Μια από τις πιο μυστηριώδεις και σοκαριστικές υποθέσεις στην πρόσφατη αυστραλιανή ποινική ιστορία έφτασε σε ετυμηγορία… Η 50χρονη Έριν Πάτερσον κρίθηκε ένοχη για τη δολοφονία τριών συγγενών της και την απόπειρα δολοφονίας ενός ακόμη. Το φονικό όπλο; Ένα γεύμα που σέρβιρε η ίδια στο σπίτι της στη Λεονγκάθα, στη Βικτώρια της Αυστραλίας τον Ιούλιο του 2023.
Μόλις λίγα λεπτά αφότου η Έριν Πάτερσον μπήκε στο μικρό νοσοκομείο της Λεονγκάθα στη Βικτώρια της Αυστραλίας, ο γιατρός Κρις Γουέμπστερ κατάλαβε τι είχε συμβεί. «Ήξερα», λέει στο BBC. «Σκέφτηκα, “Εντάξει, το έκανες. Εσύ το έκανες. Τους δηλητηρίασες όλους”».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πρωί εκείνο, ο δρ Γουέμπστερ είχε προσπαθήσει απεγνωσμένα να βοηθήσει δύο από τα τέσσερα θύματα που, όπως αποφάσισε το δικαστήριο αυτή την εβδομάδα, η Έριν Πάτερσον είχε σκοπίμως δηλητηριάσει με μανιτάρια που περιείχαν θανατηφόρες τοξίνες, κρυμμένα μέσα σε ένα φαινομενικά αθώο γέυμα, τον Ιούλιο του 2023.
Η Έριν κρίθηκε ένοχη για τη δολοφονία των πεθερικών της, Ντον και Γκέιλ Πάτερσον, και της αδελφής της Γκέιλ, Χέδερ Γουίλκινσον. Καταδικάστηκε επίσης για την απόπειρα δολοφονίας του – συζύγου της Χέδερ και τοπικού πάστορα – ο οποίος τελικά επέζησε, ύστερα από εβδομάδες νοσηλείας.
Η υποψία του γιατρού και τα δύο λάθη της Έριν Πάτερσον
Όταν η Χέδερ και ο Ίαν εμφανίστηκαν στο νοσοκομείο με έντονα συμπτώματα γαστρεντερίτιδας, ο δρ Γουέμπστερ αρχικά πίστεψε ότι είχε να κάνει με μαζική τροφική δηλητηρίαση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όπως κατέθεσε στο δικαστήριο, η Χέδερ του περιέγραψε «ένα υπέροχο απόγευμα» στο σπίτι της Έριν και μάλιστα, όταν τη ρώτησε τι γεύση είχε το Beef Wellington (σσ. βρετανικό πιάτο με τυλιχτό φιλέτο μοσχαριού σε σφολιάτα με μείγμα μανιταριών) εκείνη απάντησε: «Ήταν νοστιμότατο».
Ο γιατρός υποψιάστηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το κρέας, πήρε δείγματα αίματος και τα έστειλε σε μεγαλύτερο νοσοκομείο, ενώ ξεκίνησε θεραπεία με υγρά.
Ωστόσο, όταν έλαβε τηλεφώνημα από τον γιατρό που φρόντιζε τους Ντον και Γκέιλ στο Ντέντενονγκ –90 λεπτά μακριά– ένιωσε ένα ρίγος.
«Δεν είναι το κρέας», του είπε. «Είναι τα μανιτάρια». Και οι ασθενείς του βρίσκονταν λίγο πριν τον θάνατο.
Εκείνη την ώρα, κάποιος χτύπησε το κουδούνι της εισόδου του νοσοκομείου. Πίσω από το τζάμι ασφαλείας στεκόταν μια γυναίκα που είπε πως νόμιζε ότι είχε γαστρεντερίτιδα.
«Ρώτησα, “Πώς λέγεστε;” και απάντησε “Έριν Πάτερσον”», θυμάται ο γιατρός. «Και τότε κατάλαβα… είναι η μαγείρισσα».
Την έβαλε μέσα και της είπε ευθέως ότι υποψιαζόταν πως εκείνη και οι καλεσμένοι της είχαν δηλητηριαστεί από τοξικά μανιτάρια. Τη ρώτησε από πού τα είχε προμηθευτεί.
«Η απάντηση ήταν μία λέξη: Woolworths», λέει.
