Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και των διοικητικών δικαστηρίων κρίθηκε ότι από τα τα έσοδα των εταιρειών εκπίπτουν τα ποσά που διατίθενται για την αγορά…καφέδων, αναψυκτικών, ειδών καθαριότητας, την συντήρηση των αυτοκίνητων της επιχείρησης και των υπαλλήλων καθώς και για την προμήθεια καυσίμων! Με αυτό το σκεπτικό μάλιστα το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο διέγραψε 87.990 ευρώ που είχαν καταλογιστεί σε εταιρεία από τον προϊστάμενο του Εθνικού Ελεγκτικού Κέντρου ως λογιστικές διαφορές.
Ωστόσο τόσο το Συμβούλιο της Επικρατείας όσο και τα διοικητικά δικαστήρια δικαίωσαν την εταιρία επικαλούμενες πως ο Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος προβλέπει ότι από το καθαρό εισόδημα των επιχειρήσεων αφαιρούνται οι δαπάνες «για τη συντήρηση και επισκευή των επαγγελματικών γενικά εγκαταστάσεων, μηχανημάτων και αυτοκινήτων οχημάτων. Ειδικότερα, για τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης μέχρι 1.600 κυβικά εκατοστά, εκπίπτουν οι δαπάνες συντήρησης, επισκευής, κυκλοφορίας και αποσβέσεων και τα μισθώματα που καταβάλλονται σε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing) ή σε οποιονδήποτε άλλον τρίτο, σε ποσοστό 70% του ύψους αυτών, εφόσον τα αυτοκίνητα αυτά χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της επιχείρησης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για αυτοκίνητα μεγαλύτερου κυβισμού εκπίπτει, ποσοστό 35% των δαπανών.Στη συγκεκριμένη περίπτωση κατά το φορολογικό έλεγχο σε εταιρεία ποσό 63.117 ευρώ που αφορούσε τις δαπάνες συντήρησης αυτοκινήτων, δεν αναγνωρίστηκε ως δαπάνη και καταλογίστηκε ως λογιστική διαφορά, με το αιτιολογικό ότι τα αυτοκίνητα αυτά χρησιμοποιούνται για τις προσωπικές ανάγκες των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας και των πωλητών της.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια διέγραψαν τη λογιστική αυτή διαφορά, καθώς η φορολογική αρχή δεν απέδειξε ότι τα αυτοκίνητα της επιχείρησης τα χρησιμοποιούσαν για τις προσωπικές τους ανάγκες τα μέλη του Δ.Σ. και οι υπάλληλοι της. Επιπλέον, η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε και προσέθεσε ως λογιστική διαφορά στα καθαρά κέρδη της επιχείρησης το ποσό των 19.972 ευρώ για δαπάνες αγοράς καυσίμων, τόσο των ιδιόκτητων αυτοκινήτων της εταιρείας όσο και των μισθωμένων, καθώς και των αυτοκινήτων των υπαλλήλων της. Ωστόσο και το εν λόγω ποσό διαγράφηκε από τη Δικαιοσύνη ως λογιστική διαφορά. Επιπλέον, η εταιρία δικαιώθηκε και όσο αναφορά κονδύλιο 4.900 ευρώ. Το ποσό αυτό δαπανήθηκε για αγορά ειδών καθαριότητας, αναψυκτικών, καφέδων κ.λπ. για το προσωπικό και τους πελάτες της εταιρείας.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια διέγραψαν αυτή τη λογιστική διαφορά, καθώς αποφάνθηκαν ότι είναι εκπεστέα καθώς αποτελεί παραγωγική δαπάνη και κρίθηκε ότι «πρόκειται για μικροέξοδα που καλύπτονται από νόμιμα παραστατικά, καθώς και ότι, κατά κοινή πείρα, τα είδη καθαρισμού χρειάζονται για τη λειτουργία ενός χώρου επαγγελματικού ή μη, ενώ η κάλυψη της δαπάνης αγοράς καφέδων, αναψυκτικών κ.λ.π. για το προσωπικό της και τους πελάτες της, γίνονται προς το συμφέρον της επιχείρησης αφενός διότι συμβάλλουν στην καλύτερη απόδοση των υπαλλήλων της και αφετέρου διότι συντελούν στην ανάπτυξη των εργασιών της».
