Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος και το ΥΠΟΙΚ (Προϋπολογισμός) το 2025 ολοκληρώνεται με δύο νούμερα που δεν μπορεί κανένας να αγνοήσει.
Οι απλήρωτοι φόροι και τα κόκκινα δάνεια – ναι αυτά που νομίζαμε οτι έχουμε ξεμπερδέψει – έχουν ξεπεράσει και τα δύο μαζί συνολικά τα 160 δις ευρώ. Δηλαδή ξεπερνούν το 80% του ΑΕΠ.
Οι απλήρωτοι φόροι είναι πάνω από 112 δις ευρώ, αλλά το δημόσιο εκτιμά οτι τα 85 από αυτά μπορούν να εισπραχθούν, κάποια στιγμή και με κάποιο τρόπο…
Τα κόκκινα δάνεια που έχουν καταλήξει από τις τράπεζες στα περιβόητα Funds είναι κάπου 79 δις ευρώ και είναι πολύ πιο δύσκολο να εισπραχθούν με “ομαλό” τρόπο… Και τα δύο μαζί όμως είναι υποχρεώσεις των φορολογούμενων αυτής της χώρας, που είτε το δημόσιο, είτε τα Funds σκοπεύουν χωρίς άλλο, με το ένα ή τον άλλο τρόπο, να τα πάρουν πίσω και μάλιστα όσο το ταχύτερο γίνεται…
Αν σκεφτεί όμως κανείς ότι αυτό το ποσό σαν οικονομικό μέγεθος ξεπερνάει το 80% του εν δυνάμει παραγόμενου ΑΕΠ αυτής της οικονομίας, η “απαίτηση” και η ικανοποίησή της μοιάζει μάλλον δύσκολη.
Πολύ περισσότερο όταν αυτή η “απαίτηση” πρέπει να απαντηθεί σε συνθήκες που τόσο το εγχώριο οικονομικό περιβάλλον, όσο και το ευρωπαϊκό στο οποίο λειτουργεί η οικονομία μέσα στο 2025 – 2026 επιδεινώνεται για λόγους που δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από τις εγχώριες οικονομικές επιλογές.
Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι με αυτούς τους όρους ο Προϋπολογισμός που έχει κατατεθεί και θα ψηφισθεί οσονούπω από την Βουλή έχει “αστερίσκους” που μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω, γιατί 160 δις ευρώ δεν είναι αστείο μέγεθος όταν ξεπερνά το 80% του ΑΕΠ και το 50% του δημόσιου χρέους.
Κυρίως όμως αφορά υποχρεώσεις των φορολογούμενων που πρέπει να αποπληρωθούν με εισοδήματα που αφ’ ενός δεν υπάρχουν και αφ’ εταίρου είναι αδόκιμο να υποθέσει κανείς ότι θα μπορούσαν να εμφανισθούν στο άμεσο χρονικό διάστημα “πηγές” από τις οποίες θα μπορούσαν να προκύψουν.
Βέβαια θα πει κανείς το ελληνικό δημόσιο έχει ήδη στο … κοτέτσι την κότα που κάνει τα “χρυσά αυγά”, δηλαδή τον εκπληκτικά υψηλό ΦΠΑ και τους ΕΦΚ που συνεχίζουν να πληρώνονται καθημερινά από τους φορολογούμενους σε κάθε συναλλαγή τους.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι μία οικονομία που είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 2% και με ΦΠΑ στο 24% και ενα χρέος που επιδιώκεται να επισπευσθεί η αποπληρωμή του, δεν μπορεί να πάει μακρυά… Πολύ περισσότερο όταν αυτό πρέπει να συμβεί σε ενα οικονομικό έτος προεκλογικού χαρακτήρα.
