Πτωτική τάση καταγράφεται φέτος στις εισαγωγές φυσικού αερίου που κάνει η Ελλάδα από τη Ρωσία φυσικού αερίου στην Ελλάδα, με το ποσοστό τους να ανέρχεται στο 39% από 51,6% πέρυσι.
Έτσι, το LNG είναι η πρώτη πηγή εφοδιασμού της ελληνικής αγοράς, αν και η Ρωσία συνεχίζει να παρέχει σημαντικές ποσότητες φυσικού αερίου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ενόψει της αναγκαστικής κατάργησης των ρωσικών εισαγωγών που προωθεί η Κομισιόν ως το 2027, το μείγμα της Ελλάδας αναμένεται να αλλάξει δραστικά στα αμέσως επόμενα χρόνια. Η αρχή θα γίνει ήδη από φέτος το χειμώνα, μέσω του περιορισμού σύναψης νέων συμβολαίων για τους ελληνικούς εισαγωγείς. Συγκεκριμένα, το 1/3 των υφιστάμενων ποσοτήτων πρέπει να αντικατασταθεί σε πρώτη φάση με νέα συμβόλαια από άλλες πηγές.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που ενδέχεται να επηρεάσει σταδιακά και το κόστος που πληρώνουν οι καταναλωτές. Τα στοιχεία του ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου ΗΕΡΙ δείχνουν ότι το φετινό Αύγουστο η Αθήνα είχε το έβδομο φθηνότερο μέσο κόστος για τα νοικοκυριά από όλες τις πρωτεύουσες της ηπείρου, συμπεριλαμβανομένων φόρων και τελών.
Να σημειώσουμε, επίσης, ότι στην Ελλάδα ο μέσος λογαριασμός για το αέριο έχει αναλογικά μικρότερους φόρους και τέλη (απαρτίζουν το 38%) σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (50%). Έτσι διατηρούνται χαμηλά τα χρήματα που καταβάλει ο Έλληνας καταναλωτής σε σχέση με τους αντίστοιχους της Δυτικής Ευρώπης.
Προς το παρόν είναι νωρίς για να διαγνώσει κανείς αν η απώλεια του ρωσικού αερίου θα οδηγήσει σε ανατιμήσεις. Κατά κανόνα είναι φθηνότερο από τις άλλες λύσεις, όμως οι προβλέψεις των περισσότερων διεθνών αναλυτών δείχνουν ότι η τιμή του LNG θα μειωθεί τα επόμενα χρόνια, πιέζοντας προς τα κάτω το ευρωπαϊκό συμβόλαιο TTF. Έτσι, είναι πιθανό εν τέλει η μια τάση να αντισταθμίσει την άλλη.
Σε όλα αυτά υπάρχει ένας βαθμός αβεβαιότητας. Για παράδειγμα, η ζήτηση στις ΗΠΑ τείνει να αυξάνεται λόγω των επενδύσεων σε κέντρα δεδομένων, άρα μπορεί να ανεβάσει τις τιμές για τις εξαγωγές LNG. Αντίστοιχα, νέες γεωπολιτικές εξελίξεις θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ νέου τα δεδομένα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις ελληνικές έρευνες υδρογονανθράκων, που μετά το 2030 θα μπορούσαν να αποφέρουν καρπούς, εφόσον αποβούν επιτυχείς.
