Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1891 και πέθανε στις 5 Απριλίου 1976 από καρκίνο στο στομάχι στην ηλικία των 85 ετών. Κάποτε ονομάστηκε “Ο σπουδαιότερος εν ζωή Καναδός” για τις ανακαλύψεις του στην χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο και τα αξεπέραστα επιτεύγματά του στην θεραπεία της επιληψίας και στην χαρτογράφηση του εγκεφάλου. Ήταν ο πρώτος νευροχειρουργός του Μόντρεαλ και το 1934 ίδρυσε το Νευρολογικό Ινστιτούτο του Μόντρεαλ. Έκανε μεγάλη πρόοδο στην θεραπεία της επιληψίας και βελτίωσε πολλές ζωές με το έργο του.
Αλλά παρά την όλη επιτυχία του, δεν κατάφερε να σώσει την αδελφή του από τον καρκίνο του εγκεφάλου. Πέτυχε, ωστόσο, να της κάνει μια ριζοσπαστική χειρουργική επέμβαση που της έδωσε δύο επιπλέον χρόνια ζωής. Σπούδασε ιατρική επειδή πίστευε ότι ήταν “ο καλύτερος τρόπος για να γίνει ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος”, όπως έλεγε. Είχε τέσσερα παιδιά που κληρονόμησαν την αγάπη του να βοηθούν τους συνανθρώπους τους. Μια κόρη του δημιούργησε ένα Κέντρο Παίδων με Ειδικές Ανάγκες η ίδια.
Πέντε πράγματα που δεν θα διαβάσετε αλλού για τον Ουάιλντερ Πένφιλντ
1. Ο πατέρας του Ουάιλντερ Πένφιλντ τον εγκατέλειψε, αλλά η μητέρα του ήταν το μεγάλο του στήριγμα
Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ γεννήθηκε στο Spokane της Ουάσινγκτον. Ο πατέρας του, Charles Samuel Penfield, ήταν ένας αποτυχημένος γιατρός με οικονομικά προβλήματα. Εγκατέλειψε την οικογένειά, όταν ο Ουάιλντερ Πένφιλντ ήταν μόλις οκτώ ετών. Η μητέρα του, Jean Jefferson Penfield, τον πήρε μαζί με τον αδερφό και την αδελφή του στο Hudson του Wisconsin το 1899 και ζούσαν για λίγο με τον παππού του. Η Jean ίδρυσε την Σχολή Galahad για Αγόρια, όπου ο Ουάιλντερ Πένφιλντ παρακολούθησε το γυμνάσιο. Ήταν εκείνη που τον ενημέρωση για πρώτη φορά για την υποτροφία Rhodes, την οποία αργότερα κέρδισε.
Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ σπούδασε στο Πρίνστον, όπου ήταν μέλος του Cap and Gown και έπαιξε (αμερικανικό) ποδόσφαιρο. Σπούδασε νευροπαθολογία στο Merton College στην Οξφόρδη και στη συνέχεια υπηρέτησε ως νοσοκόμος σε στρατιωτικό νοσοκομείο στο Παρίσι. Είχε μια ευρεία και ποικίλη σταδιοδρομία, δουλεύοντας σε πολλές τοποθεσίες, προτού κάνει την πρώτη του ατομική χειρουργική επέμβαση για επιληψία στο Νευρολογικό Ινστιτούτο της Νέας Υόρκης. Έγινε ο πρώτος νευροχειρουργός του Μόντρεαλ, αφότου μια βρήκε μια δωρεά από τον David Rockefeller. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που τα παρατούσε σε μια αναποδιά της ζωής. Αν μια πόρτα έκλεινε, πάντα αναζητούσε την επόμενη πόρτα να ανοίξει. Το 1934 έγινε Καναδός πολίτης, αφού μαζί με τον δρ. William Cone ίδρυσε το Νευρολογικό Ινστιτούτο και το Νοσοκομείο του Μόντρεαλ, με την χρηματοδότηση από τον Rockefeller.
2. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ και η σύζυγός του, Helen, έκαναν τέσσερα ταλαντούχα παιδιά. Μια κόρη τους ίδρυσε ένα κέντρο για παιδιά με ειδικές ανάγκες
Το 1917 ο Ουάιλντερ Πένφιλντ παντρεύτηκε την Helen Kermott. Την γνώρισε σε ηλικία 16 ετών στην γειτονιά του. Του άρεσε αμέσως, αλλά ανησυχούσε επειδή άρεσε και σε δύο φίλους του. “Είναι η μόνη που με ενδιαφέρει πολύ”, έγραψε στο ημερολόγιό του. Αυτός και η Helen κράτησαν επαφή, ακόμα και μετά την μετάβασή τους στο κολέγιο, όταν και αντάλλασσαν επιστολές. Αργότερα ένιωσε απαίσια που δεν την είχε παντρευτεί για πολλά χρόνια και έπρεπε να τελειώσει πρώτα τις σπουδές του για αν γίνει γιατρός. Αλλά θεώρησε ότι δεν ήταν σωστό να την ζητήσει σε γάμο, προτού να μπορεί να στηρίξει οικονομικά μια οικογένεια. Το 1914, του είπε ότι αρραβωνιάστηκε έναν άλλον άντρα, τον William Webster, αλλά αφού πέρασε χρόνο με τον Ουάιλντερ Πένφιλντ συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να παντρευτεί τον William. Της είχαν κάνει πολλές ακόμα προτάσεις γάμου. Τότε ήταν που ο Ουάιλντερ Πένφιλντ τελικά της είπε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της εδώ και πέντε χρόνια. Την επόμενη μέρα της έκανε πρόταση γάμου…
Έκαναν τέσσερα παιδιά: τον Wilder Graves Penfield Jr., την Ruth Mary Penfield Lewis, την Priscilla Penfield Chester και τον Amos Jefferson Penfield.
Η κόρη τους, η Priscilla Penfield Chester, εργάστηκε ενεργά για να βοηθήσει παιδιά με αναπηρία. Αφότου ένα από τα παιδιά μιας φίλης της υπέστη έναν εγκεφαλικό τραυματισμό από ένα παραλίγο πνιγμό, η Priscilla δημιούργησε το Παιδικό Κέντρο Penfield στο Ουισκόνσιν. Ζήτησε τη συμβουλή του πατέρα της για την παροχή συμβουλών και εκείνος της μίλησε για το έργο της Μαρίας Μοντεσσόρι και το σχολείο που άνοιξε στη Ρώμη. Η Priscilla επισκέφθηκε το σχολείο στη Ρώμη και αυτή η γνωριμία τελικά οδήγησε στη δημιουργία του Παιδικού Κέντρου Penfield. Το 2014, το Κέντρο εξυπηρετούσε 1.700 παιδιά ετησίως.
Η Priscilla πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου 2014 στο Βερμόντ μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία των 88 ετών. Η Priscilla και ο σύζυγός της, Bill, συναντήθηκαν επειδή οι πατέρες τους ήταν συγκάτοικοι στο Princeton. Άφησε πίσω της τρεις κόρες και 12 εγγόνια.
Ο εγγονός του Ουάιλντερ Πένφιλντ, Howard Jefferson Lewis (γιος της κόρης του Ruth), έγραψε τη βιογραφία του: “Penfield: Something Hidden”. Η βιογραφία αργότερα μετατράπηκε σε ταινία. Ο Howard Lewis και η σύζυγός του, η Catherine, έκαναν μια κόρη, την Cleo Lewis.
Ο μεγαλύτερος γιος του Ουάιλντερ Πένφιλντ, Wilder Penfield Jr., πέθανε το 1988 από λευχαιμία. Από το 1941 ως το 1945, ο Wilder Jr. υπηρέτησε ως καπετάνιος του Καναδικού Σώματος Πληροφοριών. Ήταν αργότερα διευθυντής εξαγωγών και στη συνέχεια διευθυντής επαγγελματικής ανάπτυξης στο Dawson College. Αυτός και η σύζυγός του, Berry, είχαν μια κόρη, την Wendy και έναν γιο, τον Wilder Penfield τον 3ο. Ο τελευταίος ήταν ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος που έγραφε για την μουσική και τον πολιτισμό.
