Σε μια απίστευτη καταγγελία προχώρησε μια δασκάλα στα Χανιά που ισχυρίζεται πως ο σπιτονοικοκύρης την έδιωξε κακήν κακώς από το σπίτι προκειμένου να το νοικιάσει σε τουρίστες.
«Μου έκοψε το ρεύμα, μου έκοψε και το νερό. Ναι έβγαλε και την πόρτα και μου μίλησε άσχημα φεύγοντας. Έγιναν όλα αυτά. Έφυγα σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, ντροπιασμένη, κλαίγοντας», τόνισε η δασκάλα που εργάζεται στα Χανιά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλα συνέβησαν μία εβδομάδα πριν το Πάσχα. Οι οχλήσεις, όπως λέει, είχαν ξεκινήσει ένα μήνα πριν και συγκεκριμένα στις 25 Μαρτίου, όταν ο ιδιοκτήτης την ενημέρωσε πως πρέπει να φύγει από το σπίτι.
«Μια εβδομάδα πριν το Πάσχα, δηλαδή μια εβδομάδα πριν τη συμφωνημένη ημερομηνία για να φύγω, ο σπιτονοικοκύρης μου κατέβασε το ρεύμα και μου έκοψε και το νερό και φεύγοντας μου έβγαλε και την πόρτα για να φύγω από το σπίτι.
Πράγμα που έκανα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έφυγα ντροπιασμένη, φοβισμένη και κυνηγημένη».
Η ίδια διευκρίνισε πως είχαν κάνει προφορική συμφωνία να φύγει από το σπίτι μέχρι τις 10 Απριλίου ωστόσο, δεν πίστευε ότι τα πράγματα θα έφταναν σε τέτοιο σημείο.
«Έχουμε γίνει επαίτες»
Η ιστορία της εκπαιδευτικού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων αλλά και επανέφερε στο προσκήνιο το μεγάλο πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο δεκάδες αναπληρωτές καθηγητές.
«Εύχομαι και ελπίζω αυτό το άσχημο περιστατικό που έγινε σε μένα να γίνει η αφορμή για να ανοίξει αυτή η κουβέντα για τους εκπαιδευτικούς. Θέλω πραγματικά να γίνω η φωνή των εκπαιδευτών. Τελικά έχουμε γίνει επαίτες. Οι τελευταίοι της κοινωνίας έχουμε γίνει. Την δωρεάν παιδεία την στηρίζουμε εμείς».
Η γυναίκα καταγγέλλει πως βρέθηκε χωρίς στέγη μέσα σε ένα βράδυ. Δεν το έβαλε κάτω όμως και επέστρεψε μετά το Πάσχα στη θέση της καθώς αγαπά την δουλειά και τους μαθητές της.
«Στηρίζουμε την δωρεάν παιδεία. Γυρίζουμε όλη την Ελλάδα. Έχω πάει Σάμο, Ναύπακτο – όπου μπορείτε να φανταστείτε- Ικαρία, παντού. Και το χαίρομαι που το έκανα. Αυτή την δουλειά ήθελα να κάνω».
Η εκπαιδευτικός μίλησε για τους μισθούς που λαμβάνουν όσοι διορίζονται μακριά από τα σπίτια τους οι οποίοι δεν φτάνουν όπως λέει ούτε για τα βασικά.
«Πέρσι δούλευα ως καθαρίστρια 6-8 το πρωί σε κάποια καφετέρια για να μπορώ να καλύπτω τα έξοδα μου. 6-8 το πρωί και μετά πήγαινα σχολείο. Καθάριζα μαζί με την μαθήτρια μου. Αυτό τι μας λέει; Δεν είναι ένα ατομικό γεγονός, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο γιατί ο εκπαιδευτικός έχει απαξιωθεί».
H εκπαιδευτικός μετά από λίγες μέρες βρήκε άλλο σπίτι και επέστρεψε στη θέση της στο σχολείο.
