Το ποδοσφαιρικό “θαύμα” της Εθνικής στο Euro 2004 είχε κάποια μεγάλα... θύματα. Ίσως το πιο ηχηρό, αυτό της Γαλλίας, που είχε κατακτήσει την Ευρώπη το 2000 και είχε στο ρόστερ της τον "τεράστιο" Ζινεντίν Ζιντάν.
11 χρόνια έχουν περάσει από εκείνες τις μέρες, η Εθνική δεν είναι πλέον η ίδια, αλλά οι μνήμες “ξυπνάνε” και -παρά την πίκρα που υπάρχει για την τωρινή πορεία της ομάδας- σχηματίζουν αυτόματα ένα τεράστιο χαμόγελο σε όλους μας.
Το “μαγικό” καλοκαίρι του 2004 θα μείνει χαραγμένο για πάντα τόσο στη δική μας μνήμη, όσο και στων αντιπάλων μας. Ήταν 25 Ιουνίου εκείνου του έτους, η Γαλανόλευκη του Ρεχάγκελ είχε περάσει τον όμιλο της και μπροστά της στα προημιτελικά βρέθηκε η κάτοχος της διοργάνωσης, Γαλλία
Τα προγνωστικά υπέρ των “τρικολόρ”, το παγκόσμιο “φαινόμενο” που άκουγε στο όνομα Ζινεντίν Ζιντάν σε καλή κατάσταση, αλλά στον αγωνιστικό χώρο… καταφέραμε να τα φέρουμε όλα “τούμπα”!
Μετά από όμορφη μπαλιά του Μπασινά, ο Θοδωρής Ζαγοράκης έφυγε από τα δεξιά, πέρασε σαν σταματημένο τον Μπεσάν Λιζαραζού και αφού “ζύγισε” τη σέντρα του, έστειλε τη μπάλα συστημένη στον Άγγελο Χαριστέα.
Ο πρωταγωνιστής του έπους της Ελλάδας στα γήπεδα της Πορτογαλίας σηκώθηκε και με κεφαλιά.. κανονιά άφησε άγαλμα τον Φαμπιάν Μπαρτέζ, διαμορφώνοντας το τελικό 1-0, στέλνοντας την Ελλάδα στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ανατριχίλα!
Το τελευταίο σφύριγμα του Φρισκ έδωσε το έναυσμα για τα πανηγύρια των διεθνών μας, του κόσμου που είχε ταξιδέψει στην Πορτογαλία, αλλά και όλων όσων βρίσκονταν στην Ελλάδα και τις επόμενες ημέρες έξαχναν σαν μανιακοί ένα εισιτήριο για τον ημιτελικό με την Τσεχία