Ο Amos “Jeff” Jefferson Penfield πέθανε το 2011 από ένα κακόηθες μελάνωμα, αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του Katharine και δύο κόρες, έναν γιο και επτά εγγόνια. Ο Τζεφ υπηρέτησε στον Κορεατικό πόλεμο στο ιατρικό σώμα και ήταν γυναικολόγος για περισσότερα από 30 χρόνια.
3. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ πρωτοστάτησε στην ιδέα της χαρτογράφησης του εγκεφάλου, ενώ οι ασθενείς του ήταν ξύπνιοι στο χειρουργικό τραπέζι
Πολλές επιληπτικές κρίσεις ξεκινούν με μη φυσιολογική δραστηριότητα σε ένα μικρό μέρος του εγκεφάλου, διακόπτοντας τις κινητικές και γνωστικές λειτουργίες. Αυτή η ανώμαλη δραστηριότητα στη συνέχεια εξαπλώνεται σε άλλα μέρη του εγκεφάλου. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ και ο Herbert Jasper επινόησαν τη “Διαδικασία του Μόντρεαλ” για την σοβαρή επιληψία. Η εν λόγω διαδικασία καταστρέφει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου, όπου προέρχονται οι επιληπτικές κρίσεις. Ο χειρουργός ανοίγει το πίσω μέρος του κρανίου και χρησιμοποιεί ηλεκτρόδια για να περάσει ηλεκτρικά κύματα στον εγκέφαλο, ενώ το άτομο είναι ακόμα ξύπνιο. Ο χειρουργός στοχεύει με ακρίβεια στις περιοχές που ευθύνονται για την επιληψία, ώστε να μειώσει τις παρενέργειες. Ο χειρουργός χαρτογραφεί τα διάφορα μέρη του εγκεφάλου, επισημαίνοντας εκείνα που προκαλούν αντιδράσεις, αύρα, ή άλλες κινητικές δραστηριότητες στον ξύπνιο ασθενή. Αυτά συμβαίνουν συνήθως στην αρχή μιας επιληπτικής κρίσης. Ο προβληματικός ιστός του εγκεφάλου, εντοπίζεται και αφαιρείται. Αλλά ο χειρουργός σημειώνει επίσης, ενώ χαρτογραφεί τον εγκέφαλο, και ποια μέρη είναι ζωτικής σημασίας, όπως εκείνα που διεγείρονται όταν για παράδειγμα ο ασθενής χάνει την ικανότητα να ανακαλέσει λέξεις. Αυτές οι ζωτικές περιοχές χαρτογραφούνται και δεν τις πειράζει ο χειρουργός στην τελική του επέμβαση.
Η Διαδικασία του Μόντρεαλ επιτρέπει επίσης στον χειρουργό να χαρτογραφήσει τον αισθητήριο και κινητικό φλοιό του εγκεφάλου και να αναδείξει τις διασυνδέσεις τους σε όλο το σώμα. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του, που οι χάρτες αυτοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα, και είναι σχεδόν αμετάβλητοι. Το έργο του βοήθησε την Επιστήμη να κατανοήσει την λειτουργίας του εγκεφάλου, καθώς και να δει πώς αλληλεπικαλύπτονται οι διάφορες περιοχές του. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η επικάλυψη μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.
4. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ ανακάλυψε ότι η διέγερση του κροταφικού λοβού στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει μια έντονη ανάκληση κάποιας ανάμνησης
Το Google Doodle σήμερα το αναδεικνύει αυτό, δείχνοντας έναν εγκέφαλο σε τεχνητή διέγερση που “θυμάται” την οσμή ενός καμμένου τοστ. Για παράδειγμα, κάποιος ασθενής “είδε” μια παλιά διαφήμιση αναψυκτικού και ένα αρτοποιείο από τα παιδικά του χρόνια. Ένας άλλος “άκουσε” ένα τραγούδι από ένα παλιό ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Ένα αγόρι “άκουσε” την μαμά του να του λέει ότι το παλτό του ήταν λάθος και έπειτα την άκουσε να μιλάει στο τηλέφωνο στην θεία του. Όλα αυτά ήταν αναμνήσεις που “ενεργοποιήθηκαν” καθώς οι ασθενείς ήταν στο χειρουργικό τραπέζι και υποβάλλονταν στην Διαδικασία του Μόντρεαλ, που είχε επινοήσει ο Ουάιλντερ Πένφιλντ.
Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ είχε αναφέρει ότι μερικοί από τους ασθενείς του, όταν οι κροταφικοί λοβοί τους διεγέρθηκαν με ηλεκτρόδια, δεν μπορούσαν απλά να θυμούνται όνειρα, αλλά είχαν και παραισθήσεις και ένιωθαν “σαν να βγαίνουν έξω από το σώμα τους”. Κάποιοι άλλοι βίωναν έντονα το συναίσθημα της αποξένωσης, της μοναξιάς, ή είχαν κάποιο “deja vu”.
5. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ πραγματοποίησε μια ριζοσπαστική χειρουργική επέμβαση στην αδελφή του, προσπαθώντας να την σώσει από έναν όγκο του εγκεφάλου
Η μεγαλύτερη αδελφή του Ουάιλντερ Πένφιλντ, Ruth, είχε σοβαρές επιληπτικές κρίσεις. Είχε έντονους πονοκεφάλους από την ηλικία των 14 ετών και είχε μια πολύ ισχυρή κρίση επιληψίας, όταν ήταν 20 ετών. Ο προβληματικός φλοιός στον εγκέφαλό της παρέμεινε “ήσυχος” για τα επόμενα οκτώ χρόνια, αλλά στη συνέχεια άρχισε να έχει όλο και περισσότερες κρίσεις, καθώς πλησίαζε στα 40. Έγινε σύντομα προφανές ότι έπασχε από κάποιο είδος γλοιώματος: έναν όγκο που εισβάλλει σε βασικές δομές μέσα στον ίδιο τον εγκέφαλο. Σε μια προσπάθεια να την σώσει, ο Ουάιλντερ Πένφιλντ αφαίρεσε σχεδόν ολόκληρο το δεξιό της μετωπιαίο λοβό. Αυτή η χειρουργική επέμβαση, όπως και με άλλους ασθενείς, προϋπέθετε τον έλεγχο των αντιδράσεών της, ενώ ήταν ξύπνια την ώρα του χειρουργείου, για να βεβαιωθεί ότι τα μέρη που εξυπηρετούσαν ζωτικές λειτουργίες δεν θα επηρεάζονταν. Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, η Ρουθ φαινόταν να ανησυχεί περισσότερο για την αμηχανία του αδελφού της, παρά για την υγεία της.
Η Ruth επέστρεψε στην κανονική της ζωή ως σύζυγος και μαμά των έξι παιδιών της μετά τη χειρουργική επέμβαση. Το καλό χιούμορ και η ευγλωττία της έμειναν άθικτα, αλλά είχε προβλήματα στον προγραμματισμό και την οργάνωση. Δύο χρόνια αργότερα, τα συμπτώματά της επανήλθαν. Αποδείχθηκε ότι ο όγκος της είχε αναγεννηθεί. Ο μέντορας του Ουάιλντερ Πένφιλντ, Harvey Cushing, αφαίρεσε ξανά τον όγκο. Αλλά η Ρουθ επέζησε μόνο λίγους μήνες μετά από αυτό. Ο Ουάιλντερ Πένφιλντ δεν μπόρεσε να σώσει την αδελφή του, αλλά της έδωσε δύο ακόμη χρόνια ζωής. Ο ίδιος δημοσίευσε ένα άρθρο το 1935 σχετικά με τρεις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της αδερφής του. Πίστευε ότι αυτό θα ήθελε κι εκείνη.
Όπως και με τα πάντα στη ζωή, ο Ουάιλντερ Πένφιλντ διδάχτηκε, ακόμα και μέσα από τις απώλειές του, και χρησιμοποίησε αυτή την απώλεια για να βοηθήσει τους άλλους. Ανέπτυξε τον “διαχωριστή Penfield”, ο οποίος είναι μια λιγότερο ζημιογόνος μέθοδος στη χειρουργική του εγκεφάλου και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σήμερα. Ήταν επίσης συγγραφέας και πρωτοπόρος στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τη διγλωσσία. Του δόθηκε το Medal Lister για χειρουργική επιστήμη.