Οι πρόεδροι των ΗΠΑ και της Ρωσίας συμφωνούν να δείξουν την Ευρώπη ως υπεύθυνη για το διπλωματικό αδιέξοδο στην Ουκρανία– Το Κρεμλίνο κατηγόρησε εκ νέου την Ευρώπη ότι σαμποτάρει κάθε λύση
Μια απρόσμενη σύγκλιση: ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνεται να μιλούν με μία φωνή. Τρεις εβδομάδες μετά τη σύνοδο κορυφής τους στην Αλάσκα, οι δύο ηγέτες κατηγορούν πλέον ανοιχτά την Ευρώπη ότι εμποδίζει τις προοπτικές ειρήνης στην Ουκρανία, αναλύει το CNN.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, σε τηλεδιάσκεψη την Πέμπτη (04.09.2025) με τους Ευρωπαίους ομολόγους του και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τόνισε την ανάγκη η ΕΕ να βάλει τέλος στις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου, βασικής πηγής χρηματοδότησης του πολέμου. «Η Ευρώπη πρέπει να σταματήσει να πληρώνει τη μηχανή πολέμου της Μόσχας», δήλωσε, υπενθυμίζοντας ότι η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν είχε εισπράξει ακόμη 1,1 δισ. ευρώ από πωλήσεις υδρογονανθράκων μέσα σε έναν χρόνο.
Την ίδια στιγμή, ο Τραμπ ζήτησε από τους Ευρωπαίους εταίρους του να πιέσουν το Πεκίνο, το οποίο κατηγόρησε ότι στηρίζει έμμεσα τη Μόσχα. Όμως πίσω από αυτή την επιθετική στάση, οι αντιφάσεις του είναι εμφανείς: ενώ απαιτεί από την Ευρώπη να δράσει κατά της Κίνας, ο ίδιος απέφυγε να επιβάλει κυρώσεις στο Πεκίνο για να μη διακινδυνεύσει τις εμπορικές διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, γράφει το CNN.
Η ασαφής στρατηγική της Ουάσιγκτον
Η στάση του Τραμπ θυμίζει την πολιτική του έναντι της Ινδίας, την οποία επιβάρυνε με βαρείς δασμούς λόγω των αγορών ρωσικού πετρελαίου. Η επιλογή αυτή κλόνισε τρεις δεκαετίες διακομματικής συναίνεσης που στόχευαν στη σύσφιξη των σχέσεων ΗΠΑ–Ινδίας για να αντισταθμιστεί η κινεζική ισχύς. Το αποτέλεσμα ήταν ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι να εμφανιστεί πρόσφατα χαμογελαστός δίπλα στον Σι Τζινπίνγκ και να περάσει μία ώρα με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στη λιμουζίνα του.
Αυτή η αλλοπρόσαλλη διπλωματία προκαλεί ενόχληση και στους κόλπους της Ευρώπης. Διότι, ενώ η ΕΕ παραμένει ο βασικός εταίρος που συζητά για εγγυήσεις ασφαλείας προς το Κίεβο, ο Τραμπ δεν σταματά να δείχνει με το δάχτυλο τους συμμάχους του αντί για τη Μόσχα. «Ό,τι κι αν αποφασίσει, θα είμαστε είτε ικανοποιημένοι είτε δυσαρεστημένοι. Και αν είμαστε δυσαρεστημένοι, θα δείτε τι θα συμβεί», απείλησε αναφερόμενος στον Πούτιν, αρνούμενος να πει εάν θα επέβαλε νέες κυρώσεις στο Κρεμλίνο.
Η Μόσχα σκληραίνει τη στάση της απέναντι στην Ευρώπη
Εκμεταλλευόμενο αυτή την τρανσάτλαντική ασάφεια, το Κρεμλίνο χτυπά εκεί που πονάει. Ο εκπρόσωπος Ντμίτρι Πεσκόφ κατηγόρησε την Παρασκευή (05.09.2025) την Ευρώπη ότι «μπλοκάρει» κάθε λύση, καταγγέλλοντας τις προσπάθειές της να μετατρέψει την Ουκρανία σε «κέντρο κάθε αντιρωσικής εχθρότητας». Σύμφωνα με τον ίδιο, η ιδέα ανάπτυξης ξένων δυνάμεων, είτε αμερικανικών είτε ευρωπαϊκών, ως εγγυήσεις ασφαλείας, είναι «εντελώς απαράδεκτη» για τη Μόσχα.
Οι δηλώσεις αυτές έγιναν μία ημέρα μετά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ που ήταν αφιερωμένη στις μελλοντικές εγγυήσεις ασφαλείας για το Κίεβο. Στόχος της Ευρώπης είναι να προετοιμάσει ένα ισχυρό πλαίσιο σε περίπτωση συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, όμως η Ρωσία απορρίπτει συλλήβδην κάθε πρωτοβουλία που θα ενίσχυε τον δυτικό ρόλο στην Ουκρανία.
Μια ειρήνη που παραμένει μακρινή
Παρά τις εξαγγελίες και την αυξανόμενη πίεση, καμία ουσιαστική πρόοδος δεν διαφαίνεται. Η συνάντηση μεταξύ Βολοντίμιρ Ζελένσκι και Βλαντίμιρ Πούτιν, που είχε αφήσει να εννοηθεί ο Λευκός Οίκος, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η Μόσχα πρότεινε μεν συνομιλίες στη ρωσική πρωτεύουσα, αλλά για το Κίεβο μια τέτοια επιλογή θεωρείται αδιανόητη. Ο Τραμπ, που είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα λειτουργούσε ως τρίτος μεσολαβητής, τελικά συντάχθηκε με τη ρωσική θέση για απευθείας συνάντηση Πούτιν–Ζελένσκι.
Την Πέμπτη, ωστόσο, υπήρξε μια μικρή κινητικότητα: ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι 26 χώρες είναι έτοιμες να συμβάλουν σε μια πιθανή διεθνή ειρηνευτική δύναμη εάν επιτευχθεί συμφωνία. Η Ουάσιγκτον άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να συμμετάσχει περιορισμένα σε αυτές τις εγγυήσεις. Προς το παρόν, όμως, η πρωτοβουλία του Τραμπ μοιάζει να έχει κολλήσει, αφήνοντας την Ουκρανία στην αβεβαιότητα και την Ευρώπη στο στόχαστρο ενός ολοένα και πιο συγχρονισμένου διδύμου Τραμπ–Πούτιν.
