Αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, διεύρυνση της συνεργασίας – αυτοί είναι οι στόχοι του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός 2024.
Ωστόσο, η αυξανόμενη κατάτμηση και ο κατακερματισμός μεταξύ όσων συμμετέχουν στη φετινή σύνοδο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός εμποδίζουν την επίτευξη αυτού του στόχου, σχολιάζει η Handelsblatt.
Ο Boλοντιμίρ Ζελένσκι (Volodimir Selenski) θα έρθει, ο Άντονι Μπλίνκεν (Antony Blinken) θα έχει την τιμητική του, όπως και ο Λι Κιανγκ (Li Qiang).
Το γεγονός ότι ο Ουκρανός πρόεδρος, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο Κινέζος πρωθυπουργός παρευρίσκονται στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) στο Νταβός δείχνει δύο πράγματα:
Πρώτον, στα ελβετικά βουνά αναμένεται σημαντικός διάλογος, ιδίως για το πιο γεωπολιτικά σημαντικό θέμα της εποχής, τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – ιδίως καθώς η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ταξιδεύει επίσης στο Νταβός. Το γεγονός ότι οι σύμβουλοι ασφαλείας συζητούν ήδη το νέο σχέδιο του Ουκρανού προέδρου αποτελεί τουλάχιστον ένα ευοίωνο σήμα εκκίνησης. Δεύτερον, η πολιτική προβολή υπογραμμίζει την ανανεωμένη σημασία του WEF.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που διακυβεύτηκε το μέλλον του φόρουμ. Λόγω του ξεσπάσματος της πανδημίας του κοροναϊού, η συνεδρίαση του 2021 έπρεπε να ακυρωθεί και πραγματοποιήθηκε μόνο εικονικά. το 2022, οι συμμετέχοντες συναντήθηκαν σε μια υποτυπώδη μορφή την άνοιξη αντί του χειμώνα. Όχι δημοσίως, αλλά σε εμπιστευτικές συζητήσεις, κορυφαία στελέχη παραπονέθηκαν ότι η αξία της υβριδικής συνάντησης ήταν δυσανάλογη με τις τρομακτικές τιμές των εισιτηρίων.
Το 2023, το Νταβός πραγματοποιήθηκε και πάλι με την παραδοσιακή του μορφή. το 2024, 2. 800 κορυφαίοι πολιτικοί και κορυφαίοι διευθυντές θα ταξιδέψουν στο θέρετρο χειμερινών σπορ – ρεκόρ. “Σε περιόδους γεωπολιτικών κινδύνων, το ενδιαφέρον για το WEF ως διεθνή οργανισμό για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι μεγαλύτερο από ποτέ”, δηλώνει ο διευθύνων σύμβουλος του WEF Borge Brende σε συνέντευξή του στην Handelsblatt.
Αυτό που παραμένει είναι ο σκεπτικισμός ότι το φόρουμ μπορεί πραγματικά να κάνει τη διαφορά. Πολύ απόμακρη, πολύ ελιτίστικη, πολύ κομφορμιστική – αυτές είναι οι συνήθεις επικρίσεις που ασκούνται στο WEF.
«Είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι αυτοί που τελικά επωφελούνται από το status quo κάθονται σε μια βουνοκορφή και σκέφτονται πώς να προωθήσουν την αλλαγή», λέει ο Πίτερ Γκούντμαν (Peter Goodman), δημοσιογράφος των New York Times και συγγραφέας του βιβλίου “Davos Man” για τη συνάντηση της ελίτ στα ελβετικά βουνά και τους συμμετέχοντες σε αυτήν.
2024: Το έτος των πιθανών σημείων καμπής
Ωστόσο, η αλλαγή είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η παγκόσμια οικονομία αυτή τη στιγμή, τονίζει η Handelsblatt.
Το γεωπολιτικό περιβάλλον στο οποίο πραγματοποιείται η συνάντηση σπάνια ήταν πιο δυσμενές από ό,τι σήμερα. Υπάρχει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος διανύει τον Φεβρουάριο τον τρίτο του χρόνο.
Μια ρωσική νίκη θεωρείται πλέον ένα πιθανό σενάριο εκεί – επειδή η Δύση κουράζεται όλο και περισσότερο από τον πόλεμο και παρέχει τα απαραίτητα όπλα για την άμυνα της Ουκρανίας μόνο με μικρά βήματα στην καλύτερη περίπτωση.
