Οι ανακοινώσεις των δασμών από την πλευρά των ΗΠΑ στην συμφωνία ΗΠΑ/ΕΕ, έχουν και τις «αόρατες» προς το παρόν πλευρές τους.
Και αυτές ίσως είναι σημαντικότερες από εκείνες που προκύπτουν από τα ποσοστά των δασμών που ανακοινώθηκαν.
Κατ’ αρχήν οι συναλλαγές της Ελλάδας με τις ΗΠΑ που αφορούν οι δασμοί, όπως προκύπτουν από τα απολογιστικά νούμερα του 2024 κινούνται περίπου στο 1% του ΑΕΠ.
Περί τα 2,4 δις οι εξαγωγές, κάτι λιγότερο στα 2,16 δις δολ. οι εισαγωγές. Βασικά στοιχεία που κάνουν την ζημιά στις εξαγωγές είναι τα έχοντα σχέση με τα αγροτοδιατροφικά προϊόντα, είτε φρέσκα είτε (κυρίως) μεταποιημένα. Το ΥΠΟΙΚ ανακοίνωσε ότι τώρα θα κάνει μία επιτροπή για να δει τι μπορεί να κάνει και να μειώσει την ζημιά. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν περιμένει κάτι σε σχέση με αυτά από τις Βρυξέλλες.
Λίγο πολύ κάθε χώρα μέλος, μαζί και η Ελλάδα αυτή την στιγμή «τρέχουν», χωριστά η κάθε μία, στην Ουάσιγκτον μπας και μπορέσουν να αποσπάσουν κάποια ειδική συμφωνία που να μετριάζει στις συνέπειες. Και εκεί στην Ουάσιγκτον τους περιμένουν για να συζητήσουν μαζί τους τα πιθανά ανταλλάγματα… Μέχρι εδώ τίποτα το καινούργιο όσο αφορά το τι και πως θα προχωρήσουν τα πράγματα.
Τα «νέα» βρίσκονται, αλλού και διαφαίνονται σε κάποια από τα σημεία των ανακοινώσεων του Λευκού Οίκου.
Στα κείμενα αυτά που έχουν διανεμηθεί στα διεθνή ΜΜΕ καταγράφεται ένα γεγονός.
Ότι η Ε.Ε. πέραν όλων των άλλων έχει αποδεχθεί ότι θα λάβει συμπληρωματικά μέτρα – σε συνεργασία με τις ΗΠΑ – για την αντιμετώπιση των ανταγωνιστικών πολιτικών τρίτων μερών. Και ότι οι δύο πλευρές ΗΠΑ/Ε.Ε. δεσμεύονται να συνεργαστούν για την επανεξέταση των εισερχόμενων και εξερχόμενων επενδύσεων, των ελέγχων των εξαγωγών και της φοροδιαφυγής.
Το όνομα της Κίνας μόνο λείπει από τα συγκεκριμένα σημεία των ανακοινώσεων, γιατί προφανώς οι αναφορές γίνονται – το «λένε» καθαρά στην Ουάσιγκτον – για τις σχέσεις Ε.Ε. – Κίνας.
Με άλλα λόγια η Ε.Ε καλείται να συνταχθεί στο πλευρό των ΗΠΑ στον στρατηγικό ανταγωνισμό μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, που ασφαλώς περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από τον εμπορικό πόλεμο.
Με άλλα λόγια, στην συμφωνία Ε.Ε./ΗΠΑ πέραν των δασμών του 15%, των ενεργειακών δεσμεύσεων και των εξοπλιστικών προγραμμάτων, συμπεριλαμβάνεται και η «αποσύνδεση» της Ευρώπης από την Κίνα. Και αυτό εφ’ όσον προχωρήσει θα είναι μία «ζημιά» για την Ε.Ε. μη συγκρίσιμη με το κόστος του δασμού 15%.
Η πύλη του Πειραιά
Ακριβώς εδώ βρίσκεται η «κρυφή» ζημιά, μη αξιολογημένου μεγέθους (προς το παρόν) για την Ελλάδα.
Εδώ και μερικά χρόνια ο Πειραιάς είναι μία από τις σημαντικότερες «πύλες» εισαγωγών – εξαγωγών του εμπορίου μεταξύ της Ευρώπης και της Κίνας.
Όπως παραδέχονται στελέχη της Κυβέρνησης με αντίληψη για το θέμα αυτό, η «πύλη» του Πειραιά είναι πλέον «δομικό» στοιχείο για την εγχώρια οικονομία και προφανώς αποτελεί επιπλέον δομικό στοιχείο στις σχέσεις Ελλάδας – Ε.Ε. καθώς μέσω του Πειραιά διαχέονται οι συναλλαγές αυτές σ’ ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αν η συμφωνία της κας Φον Ντερ Λάινεν προχωρήσει και αρχίσει να υλοποιείται αυτό το «δομικό» στοιχείο της οικονομίας και ότι συναρτάται με αυτό όσον αφορά όχι μόνο το εμπόριο, αλλά και τις (χρηματοοικονομικές) υπηρεσίες που συνδέονται άμεσα και έμμεσα με αυτό, θα τεθεί υπό αμφισβήτηση όσο αφορά την επιβίωσή του.
Δεν ξέρω ποια «επιτροπή» ασχολείται με αυτό στην Ελλάδα, αλλά ασφαλώς οι συνέπειες της συμφωνίας Ε.Ε. – ΗΠΑ στο μέτωπο αυτό, είναι για την Ελλάδα πολύ σημαντικότερες από την αύξηση που θα προκύψει λόγω των δασμών στα ροδάκινα ή το γιαούρτι, τα οποία, λόγω ποιότητας θα συνεχίσουν έτσι κι αλλιώς να βρίσκουν αγοραστές στις ΗΠΑ όσο και αν ακριβύνουν…
Ένα επιπλέον στοιχείο των επικείμενων αλλαγών/συνεπειών που δεν περιλαμβάνεται ονομαστικά στις συμφωνίες έχει να κάνει με τις νομισματικές συνέπειες που ακολουθούν. Και οι οποίες από μόνες τους αρκούν για να προκαλέσουν συναλλαγματικές αναταράξεις πολύ μεγαλύτερες από το 15% των δασμών.
Αλλά αυτός είναι ένας γρίφος που βρίσκεται στο τραπέζι της ΕΚΤ από την στιγμή που εκλέχτηκε ο Τραμπ. ]Και η λύση του δεν εξαρτάται μόνο από τους ευρω-τραπεζίτες…
Στο πεδίο αυτό καμία «επιτροπή» στην Αθήνα δεν θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, ούτε στο παραμικρό.
Αντίθετα οι συνέπειες, που πρέπει να γίνουν αντικείμενο διαχείρισης στο μέτωπο αυτό, αφορούν στην ενεργό διαχείριση του ΟΔΔΗΧ, ο οποίος εδώ και κάποια χρόνια προσπαθεί – και μέχρι τώρα τα καταφέρνει όταν τον αφήνουν ήσυχο να κάνει την δουλειά του – να χτίσει ένα προληπτικό ανάχωμα στις επερχόμενες νομισματικές αναταραχές για το χρέος.
Σε κάθε περίπτωση όμως στην συμφωνία που υπέγραψε η κα Φον Ντερ Λάινεν για λογαριασμό όλων και προς το συμφέρον ολίγων, για την Ελλάδα χτυπάει το καμπανάκι κινδύνου για τον Πειραιά. Και χτυπάει δυνατά…
