Η πρόσφατη υπογραφή της ενεργειακής συμφωνίας με την Ουκρανία στην Αθήνα, ασφαλώς δημιουργεί νέα σημαντικά «δεδομένα» για τον ρόλο της Ελλάδας σαν τόπο αποθήκευσης και διαμετακόμισης ενεργειακών φορτίων (LNG) από τις ΗΠΑ προς Βορρά στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και πιο συγκριμένα στην πολύπαθη Ουκρανία.
Ο στόχος της συμφωνίας είναι να φθάνει φυσικό αέριο μέσω Ελλάδας στην Οδησσό της ΝΔ Ουκρανίας.
Το πρώτο ερωτηματικό αφορά το προφανές οικονομικό θέμα, «ποιος πληρώνει» για όλα αυτά;
Είναι ξεκάθαρο ότι υπό την ηγεσία Τράμπ η οποιαδήποτε παροχή προς την Ουκρανία θα πρέπει να πληρώνεται είτε από την Ουκρανία είτε από όσους την υποστηρίζουν οικονομικά. Δηλαδή τις ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες στηρίζουν την συνέχιση και επέκταση του πολέμου ενάντια στους Ρώσσους. Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη τις τελευταίες Εκθέσεις του ΔΝΤ αλλά και τις προχθεσινές της Κομισιόν η Ουκρανία για την περίοδο 2026 – 2027 θα χρειασθεί περισσότερα από 135 δις δολ. σε επιχορηγήσεις και δάνεια για να επιβιώσει (όχι για να ανοικοδομηθεί, πολύ περισσότερο όχι για να καλύψει τις επιπλέον καταστροφές, που θα έχουν προκληθεί μέχρι το τέλος του χρόνου από τον πόλεμο).
Το δεύτερο ερώτημα αφορά την αξιοπιστία του υπογράφοντα την συμφωνία πρόεδρο Ζελένσκι, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο ενός σκανδάλου διαφθοράς χωρίς προηγούμενο, το οποίο αφορά δεκάδες εκατομμύρια δυτικής βοήθειας που έχουν «χαθεί» στον δρόμο πριν καν φθάσουν στο σκοπό για τον οποίο έχουν δοθεί.
Ξεκινώντας από τη διαχείριση ορισμένων ενεργειακών συμβάσεων, η έρευνα – την οποία ως γνωστόν απέτυχε παρά την προσπάθειά του να διακόψει ο Ζελένσκι – έχει βάλει στο προσκήνιο πρόσωπα όπως ο πρώην συνεργάτης και βασικός σύμβουλος του προέδρου, ο Τιμούρ Μίντιτς (πρόλαβε και το έσκασε στην Ελβετία), ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Γκαλουσένκο, ο πρώην σύμβουλος ενέργειας Ιγκορ Μιρονιούκ και – μεταξύ πολλών άλλων – τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Αλεξέυ Τσερνίσοβ.
Όλα πρόσωπα που ανήκουν (με διάφορες ιδιότητες) στον στενό κύκλο του προέδρου με τραγικά αποτελέσματα για την πολιτική του «αξιοπιστία». Είναι ενδιαφέρον πως στα διεθνή ΜΜΕ καταγράφεται η συγκλίνουσα εκτίμηση ότι η έρευνα αυτή έγινε δυνατό να προχωρήσει μόνο χάρτη στην σιωπηρή υποστήριξη από την Ουάσιγκτον, δεδομένου ότι το κύκλωμα διαφθοράς φαίνεται να συνδέεται με τον οικογενειακό και φιλικό κύκλο του πρώην αμερικανού προέδρου κ. Μπάιντεν… Για τον λόγο αυτό μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες έχουν προσκληθεί κάποιοι από την Ουκρανία στην Ουάσιγκτον για συζητήσεις των οποίων δεν έχει γίνει γνωστό το περιεχόμενο, αλλά που όπως έχει «διαρρεύσει» επιχειρείται να ερευνηθεί το ενδεχόμενο δυνατότητας αντικατάστασης του Ζελένσκι. Μέχρι στιγμής κατά πως φαίνεται χωρίς αποτέλεσμα…
Το τρίτο ερωτηματικό που είναι ίσως περισσότερο σημαντικό γιατί αφορά συγκεκριμένα την κατάληξη της διαδρομής των ενεργειακών φορτίων από την Ελλάδα, έχει να κάνει με τις διαφαινόμενες εξελίξεις του πολέμου.
