Δύο φορές σε διάστημα λίγων ημερών ήλθαν τα «χτυπήματα» του Μάριο Ντράγκι, αρχικά με άρθρο (στους Financial Times) αποκαλύπτοντας πως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), μέσω των πολιτικών των Βρυξελλών, «γονάτισε» την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας – επιχειρηματικότητας επιβάλλοντας γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια.
Σύμφωνα με τον Μάριο Ντράγκι, η επιβολή δασμών -στην τύποις ενιαία/ανοιχτή εσωτερική αγορά- σε ποσοστά που «ζαλίζουν» (έως 110%) είναι από τους κύριους λόγους που δεν λέει να ξεκολλήσει η οικονομία της ΕΕ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ακολούθησε και δεύτερη παρέμβαση, με ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο προειδοποιώντας ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ενεργήσει ως ενιαίο σχήμα -ως να είναι ένα κράτος- με τον mr. Whatever it Takes να καυτηριάζει τους ηγέτες της ΕΕ: «Λέτε όχι στην κοινή έκδοση χρέους, λέτε όχι στην ενιαία αγορά, λέτε όχι στην ενιαιοποίηση της τραπεζικής – χρηματοοικονομικής. Δεν μπορείτε να λέτε όχι σε όλα. Με ρωτάτε τι είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, δεν ξέρω αλλά κάντε κάτι».
Πώς έχει η κατάσταση; Ο μηχανισμός λειτουργίας της ΕΕ είναι δαιδαλώδης, ενώ παράλληλα υπάρχει γραφειοκρατία, αδυναμία ευέλικτης, γρήγορης συμφωνίας για την λήψη αποφάσεων και υλοποίηση τους. Όλα αυτά «φρενάρουν» κάθε προσπάθεια για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.
Επίσης υπάρχει παραλυτική και εσωτερική πολυδιάσπαση μεταξύ των χωρών μελών για το ποια θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση της ΕΕ την επόμενη ημέρα. Ήδη η πρώτη έκτακτη Σύνοδος Κορυφής (της Δευτέρας)που συγκάλεσε ο Εμμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι κατέληξε στο απολύτως τίποτα, καθώς την ίδια ώρα και ημέρα, άλλοι, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, αποφάσιζαν για το τι θα γίνει στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το ίδιο και χειρότερο συνέβη στην δεύτερη, συμπληρωματική σύνοδο με τους… μη προσκληθέντες της πρώτης. Πλήρης επιβεβαίωση της… Βαβέλ των Βρυξελλών, επί της ουσίας απονευρώνοντας κάθε σκέψη, σχέδιο προς την σωστή κατεύθυνση.
Εύλογο συνεπώς το ερώτημα είναι το πώς ο εμπειρότατος Ιταλός δεν γνώριζε εκ των προτέρων πόσο δύσκολη θα ήταν η συνεννόηση -κατ’ αρχήν- των 27, η χάραξη ενιαίας γραμμής, συνακόλουθα η έκφραση όλων υπό μία μορφή, σαν ένα κράτος. Μα ακριβώς επειδή γνωρίζει, οι παρεμβάσεις του Ιταλού και η δήλωση παρουσίας γίνεται σε μία συγκυρία που η κατάσταση στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο δυσχερής.
