Ο γιατρός “γράφει” στον ασθενή ένα φάρμακο που δεν το χρειάζεται, ο φαρμακοποιός κολλάει τη ταινία του φαρμάκου στη συνταγή, αλλά δεν δίνει το φάρμακο στον ασθενή. Στη συνέχεια ο φαρμακοποιός παίρνει το αντίτιμο του φαρμάκου από το Ταμείο του ασφαλισμένου και φυσικά ξαναπουλάει το φάρμακο βγάζοντας διπλό κέρδος. Τα κέρδη μισά-μισά με το γιατρό και η ζημιά για τα Ταμεία τεράστια.
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του φαρμακοποιού από το Λαύριο που είχε καταφέρει με την παραπάνω μέθοδο να κλέψει από τα Ταμεία 36.000 ευρώ μέσω 1.830 φαρμάκων.
Επτά σακούλες γέμισαν τα φάρμακα, αλλά ο φαρμακοποιός είχε ακόμη 2.355 ταινίες αποκολλημένες και απλά δεν είχε προλάβει να εισπράξει. Διέθετε άλλωστε 408 τετράδια με όλα τα στοιχεία ασθενών τα οποία προφανώς χρησιμοποιούσε για την κομπίνα.
Φυσικά δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος φαρμακοποιός που “συλλαμβάνεται” με το δάκτυλο στο… μέλι. Με πρακτικές σαν και την παραπάνω οι δαπάνες των Ταμείων για φάρμακα εκτινάχθηκαν από τα 980 εκατομμύρια που ήταν το 2000 σε 5,1 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009!
Κάπως έτσι πάρθηκε απόφαση πλέον να συνεδριάζει κάθε Τετάρτη το συμβούλιο του Φαρμακευτικού συλλόγου και να επιβάλλει τα ανάλογα πρόστιμα, όμως όπως λένε οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί η λύση θα δοθεί μόνο αν εφαρμοστεί και στους γιατρούς η μηχανογράφηση καθώς από αυτούς ξεκινάει το πρόβλημα, υπό την έννοια ότι αν δεν “γράψει” τη συνταγή ο γιατρός ο φαρμακοποιός δεν μπορεί να κάνει την απάτη…
