Ο τολμηρός αιώνας του εμβληματικού μοντέλου στη μουσική
Η σύνδεση μεταξύ της Rolls-Royce και του κόσμου της ποπ μουσικής είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο και η ίδια η δισκογραφική βιομηχανία.
Από όλα τα μοντέλα, το Phantom – η κορωνίδα της μάρκας – είναι η Rolls-Royce που συνδέεται στενότερα με τον κόσμο της μουσικής.
Για πάνω από οκτώ γενιές και 100 χρόνια, αυτό το εντυπωσιακό αυτοκίνητο έχει επιλεγεί από μερικές από τις πιο δημιουργικές και επιδραστικές προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής.
Πολύ πριν, είδωλα όπως ο John Lennon, ο Elvis Presley και ο Pharrell Williams γραφτούν στην ιστορία της Phantom, καλλιτέχνες όπως οι Duke Ellington, Fred Astaire, Count Basie, Ravi Shankar, Edith Piaf και Sam Cooke ταξίδευαν όλοι με Rolls-Royce, αναγνωρίζοντας τη μάρκα ως το απόλυτο σύμβολο επιτυχίας.
Προσωπικότητες για τις οποίες δημιουργήθηκε ο όρος «μουσικός μεγιστάνας», όπως οι Brian Epstein, Berry Gordy και Ahmet Ertegun, ήταν επίσης μεταξύ των πιο σημαντικών καλλιτεχνών ιδιοκτητών της μάρκας.
MARLENE DIETRICH: FALLING IN LOVE AGAIN
Οι περισσότεροι ηθοποιοί ταξιδεύουν στο Χόλιγουντ αναζητώντας την φήμη. Η Μάρλεν Ντίτριχ, φρέσκια από τον πρωτοποριακό της ρόλο στην ταινία «Ο Γαλάζιος Άγγελος» και έχοντας συστήσει στον κόσμο αυτό που θα γινόταν το χαρακτηριστικό της τραγούδι, «Falling in love again», ταξίδεψε στην Καλιφόρνια το 1930 για να ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας «Μαρόκο». Η υποδοχή της ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο και η παρουσία της στην οθόνη: στα Paramount Studios την υποδέχτηκαν όχι μόνο με λουλούδια, αλλά και με το δώρο ενός πράσινου Rolls-Royce Phantom I. Το «Μαρόκο» χάρισε στην Ντίτριχ μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και η Phantom πήρε το μερίδιό της από τα φώτα της δημοσιότητας, εμφανιζόμενη στις σκηνές λήξης της ταινίας.
ELVIS PRESLEY: ALL SHOOK UP
Το 1956, ένα ομώνυμο άλμπουμ του πολλά υποσχόμενου νεαρού τραγουδιστή Έλβις Πρίσλεϊ έγινε το πρώτο ροκ εν ρολ άλμπουμ που έφτασε στην κορυφή του Billboard chart, όπου παρέμεινε για 10 εβδομάδες. Το 1963, στο απόγειο της φήμης του, ο «Βασιλιάς» αγόρασε ένα Midnight Blue Phantom V με μια σειρά από χαρακτηριστικά κατά παραγγελία. Σε αυτό που μπορεί να ήταν μια πρώιμη έκδοση του καραόκε αυτοκινήτου, περιλάμβανε ένα μικρόφωνο, ένα σημειωματάριο στο πίσω υποβραχιόνιο – έτοιμο για λάμψεις έμπνευσης – μαζί με έναν καθρέφτη και μια βούρτσα ρούχων για να διασφαλίζεται ότι ο Έλβις ήταν πάντα έτοιμος να κάνει την εμφάνισή του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο γυαλισμένο σαν καθρέφτη αυτοκίνητο, τα κοτόπουλα της μητέρας του Έλβις πήγαιναν και τσιμπούσαν την αντανάκλασή τους στο αμάξωμα! Αργότερα το αυτοκίνητο φρεσκαρίστηκε σε χρώμα ανοιχτό ασημί μπλε για να αποφύγει τα τσιμπήματα.