Τότε, όλα μπήκαν στη θέση τους. Πρώτον, η απάντησή της φάνηκε απίθανη – οι τοπικοί κάτοικοι συχνά μαζεύουν μανιτάρια από τη φύση, κάτι που δεν θα προκαλούσε υποψίες. Το να πει όμως πως τα αγόρασε από μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ με αυστηρούς ελέγχους ασφαλείας, φαινόταν ύποπτο.
Δεύτερον, η Έριν δεν έδειχνε ανήσυχη – παρότι ήταν μόλις λίγα μέτρα από συγγενείς της που έδιναν μάχη για τη ζωή τους.
«Δεν νομίζω καν ότι αναγνώρισε ότι ήταν εκείνοι», λέει ο γιατρός.
Η ψυχρότητα και η φυγή
Όταν άφησε την Έριν με τις νοσηλεύτριες για εξετάσεις και γύρισε για να αποχαιρετήσει τους Γουίλκινσον πριν τη μεταφορά τους σε άλλο νοσοκομείο, θυμάται την Χέδερ να τον ευχαριστεί με ευγένεια.
«Και ήξερα», λέει με κόμπο στη φωνή. «Ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ. Εκείνη μπορούσε να είχε φωνάξει: “Ευχαριστώ για το τίποτα!”. Αυτό ίσως να ήταν πιο εύκολο από την ευγνωμοσύνη της. Γιατί δεν πρόλαβα να δω τι πραγματικά συνέβαινε».
Όταν επέστρεψε στο δωμάτιο επειγόντων, η Έριν είχε φύγει – παρά τις ιατρικές συστάσεις. Ο γιατρός προσπάθησε να την καλέσει στο κινητό. Ανησυχώντας, ειδοποίησε την αστυνομία.
«Εδώ δρ Κρις Γουέμπστερ από το Νοσοκομείο Λεονγκάθα. Έχω μια ασθενή που έφυγε και ίσως έχει εκτεθεί σε θανατηφόρα τοξίνη από μανιτάρια», ακούστηκε η φωνή του στο δικαστήριο, σε ηχητικό απόσπασμα. Έδωσε το όνομά της και τη διεύθυνσή της.
«Απλώς σηκώθηκε κι έφυγε;» τον ρώτησαν. «Ήταν εδώ μόνο πέντε λεπτά», απάντησε.
«Έπρεπε να φροντίσω τα ζώα μου»
Η Έριν κατέθεσε στο δικαστήριο ότι αιφνιδιάστηκε και πήγε στο σπίτι για να ταΐσει τα ζώα της και να ετοιμάσει μια βαλίτσα – και στο μεταξύ, είπε, «ξάπλωσε λίγο».
«Αφού σας είπαν ότι ίσως έχετε φάει κάτι θανάσιμο, δεν είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόσασταν;» τη ρώτησε η εισαγγελέας. «Ίσως για εσάς, αλλά εγώ αυτό έκανα», απάντησε η Έριν.
Πριν φτάσει η αστυνομία στο σπίτι της, εκείνη είχε επιστρέψει στο νοσοκομείο. Ο δρ Γουέμπστερ την παρακάλεσε να φέρει τα παιδιά της – όπως του είπε, είχαν φάει από τα περισσεύματα.
«Εκείνη ανησυχούσε ότι θα τρομάξουν», είπε ο γιατρός. «Της απάντησα: μπορούν να τρομάξουν και να ζήσουν – ή να πεθάνουν».
Η Έριν ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν απρόθυμη, αλλά ένιωθε καταβεβλημένη, θεωρώντας ότι ο γιατρός «της φώναζε». «Αργότερα έμαθα πως αυτό ήταν το στιλ του» σχολίασε σαρκαστικά.
Ο δρ Γουέμπστερ τελείωσε τη βάρδιά του λίγο αργότερα. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι ούτε η Έριν ούτε τα παιδιά της είχαν καταναλώσει θανατηφόρα μανιτάρια – και πήραν εξιτήριο την επόμενη μέρα.
Δύο χρόνια αργότερα, όταν έμαθε την ετυμηγορία των ενόρκων, ο γιατρός άρχισε να τρέμει. Ήταν βασικός μάρτυρας κατηγορίας και ένιωθε έντονο βάρος.
Σήμερα, νιώθει «ανακούφιση» που συνέβαλε στην απόδοση δικαιοσύνης και στο να λογοδοτήσει η Έριν Πάτερσον – την οποία αποκαλεί «την προσωποποίηση του κακού».
Αυτό που του έφερε όμως τη μεγαλύτερη κάθαρση ήταν η συνάντηση με τον Ιαν Γουίλκινσον – τον μοναδικό επιζώντα – για πρώτη φορά μετά τη μοιραία διακομιδή.