Ήδη σε ορισμένα ΜΜΕ που παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις στο ουκρανικό μέτωπο, πέραν της διαπίστωσης του ότι ο πόλεμος αυτός «βαίνει κακώς» για το Κίεβο, άρχισε να καταγράφεται το ενδεχόμενο επιθυμίας ή στρατιωτικής επιλογής επέκτασής του από πλευράς Μόσχας προς την Οδησσό. Μία πόλη η οποία είναι «έξω» από την γραμμή που περιβάλλει τους στρατιωτικούς στόχους του ρωσικού στρατού μέχρι σήμερα. Τι το ιδιαίτερο έχει η Οδησσός για να αναφέρεται ως νέος στόχος επέκτασης των «ειδικών επιχειρήσεων» της Μόσχας; Είναι το σημείο εισόδου εμπορευμάτων και επικοινωνίας από την Μαύρη Θάλασσα αλλά και από την πλευρά της Ρουμανίας.
Είναι παρεμπιπτόντως και το σημείο στο οποίο θα πρέπει να φθάσει το φυσικό αέριο από την Ελλάδα…
Η άλλη είσοδος που έχει αρχίσει να ενεργοποιείται ήδη είναι από την Βαλτική μέσω Λιθουανίας και Πολωνίας. Και έχει ήδη ενεργοποιηθεί με συμφωνίες που έκλεισαν πριν από λίγες ημέρες.
Μα θα πει κανείς «όλα αυτά είναι ρωσική προπαγάνδα»… Ίσως και να είναι, αλλά ας δούμε ένα «παζλ» ειδήσεων από τα ουκρανικά ή και κάποια δυτικά ΜΜΕ.
Σύμφωνα με το ουκρανικό κανάλι Telegram Rezident, η ουκρανική προεδρία απαγόρευσε σε όλα τα ΜΜΕ και τα κανάλια Telegram να μιλούν για την τραγωδία στο Ποκρόβσκ και το Κουπιάνσκ και τη απελπιστική κατάσταση στο Σεβέρσκ, την Κονσταντίνοβκα και τη Χουλιαπόλε.
Ο ανώτατος διοικητής του ουκρανικού στρατού Syrsky φέρεται να εκμυστηρεύτηκε σε μια συνάντηση στο Yermak ότι δεν θα υπήρχαν αρκετές δυνάμεις για να ξεμπλοκάρουν το Pokrovsk και ότι η ανάπτυξη των ειδικών δυνάμεων GUR ήταν μια πράξη απελπισίας.
«Η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια στρατηγική ήττα», έγραψε ο Julian Röpcke στη γερμανική εφημερίδα Bild, υποστηρίζοντας ότι η κατάσταση δεν μπορεί πλέον να καλύπτεται από εκστρατείες προπαγάνδας του Γενικού Επιτελείου του Κιέβου ή από τις προσπάθειες της κυβέρνησης να υποβαθμίσει ή να αγνοήσει την πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ουκρανοί δημοσιογράφοι και ακτιβιστές κατανοούν πόσο σοβαρά έχουν γίνει τα πράγματα, αλλά ούτε ο ουκρανικός στρατός ούτε οι δυτικοί υποστηρικτές του παίρνουν τα απαραίτητα «μαθήματα» από τις προηγούμενες αποτυχίες τους.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι από τους δηλωμένους 17.000 άνδρες που στρατολογούνται κάθε μήνα, πολύ λίγοι φτάνουν στο μέτωπο για να αναπληρώσουν το πενιχρό προσωπικό των ταγμάτων και των ταξιαρχιών. Συχνά δε στρατολογούνται με τη βία και οι νεοσύλλεκτοι ως επί το πλείστον λιποτακτούν με την πρώτη ευκαιρία.