JOHN LENNON: LOVE ME DO
Τον Δεκέμβριο του 1964, ο Τζον Λένον αντάμειψε τον εαυτό του για την ταινία «A Hard Day’s Night» των Beatles παραγγέλνοντας μια Phantom V. Το αυτοκίνητο ήταν εντελώς μαύρο, συμπεριλαμβανομένων των παραθύρων, των προφυλακτήρων και των καπακιών των τροχών. Διέθετε επίσης ένα ντουλάπι για κοκτέιλ, μια τηλεόραση, καθώς και ένα ψυγείο στο πορτ-μπαγκάζ. Ωστόσο, όπως και το Phantom V του Έλβις, έτσι και αυτό του Λένον άλλαξε εντελώς. Τον Μάιο του 1967, λίγο πριν κυκλοφορήσει το «Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band», το αυτοκίνητο ξαναβάφτηκε με κίτρινο χρώμα και στη συνέχεια βάφτηκε στο χέρι με κόκκινες, πορτοκαλί, πράσινες και μπλε πινελιές, με λουλουδάτα πλαϊνά πάνελ και το ζώδιο του Λένον, τον Ζυγό, ολοκληρώνοντας τη νέα περσόνα του αυτοκινήτου.
Η ανανεωμένη Phantom του Λένον αποτύπωνε τέλεια την ατμόσφαιρα του ξέγνοιαστου «Summer of Love» εκείνης της χρονιάς. Στα αξιομνημόνευτα καταγράφεται η αντίδραση μιας γυναίκας που, βλέποντας το Phantom να το οδηγεί στο Piccadilly του Λονδίνου, φώναξε: «Πώς τολμάς να το κάνεις αυτό σε μια Rolls-Royce!» πριν χτυπήσει το χρώμα με την ομπρέλα της. Όταν το αυτοκίνητο πουλήθηκε το 1985, έφτασε τα 2.299.000 δολάρια, σχεδόν 10 φορές την τιμή εκκίνησης. Ήταν ταυτόχρονα το πιο ακριβό αναμνηστικό ροκ εν ρολ εκείνη την εποχή, και η υψηλότερη τιμή που επιτεύχθηκε ποτέ για αυτοκίνητο που πουλήθηκε σε δημοπρασία.
Πάντως ο Λένον είχε και ένα λευκό Rolls-Royce Phantom V, που αγόρασε το 1968 για να συμπέσει με την κυκλοφορία του «White Album» και για να σηματοδοτήσει μια νέα φάση της ζωής του με τη Γιόκο Όνο. Αυτό χαρακτηριζόταν από το ότι φορούσε λευκά ρούχα, διακοσμούσε το εσωτερικό και το εξωτερικό του σπιτιού του στο Μπέρκσαϊρ σε έντονο λευκό και ακολουθούσε μια έντονα μινιμαλιστική αισθητική.
Ο Λένον εξατομικεύσε αυτό το αυτοκίνητο σύμφωνα με το προσωπικό του στυλ εκείνη την εποχή. Πλήρωσε 12.000 λίρες – ποσό ισοδύναμο με την τιμή ενός μεγάλου σπιτιού εκείνη την εποχή – για να μετατραπεί το αυτοκίνητο σε λευκό μέσα και έξω, και να του τοποθετηθεί ηλιοροφή, πικάπ Philips, 8-track player, τηλέφωνο και τηλεόραση. Αργότερα θα εμφανιζόταν στην ταινία των Beatles «Let It Be», καθώς και στην ταινία «Performance», στην οποία πρωταγωνιστούσε ο frontman των Rolling Stones, Μικ Τζάγκερ. Τον Σεπτέμβριο του 1969, ο Λένον πούλησε το αυτοκίνητο στον Άλεν Κλάιν, ιδρυτή της ABKCO Records και μάνατζερ των Beatles εκείνη την εποχή, για 50.000 δολάρια, σύμφωνα με πληροφορίες.
