«Τη μέρα πριν από την κηδεία και την επομένη ήμουν στο γραφείο μου. Μου δίνει δύναμη ίσως και αυτή η δουλειά με το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο», λέει η Δόμνα Μιχαηλίδου.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ και τον Μιχάλη Ροδόπουλο, όπου αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα της, ενώ τόνισε πως νιώθει την ανάγκη να έχει έναν σύντροφο στο πλάι της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο πατέρας σου «έφυγε» τον Σεπτέμβριο νικημένος από τον καρκίνο. Ταλαιπωρήθηκε για καιρό;
Ήταν ενάμιση χρόνο άρρωστος.
Σκέφτομαι ότι λόγω του θεσμικού ρόλου σου δεν θα μπορούσες να μοιραστείς το πένθος σου, έπρεπε να το διαχειριστείς ιδιωτικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τη μέρα πριν από την κηδεία και την επομένη ήμουν στο γραφείο μου. Μου δίνει δύναμη ίσως και αυτή η δουλειά με το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο. Είναι τόσο δύσκολο και βαρύ και σου δίνει τέτοια αίσθηση ευθύνης. Βλέπω τη δυσκολία σε όλο της το μεγαλείο και αυτό μου δίνει μέτρο. Πόσο δύσκολο είναι, για παράδειγμα, να μεγαλώνεις ένα παιδί τυφλοκωφό, πόσο δύσκολο είναι να είσαι άνεργη με 4 παιδιά και να πρέπει να αντιμετωπίσεις και την αναπηρία του συζύγου σου. Είμαι μοναχοπαίδι και πάντα είχα πολύ στενές σχέσεις με τους γονείς μου.
Είχα μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου. Ήταν και νέος, 69 χρόνων. Όταν είμαι πολύ στενοχωρημένη για τον πατέρα μου, κάνω την εξής σκέψη: «Δόμνα, έζησε τη ζωή του καλά και υπάρχουν τόσοι άνθρωποι με τόσο μεγαλύτερες δυσκολίες». Αυτή η δουλειά μου έχει δώσει ένα μέτρο αξεπέραστο που στη δυσκολία της καθημερινότητας το ξεχνάω πολλές φορές.
Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να έχεις έναν σύντροφο πλάι σου;
Ναι, πολύ. Και τώρα που ο πατέρας μου ήταν άρρωστος θα με βοηθούσε να είχα έναν άνθρωπο κοντά μου, τον δικό μου σύντροφο. Δεν είμαι πάρα πολύ καιρό μόνη μου, απλά πολλές φορές ένιωθα μόνη λόγω της δυσκολίας του πατέρα μου σε διάφορα επίπεδα. Εγώ διαχειρίστηκα όλη την αρρώστια του.
Όταν βρίσκεσαι έξω με κάποιον σύντροφό σου, αισθάνεσαι άνετα ή νιώθεις ότι σε παρατηρούν;
Ε, όχι, δεν έχω φτάσει και σε αυτό το επίπεδο αναγνωρισιμότητας. Δεν είμαι και ο Μπαράκ Ομπάμα!
