Το “Dorodango” είναι μία γιαπωνέζικη τεχνική, στην οποία γη και νερό μορφοποιούνται για να δημιουργήσουν μία σφαίρα. Το 1999 αναβίωσε και τελειοποιήθηκε με την Hikaru (“λαμπερό”), μία τεχνική με αποτέλεσμα μίας πιο γυαλιστερής επιφάνειας. Οι σφαίρες Dorodango είναι γνωστές και ως παιδικό παιχνίδι. Η μέθοδος κατασκευής τους χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την διαπαιδαγώγηση, καθώς και για την χρήση τους στον διαλογισμό, κυρίως λόγω της αυτοσυγκέντρωσης κατά την διαδικασία.
Στον πυρήνα της λάσπης προστίθενται μερικές στρώσεις λεπτής σκόνης, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα ιδιαίτερα σκληρό εξωτερικό “κέλυφος”.
Αυτό γυαλίζεται με ένα πανί ή με το χέρι, ώστε να πάρει τη μορφή μπάλας, απόλυτα σφαιρικό και γυαλιστερό.
Αυτή η μορφή τέχνης είχε ξεχαστεί μέχρι πρόσφατα, που ο καθηγητής και ψυχολόγος Φούμιο Κάγιο ο οποίος ειδικεύεται στα παιδικά παιχνίδια, την έκανε και πάλι δημοφιλή σε όλο τον κόσμο και στην Ιαπωνία.
Η διαδικασία για τη μορφοποίηση της λάσπης διαρκεί μερικές ώρες, και με πολύ κόπο και αυτοσυγκέντρωση, κάποιος μπορεί να έχει αυτ΄οτο εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
