Με την κατάθεση της πρώην προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου, συνεχίστηκε η δίκη για τη φονική φωτιά στο Μάτι. Η μάρτυρας κατέθεσε μία από τις πρώτες μηνύσεις για την υπόθεση στις 6 Αυγούστου 2018, ζητώντας να ασκηθούν ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος για την εθνική τραγωδία.
Ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας στη δίκη για την πολύνεκρη φωτιά στο Μάτι κατέθεσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Η υπόθεση του Ματιού δεν αφορά ένα ατύχημα. Δεν έγινε κατά λάθος. Ήταν έγκλημα. Οι ανθρώπινες ζωές χάθηκαν με κακουργηματική ευθύνη αυτών που δεν έπραξαν τα δέοντα και μέχρι σήμερα εκκρεμεί η εξέταση αυτής της ευθύνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εκείνη την ημέρα – συνέχισε η πρώην πρόεδρος της Βουλής – υπήρχε πρόβλεψη κινδύνου πυρκαγιάς 4, πρόβλεψη δυτικών ανέμων. Ήταν εν γνώσει όλων των υπευθύνων, κυβερνητικών κ.λπ. και ο κίνδυνος της πυρκαγιάς και η πρόβλεψη των ανέμων. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι στο Νταού Πεντέλης πιάνει φωτιά κάθε χρόνο.
Αυτός που γνωρίζει, οφείλει να προβλέψει αυτό που όλοι γνωρίζουν, πως φωτιά στο Νταού και δυτικοί άνεμοι, σημαίνει πως η φωτιά πάει στο Μάτι. Ενώ είχαμε αυτές τις ενδείξεις, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός λέει ό,τι ξέραμε από χθες. Την ημέρα εκείνη δεν ελήφθη κανένα μέτρο, μέχρι να ξεσπάσει πυρκαγιά και αφού ξέσπασε, κανένα από τα μέτρα πρόβλεψης, διαφύλαξης ανθρωπίνων ζωών, σχεδιασμού ενός πλάνου εκκένωσης κ.λπ. δεν εφαρμόστηκε», τόνισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Δίκη για φωτιά στο Μάτι – Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Κινητοποιήθηκε μηχανισμός παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης της αλήθειας»
Η πρώην πρόεδρος της Βουλής κατέθεσε ακόμα πως έτσι όπως δεν κινητοποιήθηκαν οι μηχανισμοί κατάσβεσης της πυρκαγιάς, έτσι δεν κινητοποιήθηκαν και οι μηχανισμοί διάσωσης.
«Αντίθετα κινητοποιήθηκε ένας μηχανισμός παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης της αλήθειας», κατέθεσε η κυρία Κωνσταντοπούλου, προσθέτοντας:
«Ένωσαν τις δυνάμεις τους για να σκηνοθετήσουν αυτή τη συνέντευξη τύπου. Αμέσως λειτούργησε ένστικτο αυτοπροστασίας και κάλυψης εαυτού. Βρέθηκα στο Μάτι αμέσως επόμενη ημέρα. Περπάτησα ανάμεσα στα καμένα αυτοκίνητα και σπίτια και μίλησα με πολλούς ανθρώπους. Δε θα ξεχάσω ότι βγήκε μία γυναίκα, αλλόφρων και πανικόβλητη, με μεγάλη αγωνία και δάκρυα στα μάτια. Ήρθε στην καγκελόπορτα και με φώναξε. Με ρώτησε αν βρέθηκαν άνθρωποι στη θάλασσα. Μου εξήγησε ότι ήταν στη θάλασσα με πολλούς ανθρώπους που άρχισαν να χάνονται και είχε αγωνία αν βρέθηκαν… Θα ήταν γεμάτη η αίθουσα αν βρίσκονταν κοντά μας εκείνοι που χάθηκαν».
