Για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη ως παιδί στα χέρια ιερέων της Καθολικής Εκκλησίας, μιλά ο Γκάμπριελ Μπερν στα απομνημονεύματά του με τίτλο «Walking with Ghosts». Ο ταλαντούχος Ιρλανδός ηθοποιός περιγράφει τις τραυματικές εμπειρίες που τον στοιχειώνουν από τα οκτώ του χρόνια.
Ο 70χρονος σήμερα Γκάμπριελ Μπερν έγινε ιδιαίτερα γνωστός από τη συμμετοχή του σε σημαντικές ταινίες των τελευταίων δεκαετιών, όπως το «Excalibur», το «Συνήθεις Ύποπτοι» και το εξαιρετικό θρίλερ «Hereditary». Σύμφωνα με τον Guardian, o Ιρλανδός ηθοποιός έπεσε σεξουαλικής κακοποίησης από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας όταν ήταν μόλις 8 ετών. Τρία χρόνια αργότερα, όταν βρισκόταν στην Αγγλία και φοιτούσε σε ένα θεολογικό σχολείο, ένας από τους ιερείς καθηγητές του εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι αισθανόταν μόνος, απομακρυσμένος από τους δικούς του και τελείως χαμένος. «Αυτό που θυμάμαι περισσότερο ήταν η φωνή του. Ήταν πολύ γοητευτική και καθησυχαστική», λέει σήμερα ο 70χρονος ηθοποιός στην Guardian.
Ο θεσμός της Εκκλησίας και η κακοποίηση που υπέστη στους κόλπους της έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, επηρεάζοντας δραματικά τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο, αναφέρει στην Guardian o Ιρλανδός ηθοποιός.
Gabriel Byrne: ‘There’s a shame about men speaking out. A sense that if you were abused, it was your fault’ https://t.co/2Ftc9XQjT3
— The Guardian (@guardian) November 8, 2020
«Αυτό που θυμάμαι περισσότερο ήταν η φωνή του. Ήταν πολύ γοητευτική και καθησυχαστική», λέει στην Guardian o Γκάμπριελ Μπερν. Το καλοσυνάτο προσωπείο του ιερέα, που έδειχνε πως είχε κατανόηση απέναντι στα παιδιά – όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του – έκανε τους περισσότερους μαθητές να θέλουν να είναι φίλοι του.
Στο «Walking with Ghosts» ο Ιρλανδός ηθοποιός -μεταξύ άλλων- περιγράφει και την βραδιά που ο ιερέας τον κάλεσε για πρώτη φορά στο δωμάτιό του. Το σχετικό απόσπασμα του βιβλίου δημοσίευσε η βρετανική Daily Mail:
«Μέσα στο δωμάτιο, έκαιγε μια φωτιά. Υπήρχαν δερμάτινες καρέκλες και ράφια γεμάτα βιβλία. Δεν είχα ξαναβρεθεί ποτέ σε ένα τόσο ζεστό και φιλόξενο δωμάτιο, τόσο διαφορετικό από τους άχαρους κοιτώνες που μέναμε. Ο ιερέας με κάλεσε να καθίσω δίπλα του στον καναπέ. Μύριζε άφτερ σέιβ. Ένας δίσκος γύριζε στο πικαπ. “Τι μουσική σου αρέσει;” με ρώτησε… “Εμένα μου αρέσει ο Σοπέν. Ήταν από την Πολωνία, αλλά πέθανε εξόριστος στο Παρίσι. Ήταν ξενιτεμένος, σαν εσένα”… Με ρώτησε αν μου έλειπε το σπίτι μου. “Ναι, η μητέρα και ο πατέρας μου, μερικές φορές οι φίλοι μου”. “Είμαι σίγουρος ότι κι εσύ θα λείπεις σε κάποιο κορίτσι”».
