Ανοικτά των ακτών της Τουρκίας, κοντά στην σημερινή πόλη Φετίγιε βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο νησί του Αγίου Νικολάου, όπως το αποκαλούσαν οι ναυτικοί κατά την μεσαιωνική περίοδο.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι στο συγκεκριμένο νησάκι πραγματοποιήθηκε η πρώτη ταφή του Αγίου Νικολάου, από τον οποίο πήρε το όνομα του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο νησί συναντά κανείς γκρεμισμένα κτίσματα καθώς και τα ερείπια πέντε εκκλησιών που χτίστηκαν μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα μ.Χ., κατά την βυζαντινή περίοδο, ενώ υπάρχουν και πάνω από πενήντα χριστιανικοί τάφοι.
Πιθανότατα το νησί αποτελούσε ενδιάμεση στάση των χριστιανών προσκυνητών, οι οποίοι ταξίδευαν προς τους Αγίους Τόπους.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι ο Άγιος μετά τον θάνατό του το 326 μ.Χ. ενταφιάστηκε στην σμιλευμένη στον βράχο εκκλησία που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του νησιού, στο πιο δυτικό άκρο της πεζοπορικής διαδρομής μήκους 350 μέτρων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα λείψανά του φέρεται να παρέμειναν εκεί μέχρι τη δεκαετία του 650 μ.Χ., όταν το νησί εγκαταλείφθηκε, καθώς βρισκόταν υπό απειλή για επιδρομές από τον αραβικό στόλο. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκαν εκεί όπου ήταν επίσκοπος ο Άγιος Νικόλαος, δηλαδή στα Μύρα της Λυκίας, περίπου 40 χιλιόμετρα ανατολικότερα.
H τουρκική ονομασία του νησιού είναι «Γκεμιλέρ Αντασί» (Gemiler Adasi), δηλαδή το «νησί των πλοίων», το οποίο μπορεί να είναι αναφορά στον ρόλο του Αγίου Νικολάου ως προστάτη των ναυτικών.
Το νησί δεν αποτελεί τόπο προσκυνήματος, δεδομένου ότι οι εκκλησίες έχουν πλέον ερειπωθεί μετά την μικρασιατική καταστροφή και των διωγμό των Ελλήνων της Ανατολής.
Ωστόσο, στο νησί επισκέπτονται αρκετοί τουρίστες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες που φθάνουν στο σημείο με μεγάλα τουρκικά ιστιοφόρα (γκουλέτ), καθώς και μικρότερα ιδιωτικά σκάφη, αφού ο κόλπος του έχει σχήμα μισοφέγγαρου και είναι ασφαλές αγκυροβόλιο.
Στο νησί, τέλος, υπάρχει ένα αυτοσχέδιο εστιατόριο, που είναι ανοιχτό μόνο την τουριστική περίοδο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να γευτούν παραδοσιακά πιάτα της τουρκικής κουζίνας.
