Με αφορμή την τελική μορφή του άρθρου 40, το υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε διευκρινήσεις, τονίζοντας πως “η ανησυχία γονέων, παιδιών και εκπαιδευτικών, πιθανώς οφείλεται σε κακή πληροφόρηση, καχυποψία ή εσκεμμένη παραπληροφόρηση”.
Αναλυτικά το υπουργείο τονίζει:
-Σκοπός των σχεδιαζόμενων αλλαγών στον ιδρυτικό νόμο για τα σχολεία αυτά δεν είναι άλλος από τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας τους, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες συνθήκες και τις ανάγκες των σχολείων και των μαθητών/μαθητριών του σήμερα. Υπηρετώντας αυτόν ακριβώς τον σκοπό απαλείφθηκαν διατάξεις που παραμένουν ανενεργές εδώ και δεκαετίες, όπως για παράδειγμα το ΚΣΥΜΕ που έχει κλείσει αλλά και το πρόγραμμα με τα Δημοτικά σχολεία που λειτούργησε μόνο μια διετία ως πρόγραμμα ΕΣΠΑ στις αρχές του 2000.
Στο πνεύμα αυτό, το ΥΠΠΕΘ λαμβάνει σοβαρά υπόψιν τις παρατηρήσεις και διαφωνίες που εκφράστηκαν μετά τη γνωστοποίηση των σχεδιαζόμενων αλλαγών οι οποίες θα φανούν ενσωματωμένες και στο τελικό προς ψήφιση άρθρο 40.
-Δεδομένου του ειδικού χαρακτήρα των σχολείων αυτών, προβλέπεται η σύσταση επιτροπής ειδικών σε θέματα μουσικών και καλλιτεχνικών σπουδών η οποία, απαλλαγμένη από θέματα αρμοδιότητας των υπηρεσιών Σπουδών και Προσωπικού, θα έχει ως αποκλειστικό έργο να εισηγείται για θέματα της μουσικής και των τεχνών, από σκοπιά τόσο επιστημονική όσο και παιδαγωγική (βιβλία μουσικών και καλλιτεχνικών γυμνασίων και λυκείων, επιμορφώσεις, συνέδρια, εκδηλώσεις).
-Σε ό,τι αφορά στην κάλυψη των αναγκών των σχολείων αυτών σε εξοπλισμό, προωθείται άμεσα η ανάληψη της δαπάνης από κονδύλι του ΥΠΠΕΘ, δεδομένου ότι το ΚΣΥΜΕ έχει προ πολλού πάψει να υφίσταται.
Και καταλήγει: “Με όλο το σεβασμό στην ανησυχία γονέων, παιδιών και εκπαιδευτικών, η οποία πιθανώς οφείλεται σε κακή πληροφόρηση, καχυποψία ή εσκεμμένη παραπληροφόρηση, είναι δύσκολο να εξηγηθεί πώς προβάλλεται και αναπαράγεται η πεποίθηση ότι υπονομεύεται η λειτουργία των μουσικών και καλλιτεχνικών σχολείων και μάλιστα από την ίδια πολιτική ηγεσία που ιδρύει κάθε χρόνο νέα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία και αυξάνει συστηματικά τις πιστώσεις για την κάλυψη των αναγκών των σχολείων αυτών σε προσωπικό. Αν κάποιοι απλά επιδιώκουν τη διατήρηση αγκυλώσεων του παρελθόντος για ίδιους λόγους, είναι τουλάχιστον ανάρμοστο να υποκρύπτουν τους πραγματικούς στόχους τους πίσω από αβάσιμες αιτιάσεις, αδιαφορώντας αν έτσι διαταράσσεται η ομαλή καθημερινή λειτουργία των σχολείων για τα οποία υποτίθεται ότι κόπτονται”.