«Έκανε ζέστη στο δωμάτιο και είχα αρχίσει να ιδρώνω. Απέφυγα να κοιτάζω το λευκό και τριχωτό πόδι του ιερέα καθώς σηκωνόταν να αλλάξει δίσκο. “Εσύ σκέφτεσαι τα κορίτσια;”, με ρώτησε. “Δεν είναι αμαρτία, είναι κάτι φυσικό. Τα θηλυκά βρίσκονται στη γη για να είναι οι πνευματικοί και σεξουαλικοί σύντροφοι των ανδρών στον γάμο. Εμείς όμως έχουμε δώσει όρκο αγνότητας, άρα απαρνιόμαστε τις σωματικές απολαύσεις”…».
Στη συνέχεια ο Ιρλανδός ηθοποιός περιγράφει πώς ο δάσκαλός του το ρώτησε τι σημαίνει αναπαραγωγή και αν ξέρει πως γίνεται, πριν θελήσει να μάθει εάν έχει φιλήσει ποτέ ο ίδιος κάποιο κορίτσι ή αγόρι. Όπως αναφέρει ο Γκάμπριελ Μπερν ο ιερέας συνέχισε περιγράφοντάς του την ερωτική πράξη και έπειτα προχώρησε στην κακοποίηση.
Για πολύ καιρό ο Μπερν κατηγορούσε τον εαυτό του για τα όσα είχαν συμβεί και αισθανόταν πως ο ίδιος είχε κάνει κάτι κακό και πως θα έπρεπε να ντρέπεται.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός, όπως αναφέρει η Daily Mail, λίγα χρόνια αργότερα βρήκε online μια φωτογραφία του ιερέα, να ποζάρει αγκαλιασμένος με δύο 14χρονα αγόρια. Το 2002 ο Μπερν τον αναζήτησε και τον εντόπισε σε έναν οίκο ευγηρίας. Στο βιβλίο του ο ηθοποιός περιγράφει την εξής τηλεφωνική συνομιλία:
«Εμπρός;», είπε ο ιερέας σαν να έκανε κάποια ερώτηση.
Το στόμα μου ήταν στεγνό. Ξεροκατάπια.
«Πιθανόν να μη με θυμάσαι. Ήσουν δάσκαλός μου», αποκρίθηκε ο Μπερν.
«Α» απάντησε με τη βελούδινη φωνή του που αποκάλυπτε περιέργεια.
Του είπα τη χρονιά και το τμήμα που φοιτούσα, περιγράφει στο βιβλίο του ο Μπερν.
«Μμ, έχει περάσει πολύς καιρός και η μνήμη μου δεν είναι και τόσο καλή πια, δυστυχώς», είπε ο ιερέας.
«Καθόμουν στην πρώτη σειρά. Ήμουν από το Δουβλίνο. Ήμουν πολύ καλός στα Λατινικά. Είχες πει ότι ήμουν ο καλύτερος μαθητής που είχες ποτέ».
«Α, και πώς είπαμε πάλι το όνομά σου;» είπε ο ιερέας.
«Δε με θυμάσαι;» επέμεινε ο Μπερν.
«Όχι» τον άκουσα να λέει και ακούστηκε σαν να χαμογελούσε ευγενικά «Λυπάμαι».
«Εγώ δεν σε ξέχασα ποτέ. Ποτέ.» του απάντησε ο ηθοποιός.
«Χαίρομαι όταν τηλεφωνούν μαθητές μου για να μου πουν καλά λόγια», είπε ο ιερέας με την ίδια καθησυχαστική φωνή που μιλούσε τότε στα παιδιά, και βιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο λέγοντας ότι έχει κάποια δουλειά.
«Ήθελα τις τελευταίες στιγμές να τον βρίσω, να του πως ότι ακόμα κι αν δεν πιστεύω στην κόλαση, ελπίζω ο ίδιος να πιστεύει για να πεθάνει τρομοκρατημένος και να καεί σε αυτήν. Αλλά τελικά δεν είπα τίποτα. Υπήρχε ένα κομμάτι μου που δεν ήθελε να βλάψει έναν γέρο με ευγενική φωνή που πλέον ζει σε οίκο ευγηρίας και δεν θυμάται πλέον ούτε εμένα ούτε όσα μου έκανε. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η ζωή μου αν είχα παραμείνει στο μονοπάτι που είχα επιλέξει και είχα γίνει κληρικός», συμπληρώνει ο ηθοποιός.