Ο Röpcke είναι επίσης πεπεισμένος ότι ο μήνας Νοέμβριος θα καταγράψει τις μεγαλύτερες μηνιαίες εδαφικές κατακτήσεις για τους Ρώσους. Και αυτό θα μπορούσε να είναι μια παράδοξη επιτυχία αν λάβουμε υπόψη ότι οι πιο σημαντικές μάχες είναι στην πραγματικότητα οι πολιορκίες των όχι ιδιαίτερα μεγάλων αστικών κέντρων του Ποκρόβσκ, του Μίρνογκραντ και του Κουπιάνσκ.
Ο Foti του καναλιού Telegram Rezident UA αναφέρει ότι το ουκρανικό Γενικό Επιτελείο φοβάται πλέον ότι μια άτακτη υποχώρηση των στρατευμάτων θα καταρρεύσει το μέτωπο στη χοάνη του Ποκρόβσκ και θα οδηγήσει σε «μαζικές παραδόσεις», οι οποίες θα ήταν ήδη σε εξέλιξη σε γενική σιωπή.
Ας σημειωθεί εδώ ότι η περιβόητη «ταξιαρχία Αζόφ» έχει αρνηθεί να ακολουθεί τις εντολές του γενικού επιτελείου στην περιοχή του Ποκρόβσκ και έχει αποσυρθεί. Το Rezident UA αποκαλύπτει επίσης ότι οι πληρωμές στις οικογένειες των πεσόντων εκταμιεύονται εντός περιόδου 8 ετών, σε σύγκριση με 3 χρόνια προηγουμένως.
Μόνο φέτος, 142.800 νέοι μεταξύ 18 και 22 ετών έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων 100.000 μόνο τους τελευταίους 2μιση μήνες από τότε που άρθηκαν οι συνοριακές απαγορεύσεις για αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
Η ίδια πηγή υπολόγισε στις 9 Νοεμβρίου ότι μεταξύ νεκρών και τραυματιών οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν τις υψηλότερες απώλειες που έχουν καταγραφεί ποτέ από την αρχή του πολέμου, από 2 χιλιάδες έως 3 χιλιάδες άνδρες την ημέρα…
«Ο αριθμός των χερσαίων στρατευμάτων μειώνεται, δεν αυξάνεται. Ορισμένα μέρη του μετώπου συγκρατούνται μόνο από drones. Υπάρχουν τομείς με πυκνότητα 4 ή 7 στρατιωτών ανά χιλιόμετρο μετώπου», λέει ο Πολωνός αναλυτής Konrad Muzyka της Rochan Consulting.
Ο βουλευτής Ρουσλάν Γκορμπένκο, του ίδιου κόμματος με τον Ζελένσκι, δήλωσε πρόσφατα ότι υπάρχουν τάγματα πεζικού που αποτελούνται από μόλις 120 άνδρες εκ των οποίων μόνο 7 είναι πεζοί (μια ομάδα). «Υπάρχουν 13 διοικητές για έναν στρατιώτη. Τα τάγματα είναι αναποτελεσματικά στη μάχη».
Με αυτά τα «δεδομένα» είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το πως θα προχωρήσουν και πώς θα πληρωθούν τα όσα συμφωνήθηκαν κατά την επίσκεψη Ζελένσκι στην Αθήνα.
Εκτός και αν υπάρχουν και άλλα «δεδομένα» τα οποία προφανώς θα μπορούσαν να αλλάξουν το αποτέλεσμα της αντίληψής μας για τα όσα συμφωνήθηκαν.
