Τα συλλυπητήριά της για τον θάνατο του σημαντικού συγγραφέα και πεζογράφου Μάριου Ποντίκα εξέφρασε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.
Με δήλωσή της η Λίνα Μενδώνη αναφέρει ότι στα έργα του Μάριου Ποντίκα ξεδιπλώνεται η μεταπολιτευτική Ελλάδα και ότι μέσω των ηρώων γινόταν αναφορές στην ιστορία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Στα θεατρικά έργα του Μάριου Ποντίκα ξεδιπλώνεται ολόκληρη η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Μέσα από τον λόγο των ηρώων του υπήρχαν πάντα αναφορές στην ιστορία, την κοινωνία, τις προσωπικές σχέσεις. Ακολουθώντας τη ρεαλιστική κατεύθυνση στη γραφή του, ο Μάριος Ποντίκας δημιούργησε χαρακτήρες που γίνονταν οικείοι στους θεατές από τις πρώτες στιγμές της παράστασης. Στήριξε με τα έργα του το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το Θέατρο Τέχνης και το θέατρο ΣΤΟΑ, με το οποίο είχε μια μακρά και στενή συνεργασία. Ο «Λάκκος και η Φάβα», η «Γυναίκα του Λωτ», ο «Ορθός Λόγος», ο «Γάμος», μερικά μόνο από τα έργα της πλούσιας εργογραφίας του, θα συνεχίσουν να κοσμούν το νεοελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους του».
Γιατρομανωλάκης: Μετακινούνταν διαρκώς, από τον θεατρικό λόγο στον πεζό
Από την πλευρά του ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Ο Μάριος Ποντίκας είχε πει ότι “η ιστορία του θεάτρου είναι μια συνεχής μετακίνηση ορίων γραφής, παράστασης, ακόμα και θέσεων”. Ο ίδιος μετακινούνταν διαρκώς, από τον θεατρικό λόγο στον πεζό, και από το σενάριο στη διαφήμιση. Είχε συνεργαστεί και με το Εθνικό Θέατρο και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ενώ χάρη σε αυτόν είχαμε δει κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες τηλεοπτικές μεταφορές της ελληνικής λογοτεχνίας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αναγνωστοπούλου: Εργάτης της γραφής και της τέχνης
Τα συλλυπητήριά της εξέφρασε και η βουλευτής Αχαΐας και Τομεάρχης Πολιτισμού της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Σίας Αναγνωστοπούλου.
«Ακόμα ένας εργάτης της γραφής και της τέχνης, ένας όμορφος άνθρωπος έφυγε σήμερα. Ο Μάριος Ποντίκας, ο θεατρικός συγγραφέας που περιέγραψε με ένα ιδιαίτερο χιούμορ στα έργα του, τις παθογένειες και τα αβέβαια στηρίγματα της μεταπολιτευτικής ελληνικής κοινωνίας.
Ποιος από την γενιά μας δεν θυμάται τους εξαιρετικούς ‘’Θεατές’’, ποιος μπορεί να ξεχνά την στενή συνεργασία του με το θέατρο Στοά. Συναντηθήκαμε μαζί του μέσα από τους ήρωες που δημιουργεί ένα κατά βάση ρεαλιστικό θέατρο, άξονας πάνω στον οποίο πάτησε και το δικό του έργο, με μια ιδιαίτερη όμως χρήση του εσωτερικού, ελλειπτικού λόγου, αυτού που ο ίδιος εύστοχα περιγράφει ως τη ‘’μαγική μετατροπή των πραγμάτων, αυτών που φαίνονται, σε άλλα που δεν φαίνονται. Ένα αντίο σεβασμού στον Μάριο Ποντίκα και μια υπόσχεση επιστροφής και αγκαλιάσματος των έργων του. Τα συλλυπητήρια μου σε όλους τους αγαπημένους του ανθρώπους».
