Αρχικά είχαν στόχο την «αλλαγή μέσω εμπορίου», μετά ήλθε η ανοιχτή πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία και οι δυτικές κυρώσεις και τώρα κάνουν λόγο για «επιστροφή» της Ρωσίας στο σοβιετικό μοντέλο.
Ο λόγος για τους Ευρωπαίους και τη σχέση τους με τη Ρωσία τα τελευταία κοντά 25 χρόνια. Η «αλλαγή μέσω εμπορίου» (δόγμα στο οποίο βασίστηκε η πολιτική Μέρκελ), δηλαδή η επίτευξη πολιτικής αλλαγής (σ.σ. του καθεστώτος Πούτιν) μέσω της επέκτασης των δυτικών επενδύσεων στη Ρωσία μετά τις αρχές της δεκαετίας του 2000 όχι μόνο δεν επετεύχθη, αλλά εξεγεράγη ανοιχτή πολεμική σύρραξη μεταξύ ΝΑΤΟ – Ουκρανίας και Ρωσίας το 2022.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη συνέχεια, ακολούθησε ένα μπαράζ οικονομικών κυρώσεων της Δύσης κατά της Ρωσίας, προκειμένου να λυγίσει η τελευταία οικονομικά και έτσι να κάνει πίσω στον πόλεμο της με την Ουκρανία.
Η Ρωσία, όμως, όχι μόνο δεν λύγισε, αλλά έχει κάνει στροφή προς το σοβιετικό παρελθόν, προς τη κρατικά σχεδιασμένη και ελεγχόμενη οικονομία.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης η οποία τέθηκε υπόψιν της πρόσφατης σύνοδο του Eurogroup στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το WirtschaftsWoche.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι αναφέρει το συμπέρασμα αυτής της μελέτης (Stockholm Institute of Transition Economics (SITE);
Από τον Φεβρουάριο του 2022, τα μέτρα της Ρωσίας προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των δυτικών κυρώσεων στο εσωτερικό της οικονομίας της «έχουν μετατοπίσει σημαντικά την οικονομική της διακυβέρνηση προς μεγαλύτερο κρατικό έλεγχο και στοιχεία που θυμίζουν την κεντρικό σχεδιασμό της σοβιετικής εποχής».
Οι επιδοτήσεις μεγάλης κλίμακας, οι διοικητικές τιμολόγησεις και η βαθιά κρατική ανάμειξη στην παραγωγή και τις προμήθειες έχουν καταστείλει τον ανταγωνισμό και την αποτελεσματικότητα. Αυτές οι παρεμβάσεις έχουν στρεβλώσει τα κίνητρα και έχουν περιορίσει το ρόλο της αγοράς, συμβάλλοντας στην αυξανόμενη αναποτελεσματικότητα σε όλους τους βασικούς τομείς. Όσον αφορά το μέλλον, οι μακροπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές για τη Ρωσία είναι όλο και πιο αρνητικές.
Ενώ τα μέτρα κατά των δυτικών κυρώσεων μπορεί να έχουν αμβλύνει το αρχικό χτύπημα των διεθνών κυρώσεων, έχουν παγιώσει διαρθρωτικές αδυναμίες, μείωσαν τη δημοσιονομική ευελιξία και ενίσχυσαν τις συστημικούς κινδύνους, ιδίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στην αγορά ακινήτων. Επιπλέον, υπονομεύοντας την καινοτομία και την παραγωγικότητα, οι αντίποινα της Ρωσίας επιταχύνουν την πορεία της προς βαθύτερη οικονομική απομόνωση και σε ένα μοντέλο κεντρικής διαχείρισης, με σοβαρές συνέπειες για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
