Καθόλου άδικα στα δημοσιεύματα του διεθνούς οικονομικού τύπου, τα όσα συμβαίνουν στην Γαλλία με την πολιτική και οικονομική κρίση, έχουν κάνει πολλούς αναλυτές να συγκρίνουν την σημερινή κρίση Μακρόν με εκείνη των PIIGS του 2011. Και κάποιοι εξ αυτών, επίσης όχι άδικα, υποστηρίζουν πως η Αθήνα παίρνει τώρα την εκδίκησή της για όσα εφιαλτικά, τότε ο Σαρκοζί – που τώρα μπήκε φυλακή – και η Μέρκελ επέβαλαν να υποφέρει στην Ελλάδα.
Ο λόγος βέβαια αυτής της «εκδίκησης», είναι ότι ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, η Ελλάδα καταγράφει μία από τις ισχυρότερες επιδόσεις στην ευρωζώνη με το ΑΕΠ της να αναπτύσσεται κατά περίπου 2,1% – 2,3% το 2025, πολύ πάνω όχι μόνο από την Γαλλία, αλλά και πολλές άλλες χώρες της ΕΕ.
Ωστόσο η τελευταία ετήσια φθινοπωρινή σύνοδος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας – πολύ διακριτικά είναι αλήθεια – έβαλε κάποιους «αστερίσκους» στην εικόνα αυτή. Ακόμα περισσότερο – όπως έχει πολλές φορές επισημανθεί από τα Οικονοκλαστικά – προειδοποίησαν για μία επικείμενη απότομη και επικίνδυνη «στροφή» σ’ αυτή την πραγματικότητα καθώς τόσο το συνολικό περιβάλλον στο οποίο στηρίζεται αυτή η «εικόνα», προγραμματισμένα και μάλλον αναπόφευκτα πρόκειται να αντιστραφεί !
Η ίδια διακριτική προειδοποίηση έρχεται και από τους Οίκους Αξιολόγησης, οι οποίοι ενώ επιβεβαιώνουν την τρέχουσα θετική δημοσιονομική κατάσταση, εν τούτοις επιφυλάσσονται όσο αφορά την περαιτέρω βελτίωση της πιστοληπτικής αξιολόγησης για τους ίδιους λόγους.
Ποιους λόγους; Την προβλεπόμενη ακραία πτώση της δυναμικής των επενδύσεων στην Ελλάδα, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ προβλέπεται ο λεγόμενος «επενδυτικός γκρεμός» για τον οποίο έχουμε μιλήσει αρκετές φορές από αυτές τις γραμμές.
Ο επενδυτικός… γκρεμός
Τι είναι ο «επενδυτικός γκρεμός»; Δεν είναι άλλο από την απότομη διακοπή των έκτακτων εισροών ευρωπαϊκών πόρων μέσω του RRF (το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης) σε λιγότερο από ένα χρόνο (Αύγουστος του 2026). Μέσω του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), η Ελλάδα έχει πρόσβαση σε περίπου 36 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί που ξεπερνάει το 16% – 17% του ΑΕΠ της χώρας. Από αυτά τα 17 – 18 δισ. ευρώ είναι επιχορηγήσεις (δωρεάν) και τα υπόλοιπα εξαιρετικά χαμηλότοκα δάνεια.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Κομισιόν και του ΔΝΤ, οι εισροές αυτών των πόρων από το RRF «προσθέτουν» 1,3 έως 1,7 ποσοστιαίες μονάδες στο ετήσιο ΑΕΠ. Με άλλα λόγια αν δεν ήταν οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης η περιβόητη υψηλότερη ανάπτυξη στην Ε.Ε. θα ήταν κάπου 1% δηλαδή περίπου όσο και της …Γαλλίας του Μακρόν. Η πρόσθετη αυτή σχεδόν δωρεάν στήριξη του ΑΕΠ ισχύει όσο είναι ενεργή η λειτουργία του RRF… δηλαδή μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι, γιατί μετά από την στιγμή εκείνη δεν πρόκειται να εκταμιευθεί ούτε ένα ευρώ από όσα δεν έχουν απορροφηθεί και αποδοθεί στους δικαιούχους
Η Έκθεση του ΔΝΤ (Άρθρο IV, 2025) αναγνωρίζει την πρόοδο της Ελλάδας, αλλά προειδοποιεί ότι «η τρέχουσα αναπτυξιακή πορεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τωρινές επενδύσεις που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ». Να θυμίσουμε ότι ανάλογες είναι και οι προειδοποιήσεις της Κομισιόν που προβλέπει ότι με την διακοπή του RRF θα ακολουθήσει επιβράδυνση της ανάπτυξης από 2,2% το 2025 σε περίπου 1,3% το 2027. Να θυμίσουμε και το τι έχει δημοσιοποιηθεί σαν εκτίμηση από τους Οίκους Αξιολόγησης; Για την Moody’s η πρόβλεψη είναι «επιβράδυνση της ανάπτυξης γύρω στο 1,2%» μόλις τελειώσει το RRF, ενώ για την Fitch Ratings «η λήξη των εκταμιεύσεων του RRF θα δοκιμάσει τη βιωσιμότητα της ελληνικής δημοσιονομικής και αναπτυξιακής πορείας».
Με αυτά τα δεδομένα και με την επισήμανση ότι η Γαλλία με το χρέος στα 113% του ΑΕΠ και την πολιτικοοικονομική κρίση ανοικτή για σεισμικής έκτασης και βάθους συνέπειες για την Ευρωζώνη, σίγουρα είναι μια ευκαιρία για να χαμογελάμε… μέσα μας, καθώς φανταζόμαστε και τον κ. Σαρκοζί να διαβαίνει το κατώφλι της φυλακής.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με 1% του ΑΕΠ ανάπτυξη μετά τον Αύγουστο του 2026, καμία διαδικασία μείωσης του εγχώριου χρέους, δεν μπορεί να συνεχίσει ούτε ένα μήνα παρακάτω, χωρίς να πυροδοτεί πολιτικο-οικονομικές κρίσεις, πολύ βαθύτερες από εκείνες που ζεί το Παρίσι σήμερα… Ο επενδυτικός γκρεμός στην πραγματικότητα μπορεί άμεσα να αποκαλυφθεί σαν αυτό που είναι για την εγχώρια οικονομία, ένας εφιαλτικός «αναπτυξιακός γκρεμός».
