Αυτό αφορά περισσότερους από 300 εκατομμύρια ανθρώπους και εξηγείται από την ανεπάρκεια ειδικευμένου προσωπικού και κυρίως από την έλλειψη κάλυψης της κοινωνικής ασφάλισης για τη χρηματοδότηση αυτών των παροχών, σύμφωνα με έκθεση του ΔΟΕ.
“Η κατάσταση επιδεινώνεται από την πλήρη απουσία της κάλυψης της φροντίδας αυτής από τα περισσότερα συστήματα κοινωνικής προστασίας. Μόνο το 5,6% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που παρέχουν καθολική κάλυψη της μακροχρόνιας φροντίδας,” είπε ο ΔΟΕ.
“Αυτή η θλιβερή κατάσταση αντανακλάται στο πολύ χαμηλό επίπεδο των δημόσιων δαπανών που δίνονται για μακροχρόνια φροντίδα (LTC), οι οποίες κατά μέσο όρο αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ σε παγκόσμια κλίμακα. Το χαμηλότερο επίπεδο δαπανών είναι στην Αφρική, όπου οι περισσότερες χώρες δαπανούν 0% του ΑΕΠ τους για την μακροχρόνια φροντίδα», είπε η Ξένια Σέιλ-Άντλουνγκ, συντονίστρια της Πολιτικής Υγείας του ΔΟΕ και συγγραφέας της μελέτης.
Η μελέτη αναφέρει ότι «η παράβλεψη των αναγκών μακροχρόνιας φροντίδας υποδηλώνει διακρίσεις λόγω φύλου και ηλικίας» και μιλά για «παράλογο φόβο που επικρατεί στην κοινή γνώμη ότι η μακροχρόνια φροντίδα δεν είναι προσιτή αντί να λαμβάνει κανείς υπόψη τα οφέλη που υπάρχουν από την επένδυση σε μακροχρόνια φροντίδα σε ό,τι αφορά τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη βελτίωση της ευημερίας του πληθυσμού».
Σύμφωνα με τον ΔΟΕ, χρειάζονται περίπου 14 εκατομμύρια περισσότεροι επαγγελματίες στον κόσμο για να παράσχουν περίθαλψη στους ηλικιωμένους.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