LIBERACE: I’LL BE SEEING YOU
Ένας άλλος μουσικός εμβληματικός καλλιτέχνης ήταν ο Βλάντσιου Βαλεντίνο Λιμπεράτσε. Φανταχτερός και πολυτάλαντος, ο Λιμπεράτσε ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος καλλιτέχνης στον κόσμο τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 χάρη στις τηλεοπτικές του εκπομπές και τις μακροχρόνιες εμφανίσεις του στο Λας Βέγκας. Ανάμεσα στις υπερβολές που του χάρισαν το ψευδώνυμο «Mr Showmanship» ήταν ένα Phantom V του 1961, καλυμμένο με μικροσκοπικά κομμάτια καθρέφτη, το οποίο χρησιμοποιούσε για να οδηγεί στη σκηνή κατά τη διάρκεια της πολυετούς παρουσίας του στο Hilton του Λας Βέγκας. Το αυτοκίνητο εμφανίστηκε στη βραβευμένη βιογραφική ταινία για τον Λιμπεράτσε, «Behind the Candelabra», στην οποία ο Μάικλ Ντάγκλας αναδημιούργησε το σύντομο αλλά διάσημο ταξίδι του.
SIR ELTON JOHN: A RIDE FOR THE ROCKETMAN
Το στυλ παιξίματος του Λιμπεράτσε επηρέασε μια γενιά ερμηνευτών, συμπεριλαμβανομένου ενός εκκολαπτόμενου πιανίστα ονόματι Ρέτζιναλντ Ντουάιτ, σήμερα γνωστού ως Σερ Έλτον Τζον, ο οποίος αργότερα, εμπνευσμένος από τον ήρωά του, είχε στην κατοχή του αρκετά Phantom. Το 1973, καθ’ οδόν προς μια συναυλία στο Μάντσεστερ με το λευκό Phantom VI του, ο Σερ Έλτον είδε ένα νεότερο παράδειγμα σε μια βιτρίνα εκθεσιακού χώρου. Έδωσε εντολή στον σοφέρ του να σταματήσει, αγόρασε το αυτοκίνητο και το χρησιμοποίησε για να ολοκληρώσει το ταξίδι του.
Αργότερα, θα αναβάθμιζε το Phantom με μαύρο χρώμα, μαύρο δερμάτινο εσωτερικό, φιμέ τζάμια, τηλεόραση, συσκευή αναπαραγωγής βίντεο, ακόμη και φαξ. Η πιο σημαντική προσθήκη, ωστόσο, ήταν ένα ειδικά κατασκευασμένο ηχοσύστημα που ήταν τόσο ισχυρό που το πίσω παρμπρίζ έπρεπε να ενισχυθεί για να μην θρυμματιστεί όταν αυξανόταν η ένταση.
Ο Σερ Έλτον είχε επίσης ένα Phantom V, για το οποίο παρήγγειλε ένα εντυπωσιακό ροζ και λευκό εξωτερικό χρώμα και ασορτί εσωτερικό. Μετά από μια περιοδεία στη Σοβιετική Ένωση, όπου πληρωνόταν με κάρβουνο και όχι με μετρητά, ο Σερ Έλτον δεν μπόρεσε να πληρώσει τους μουσικούς του. Αντ’ αυτού, έδωσε το Phantom στον Ρέι Κούπερ, που έπαιζε κρουστά, αντί για μετρητά. Ο Κούπερ αργότερα χρησιμοποίησε το αυτοκίνητο για να παραλάβει τον νεαρό Ντέιμον Άλμπαρν από το σχολείο, ο οποίος αργότερα έγινε διάσημος με τους Blur. Η ιστορία έκλεισε το 2020, όταν ο Άλμπαρν και η εικονική του μπάντα, Gorillaz, ηχογράφησαν το «The Pink Phantom», με τον Σερ Έλτον να εμφανίζεται ως guest τραγουδιστής.
KEITH MOON: WON’T GET FOOLED AGAIN?
Ο θρύλος λέει ότι, ενώ γιόρταζε τα 21α γενέθλιά του, ο χαρισματικός αλλά μοιραία αυτοκαταστροφικός ντράμερ των The Who, Κιθ Μουν, βύθισε τη Rolls-Royce του στην πισίνα του Holiday Inn στο Φλιντ του Μίσιγκαν, δημιουργώντας έναν από τους πιο διαχρονικούς θρύλους της ροκ εν ρολ.
