Εναν χρόνο μετά το τραγικό ατύχημα, εξαιτίας του οποίου έμεινε παράλυτη και ανέβαλε τον προγραμματισμένο γάμο με τον αγαπημένο της, η Ρέιτσελ Φρίντμαν από τη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ παντρεύεται σήμερα∙ στον ίδιο χώρο, στολισμένο με τους αγαπημένους της ηλίανθους, με τους ίδιους καλεσμένους και το ίδιο νυφικό που γεμάτη ενθουσιασμό είχε διαλέξει πέρσι.
Θα τη συνοδεύσει ο πατέρας της, όχι όμως κρατώντας το χέρι της, αλλά σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι στο οποίο θα περάσει την υπόλοιπη ζωής της. Και δίπλα θα στέκεται η παράνυμφός της, η επιστήθια φίλη της που στο περσινό μπάτσελορ πάρτι την έσπρωξε για πλάκα στην πισίνα, χωρίς να υπολογίσει πόσο ρηχά ήταν…
Κοκτέιλ, μουσική, αστεία, χορός. Μία παρέα νέων γυναικών, όλες κοντά στα 20, γιορτάζουν τον επικείμενο γάμο της φίλης τους. Με μια αδέξια κίνηση, η μέλλουσα νύφη, η Ρέιτσελ βρίσκεται στην πισίνα. Δεν πέφτει στο νερό, αλλά στο τσιμέντο. Αμέσως αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά. «Δεν μπορούσα να κουνηθώ». Στη θέα του σώματός της που επέπλεε, οι φίλες της βουτούν να τη βοηθήσουν. «Δεν είναι αστείο», τους λέει τρομοκρατημένη. «Καλέστε ασθενοφόρο».
Ηταν ένα από τα συνηθισμένα παιδαριώδη πειράγματα μεταξύ φίλων. Η ίδια η Ρέιτσελ παραδέχεται ότι αν είχε πέσει λίγα εκατοστά παραδίπλα, τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύει πως η πράξη της φίλης εμπεριείχε ίχνος δόλου – αρνείται ακόμη και να τη χαρακτηρίσει κακόγουστη φάρσα. «Ο κόσμος αντιμετωπίζει το γεγονός σαν να συνέβη μόνο σε μένα. Αυτό που έγινε όμως αφορά και τις δυο μας», σχολιάζει, με πρωτοφανή κατανόηση για την ψυχολογική κατάσταση της φίλης της. «Εκείνη τραυματίστηκε πνευματικά και συναισθηματικά. Εγώ, σωματικά».
Η ζωή συνεχίζεται για τη Ρέιτσελ. Αυτήν την περίοδο μαθαίνει να παίζει ράγκμπι από το αναπηρικό καροτσάκι της και εξασκείται στο να χρησιμοποιεί τις αρθρώσεις της αντί για τα δάχτυλα, προκειμένου λ.χ. να γράψει ένα κείμενο στον υπολογιστή ή να απαντήσει στα emails της.
Και βέβαια είναι προφανές πως ούτε εκείνη ούτε ο αρραβωνιαστικός της, ο Κρις Τσάμπαν, διανοήθηκαν να εγκαταλείψουν ο ένας τον άλλο. «Πρέπει να μας γνωρίζει κανείς για να καταλάβει», υποστηρίζει η Ρέιτσελ στην «Ουάσιγκτον Ποστ». «Το θέμα δεν ήταν τι θα κάνω, αλλά τι θα κάνουμε», τη συμπληρώνει η 28χρονος Κρις, καθηγητής λυκείου.
Η πρώτη τους γνωριμία έγινε ενώ φοιτούσαν στο ίδιο πανεπιστήμιο. Γρήγορα έγιναν στενοί φίλοι και πριν από έξι χρόνια η σχέση τους πέρασε σε άλλο επίπεδο. «Από το πρώτο μας ραντεβού, ερωτεύτηκα την ενέργεια και την προσωπικότητά της», θυμάται ο Κρις. Εκτοτε είναι πολύ αγαπημένοι και αχώριστοι.
Πριν από το ατύχημα, η Ρέιτσελ εργαζόταν ως συντονίστρια προγράμματος σε κέντρο απασχόλησης. Η βασική της δουλειά ήταν να οργανώνει πάρτι, να διδάσκει χορό και ασκήσεις με ελαφριά βάρη. Μολονότι η συγκεκριμένη δουλειά δεν της απέφερε πολλά χρήματα, αισθανόταν πολύ τυχερή που απορροφήθηκε στην αγορά εργασίας αμέσως μετά το πανεπιστήμιο και που είχε βρει τον άνδρα των ονείρων της, με τον οποίο είχαν το δικό τους σπίτι και ετοιμάζονταν να παντρευτούν.
Σήμερα, οι μέρες κυλούν βαρετά, παραπονιέται. Συχνά επισκέπτεται το κέντρο όπου δούλευε και προσπαθεί να κάνει μόνη της ασκήσεις στο σπίτι. Εχει ήδη ολοκληρώσει έναν κύκλο αποκατάστασης και σύντομα θα ενταχθεί σε ακόμη πιο εντατικό πρόγραμμα. Παράλληλα, σκέπτεται να αγοράσει ένα χειρήλατο ποδήλατο για να κάνει βόλτες μαζί με τον μέλλοντα σύζυγό της και θα ήθελε – εκτός από τα μαθήματα ράγκμπι – να μάθει και τένις. «Πάντα σκεφτόταν θετικά. Πάντα ήταν αισιόδοξη και ήθελε να κάνει κάτι. Ελπίζουμε να την κρατήσουμε δραστήρια», λέει ο Κρις και δεσμεύεται πως όσο μπορεί θα συμμετέχει κι εκείνος – αυτή τη στιγμή παρακολουθεί μαθήματα διαιτησίας σε αγώνες ράγκμπι για αναπήρους.
Αν και προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή, η 25χρονη γυναίκα δεν σταματάει να ελπίζει και να ενημερώνεται σχετικά με διάφορα προγράμματα αποκατάστασης. «Υπάρχουν περιπτώσεις ακριβώς ίδιες με τη δική μου. Οπότε, γιατί να μην προσπαθήσω;».