Υπάρχει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, ο οποίος τροφοδοτεί τη δυσαρέσκεια κατά των δυτικών προστατευτικών δυνάμεων όσο τίποτε άλλο εδώ και δεκαετίες, ιδίως κατά των ΗΠΑ. Και μετά είναι οι εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο. Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, οι γεωπολιτικές και γεωοικονομικές συνέπειες θα είναι εξίσου απρόβλεπτες με τον ίδιο τον πρόεδρο.
Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας είναι κρίσιμη: «Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, η ύφεση είναι εντός των ορίων της πιθανότητας», δήλωσε ο κορυφαίος οικονομολόγος Moχάμεντ Ελ- Αριάν (Mohamed El-Erian) στην Handelsblatt.
Και η Κίνα, επίσης, δεν είναι παρά μια σκιά του εαυτού της όσον αφορά τις οικονομικές επιδόσεις της. Ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ Κένεθ Ρόγκοφ (Kenneth Rogoff) αναμένει ότι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία θα αναπτυχθεί μόλις κατά 2% έως 3% τα επόμενα δέκα χρόνια.
«Τα προβλήματα είναι γιγαντιαία», δήλωσε ο Rogoff. Σε αυτά προστίθενται οι επαναστατικές επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης, ο αντίκτυπος της οποίας δύσκολα μπορεί να υπολογιστεί, και η πρόκληση της απαλλαγής της οικονομίας από τον άνθρακα.
Το Νταβός δεν θα φέρει ειρήνη στην Ουκρανία
Υπάρχουν λοιπόν σοβαροί λόγοι για τους οποίους το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επέλεξε το θέμα «Αποκατάσταση της εμπιστοσύνης». Ωστόσο, το επίπεδο δύσκολα μπορεί να είναι υψηλότερο σε αυτή την παγκόσμια κατάσταση.
Το φόρουμ βασίζεται στην ιδέα ότι η παγκοσμιοποιημένη οικονομία δημιουργεί αμοιβαίες εξαρτήσεις που καθιστούν τους πολέμους ασύμφορους και συνεπώς απίθανους. «Αυτή η θεωρία έχει τουλάχιστον εν μέρει καταρριφθεί από την επίθεση της Ρωσίας», λέει ο Γκέτσελ (Goetschel).
Από την άλλη πλευρά, οι γεωπολιτικές εντάσεις αυξάνουν επίσης την ανάγκη των διευθυντών να ανταλλάσσουν ιδέες. «Όσο μεγαλύτερες είναι οι κρίσεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη να βρούμε λύσεις και να συνάψουμε συνεργασίες», λέει η Σάντρα Ναβίντι (Sandra Navidi), ιδρύτρια της εταιρείας αναλύσεων Beyond Global με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Παρά τις θεωρίες συνωμοσίας και τις ψευδείς ειδήσεις γύρω από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ – οι οποίες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια – το ενδιαφέρον για τα εισιτήρια του Νταβός δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο. «Άλλοι διοργανωτές συνεδρίων έχουν προσπαθήσει να ανταγωνιστούν με παρόμοιες ιδέες, αλλά μέχρι στιγμής κανένας δεν το έχει καταφέρει. Μια κοινή ρήση είναι: “Τρεις ημέρες στο Νταβός εξοικονομούν τρεις μήνες ταξιδιού”».
Προειδοποίηση κατά των υπερβολικά υψηλών προσδοκιών από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
Παρά τις τεράστιες γεωπολιτικές προκλήσεις, μια ματιά στο πρόγραμμα θα μπορούσε να δώσει την εντύπωση ενός εν πολλοίς ανέπαφου κόσμου. Πρόκειται για τις ευκαιρίες και τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης, την πορεία προς τη βιώσιμη ενέργεια και τις καινοτομίες στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.
Λίγες μόνο συζητήσεις σε πάνελ ασχολούνται με τους πολέμους και συγκεκριμένες προτάσεις για λύσεις. «Η κατάρτιση του προγράμματος για το WEF δεν είναι εύκολη υπόθεση», λέει ο Τιμ Λέμπερεχτ (Tim Leberecht), συγγραφέας και συνιδρυτής του συνεδρίου “House of Beautiful Business”. «Από τη μία πλευρά, οι διοργανωτές θέλουν να προωθήσουν νέες ιδέες- από την άλλη, υπάρχουν πολλοί στρατηγικοί εταίροι που έχουν τα δικά τους σχέδια και προσδοκίες».