Οι αφηγήσεις για το τι πραγματικά συνέβη εκείνο το βράδυ διαφέρουν σημαντικά. Σε μια συνέντευξη στο Rolling Stone το 1972, ο Μουν δήλωσε ότι το αυτοκίνητο ήταν ένα Lincoln Continental που ανήκε σε έναν άλλο επισκέπτη του ξενοδοχείου. Είπε ότι άφησε το χειρόφρενο και το έριξε στην πισίνα. Άλλοι καλεσμένοι στο πάρτι υποστηρίζουν ότι κανένα αυτοκίνητο δεν κατέληξε στην πισίνα. Είτε ένα αυτοκίνητο κατέληξε στην πισίνα είτε όχι, ο μύθος είναι τόσο ισχυρός που έχει γίνει η οριστική εικόνα της ροκ εν ρολ απόλαυσης – και ως εκ τούτου, το αυτοκίνητο στην πισίνα θα μπορούσε να είναι μόνο μια Rolls-Royce.
ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΞΑΝΑ
Για να σηματοδοτήσει την εκατονταετηρίδα του Phantom και τη θέση του αυτοκινήτου στη μυθολογία του ροκ εν ρολ, η Rolls-Royce έδωσε ζωή στον θρύλο βυθίζοντας ένα αποσυρμένο πρωτότυπο που προοριζόταν για ανακύκλωση, σε μια πισίνα.
Επιλέχθηκε το Tinside Lido στο Πλύμουθ της Αγγλίας, ένα διάσημο ορόσημο Art Deco δίπλα στη Μάγχη. Συνδεδεμένο με τον Τζον Λένον, έναν από τους πιο διάσημους πελάτες του Phantom, το Lido χρησίμευσε ως φόντο σε μια φωτογραφία των Beatles που τραβήχτηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1967 κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους για τα γυρίσματα του «The Magical Mystery Tour». Την ίδια χρονιά, ο Λένον παρουσίασε το κίτρινο, χειροποίητο Phantom V, εδραιώνοντας περαιτέρω τη θέση του ως θρύλου της μουσικής.
ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΧΙΠ-ΧΟΠ
Από τότε που μετακόμισε στο Γκούντγουντ, όπου ξεκίνησε η παραγωγή το 2003, η Rolls-Royce έχει ενισχύσει τους δεσμούς της με τη σύγχρονη μουσική. Μέχρι το 2016, είχε γίνει η πιο γνωστή μάρκα στους στίχους τραγουδιών, εν μέρει λόγω της ραγδαίας άνοδος της χιπ-χοπ. Το είδος ήταν μια πολιτιστική δύναμη μέχρι τη δεκαετία του 1990 και ένα βασικό στοιχείο στις αρχές του αιώνα, συμπίπτοντας με την αναγέννηση της Rolls-Royce στο Γκούντγουντ και την κυκλοφορία του Phantom VII το 2003.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Pharrell Williams και ο Calvin «Snoop Dogg» Broadus Jr, θα παρουσίαζαν ένα Phantom VII στο μουσικό βίντεο του 2004 για το «Drop It Like It’s Hot», το οποίο θα βρισκόταν στην κορυφή του αμερικανικού Billboard Hot 100 για τρεις εβδομάδες και θα ξεκινούσε τη σύνδεση του Phantom με τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες του είδους. Ο Curtis ‘50 Cent’ Jackson εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά «Entourage» σε ένα Phantom VII Drophead Coupé. Το «Tha Carter II» του Dwayne ‘Lil Wayne’ Carter είναι ένα από τα πολλά άλμπουμ που έχουν το Phantom στο εξώφυλλό τους.
Το Phantom, σε κάθε εποχή, έχει προσφέρει σε καλλιτέχνες και καινοτόμους ένα μέσο αυτοέκφρασης, φιλοδοξίας και ταυτότητας. Καθώς το Phantom μπαίνει στον δεύτερο αιώνα του, συνεχίζει να συμβολίζει την επιτυχία, την ατομικότητα και τη δύναμη της ανθρώπινης φαντασίας.
