Από τις γραμμές αυτές έχουμε επιμείνει στην προσπάθεια να στρέφουμε όσο το δυνατό περισσότερο την προσοχή του αναγνωστικού κοινού, σ’ αυτό που πραγματικά συμβαίνει, πίσω από εικόνες και εντυπώσεις που τείνουν να το απομακρύνουν από την προσοχή μας. Είτε σκόπιμα, είτε γιατί μας παγιδεύουν συχνά πυκνά οι εντυπώσεις.
Αυτή την φορά θα θέλαμε να σας προτρέψουμε να μπείτε σε ένα από τα μεγάλα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ που στις ιστοσελίδες τους μπορείτε εύκολα να βρείτε ευανάγνωστα διαγράμματα για όλα τα μεγέθη της οικονομίας. Ας ρίξουμε μία ματιά στο διαχρονικό διάγραμμα της τιμής του χρυσού από την δεκαετία του 80’ μέχρι και σήμερα.
Πέρα από τις εντυπωσιακά αυξημένες τιμές του (σε δολάρια) μετά την κρίση του 2008, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς κάτι φαινομενικά παράδοξο. Μετά την πανδημία η τάση της καμπύλης τιμών του χρυσού παρατηρούμε ότι είναι διαρκώς – και σχεδόν με την ίδια κλίση – ανοδική. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο μάλιστα έχει εκτοξευθεί κατά 1000 δολάρια περίπου και σταθεροποιείται στα 4000 δολάρια από τα περίπου 3000 πριν από την επιστροφή Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Αυτό όλοι το ξέρουμε, όλοι έχουμε εντυπωσιαστεί και όλοι – όχι ακριβώς… όλοι – απορούμε, με τους αρμόδιους αναλυτές να προβάλουν διάφορες εξηγήσεις.
Εκείνο όμως που φαίνεται να διαφεύγει της προσοχής μας είναι ότι αυτή η σταθερά ανοδική τάση τιμών του χρυσού – παρά τα ενδιάμεσα σπασμωδικά ζιγκ – ζαγκ της κερδοσκοπικής παρέμβασης – συμβαίνει σε συνθήκες τόσο ανοδικού και υψηλού πληθωρισμού όσο και πτώσης και διόρθωσης του πληθωρισμού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η πτώση και διόρθωση του πληθωρισμού θα έπρεπε να είχε ακολουθηθεί από μία φυσιολογική διόρθωση και των τιμών του χρυσού, καθώς η «αμυνα» απέναντι στον πληθωρισμό θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί από τις αγορές. Το αντίθετο συνέβη. Ο πληθωρισμός «έπεσε» αλλά οι τιμές του χρυσού ανέβηκαν ακόμα περισσότερο με ρυθμούς που οδήγησαν σε επίπεδα ρεκόρ αδιανόητα μέχρι σήμερα. Κατά συνέπεια θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αυτό που έχει συμβεί με τον χρυσό δεν είναι άμεσα εξαρτημένο από την ξαφνική έκρηξη των πληθωριστικών πιέσεων, ή ότι οι οικονομίες και οι χρηματαγορές θεωρούν «σιωπηρά» αυτή την υποχώρηση του πληθωρισμού προσωρινή και ετοιμάζονται για το επόμενο κύμα των πληθωριστικών πιέσεων.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και όταν κάποιοι παγκόσμιας διάστασης «μεγάλοι» αγοραστές χρυσού όπως η Κίνα εισάγουν μέτρα (όπως αυτό που έγινε χθες και αλλάζει την φορολογική διαχείριση της λιανικής αγοράς χρυσού) που επηρεάζουν αρνητικά την ζήτηση, η τιμή του χρυσού δεν υποχωρεί και απορροφά τις πιέσεις διατηρώντας τα υψηλά του… Αν η τιμή του σταθεροποιούνταν και έμενε σε κάποια επίπεδα σχετικά σταθερή, θα μπορούσε να πεί κανείς ότι απλώς ο χρυσός μας λέει την αλήθεια. Οτι δηλαδή ο πληθωρισμός μπορεί να υποχώρησε, αλλά έχει ήδη φέρει τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών σε ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο. Και τις έχει αφήσει εκεί… Όμως η τιμή του συνεχίζει να αυξάνεται ακόμα και μετά την υποχώρηση του πληθωρισμού.
Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν; Ή για να το πούμε διαφορετικά για «τι» ακριβώς μας προειδοποιεί αυτή η σχεδόν σταθερά ανοδική καμπύλη τιμών του χρυσού;
Η απάντηση θα μπορούσε να αναζητηθεί μέσα από τις πολλές «μηχανές» Τεχνητής Νοημοσύνης.
Ίσως όμως θα ήταν καλύτερα να τις αναζητήσουμε στις καμπύλες των διαγραμμάτων που καταγράφουν την διαχρονική υποτίμηση (διολίσθηση πιο διακριτικά) των νομισμάτων με τα οποία αφ’ ενός «μετριέται» ο πληθωρισμός και αφ’ εταίρου γίνεται η τιμολόγηση του χρυσού σ’ αυτή την διαχρονική του πορεία. Τότε ίσως αποκτήσουμε μία αμυδρή ιδέα τόσο για τις χρηματιστηριακές τιμές που φθάνουν στα … άστρα, όσο και τα μεγέθη δημόσιου και ιδιωτικού χρέους.