Ο Leberecht προειδοποιεί να μην θέτει πολύ υψηλές προσδοκίες για ένα τέτοιο συνέδριο. «Σε τέτοιες συναντήσεις, τίθεται πάντα το ερώτημα σχετικά με το τι πραγματικά έχουν επιτύχει. Αλλά δεν πρέπει να υποτιμάτε έτσι την ιδέα του διαλόγου. Όταν πάνω από 2000 φορείς λήψης αποφάσεων συγκεντρώνονται για μια εβδομάδα, δημιουργείται μεγάλη ώθηση».
Ταυτόχρονα, το WEF θα μπορούσε σίγουρα να κάνει περισσότερες αμφιλεγόμενες συζητήσεις, πιστεύει ο Leberecht. «Το μεγάλο ερώτημα είναι πάντα: Πόση αλλαγή μπορεί να οδηγηθεί από το σύστημα;»
Η δικτύωση είναι το επίκεντρο για τα στελέχη
Παρά τις επικρίσεις, το Νταβός παραμένει ένα γεγονός στο οποίο πρέπει να παρευρίσκονται τα ανώτατα στελέχη των περισσότερων μεγάλων ελβετικών εταιρειών. Οι εμπλεκόμενοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να λύσουν τις παγκόσμιες κρίσεις εκεί. Αντίθετα, πολλοί διευθυντές επικεντρώνονται στην πτυχή της δικτύωσης.
Ο ασφαλιστικός κολοσσός SwissRe δηλώνει: «Από τη δική μας άποψη, η συνάντηση στο Νταβός προσφέρει ένα διεθνές, δυναμικό και συνεργατικό περιβάλλον στο οποίο μπορείτε να κάνετε επαφές, να ανταλλάξετε ιδέες και να αποκτήσετε νέες προοπτικές». Η SwissRe έχει τη λεγόμενη “στρατηγική εταιρική σχέση” με το WEF και πληρώνει ένα υψηλό εξαψήφιο ποσό γι’ αυτό.
Σύμφωνα με τον αγροχημικό όμιλο Syngenta, που εδρεύει στη Βασιλεία, το WEF προσφέρει την ευκαιρία «σε ομάδες συμφερόντων, ακόμη και με πολύ αντίθετες απόψεις, να χτίσουν μια γέφυρα προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού κρίσιμες προκλήσεις». Ωστόσο, ο διευθύνων σύμβουλος Jeff Rowe, ο οποίος έχει αναλάβει τα καθήκοντά του από τον Ιανουάριο, θέλει να χρησιμοποιήσει το φόρουμ κυρίως για να ανταλλάξει ιδέες με συναδέλφους του κλάδου, τους οποίους δεν συναντά συνήθως τόσο συχνά, για παράδειγμα από τον κύριο ανταγωνιστή του, την Bayer.
Κορυφαία στελέχη: περισσότερο καθοδηγούμενα παρά δημιουργικά
Η επιθυμία για ανταλλαγή είναι επίσης συνέπεια του αυξανόμενου αποπροσανατολισμού που εξαπλώνεται τώρα μπροστά στις νέες γεωπολιτικές προκλήσεις στα διοικητικά έδρανα.
Ειδικά τις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι μάνατζερ έμοιαζαν να ζουν στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους: ήταν οι διαμορφωτές της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ η πολιτική ήταν στην καλύτερη περίπτωση ένας θόρυβος στο παρασκήνιο, αν και μερικές φορές ενοχλητικός.
Τώρα, οι διευθυντές των εταιρειών ενεργούν όλο και περισσότερο σαν να καθοδηγούνται από τις γεωπολιτικές συνθήκες.
«Οι οικονομίες μας εξαρτώνται από ένα πολιτικό περιβάλλον στο οποίο οι επιχειρηματίες μπορούν να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους», λέει ο οικονομολόγος Rogoff του Χάρβαρντ. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει «όλο και λιγότερο».
Στην πραγματικότητα, δεν αρκεί πλέον να έχουμε ένα εξελιγμένο επιχειρηματικό μοντέλο ή να το αναπτύξουμε περαιτέρω. Πρόκειται για τη διασφάλιση των αλυσίδων εφοδιασμού και την επανεκτίμηση των κινδύνων. Εν τω μεταξύ, όροι όπως “friendshoring”, “nearshoring” και “αποπαγκοσμιοποίηση” κυριαρχούν στον γλωσσικό κόσμο των μάνατζερ. Ή για να το θέσουμε αλλιώς: ο «άνθρωπος του Νταβός» γίνεται γεωπολιτικός.