, πρόβες και βιντεοσκοπήσεις κεκλεισμένων θυρών, η νέα «καθημερινότητα» για τους καλλιτέχνες.
Η Μυρσίνη Μαργαρίτη, από τις πιο αναγνωρισμένες σοπράνο της γενιάς της, μένει σπίτι και κρατάει τη φωνή της σε φόρμα καθημερινά, εν αναμονή της βιντεοσκόπησης της Χριστουγεννιάτικης συναυλίας της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ. «Στην “ατζέντα” υπάρχουν πράγματα, αλλά δεν ξέρεις, δυστυχώς, μέχρι την τελευταία στιγμή εάν θα γίνουν και πώς θα γίνουν. Γι’ αυτό πρέπει να είναι κανείς φωνητικά έτοιμος, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε κάθε ενδεχόμενο», λέει.
Η Πατρίσια Απέργη, χορογράφος και μία εκ των ιδρυτών της ομάδας χορού «Αερίτες», ανέλαβε, μετά από πρόσκληση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Λευτέρη Γιοβανίδη, τη δημιουργία τεσσάρων χορογραφιών που αντιστοιχούν σε ισάριθμα βίντεο, για να αναδειχθεί η εικόνα της πόλης του Πειραιά εν μέσω δεύτερου lockdown. «Σε μία περίοδο αδράνειας, αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να μπούμε σε μία δημιουργική διαδικασία και να “μιλήσουμε” για αυτό που ζούμε», αναφέρει.
Στο ίδιο «μήκος κύματος» και ο Λουκάς Καρυτινός, καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, η οποία βιντεοσκοπεί συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής. «Η άδεια αίθουσα την ώρα που εκτελείται η μουσική, δημιουργεί ένα παγωμένο κενό. Παύει η ψυχική και πνευματική συνομιλία μεταξύ μουσικών και κοινού. Οι εντάσεις και οι δονήσεις που δημιουργούνται από την μουσική απόδοση μέσα στον χώρο, δεν βρίσκουν αποδέκτη και τα κύματα τους θρυμματίζονται στα άδεια καθίσματα», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Οι τηλεοπτικές αναμεταδόσεις δεν μπορούν να καλύψουν το κενό. Περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία την επιστροφή στη γνώριμη επαφή με τον κόσμο μας», καταλήγει.
Κοινός παρονομαστής όλων, η αναμονή για το «μετά». Για τη μετέπειτα συνάντηση κόσμου και καλλιτεχνών, που όλοι προσμένουν να είναι μια γιορτή, για την οποία όλο αυτό το διάστημα προετοιμάζονται.
πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