Είναι κάποιοι προορισμοί που έχουν συνδυαστεί με μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια. Τότε που τα αυτοκίνητα – κακώς – δεν είχαν ζώνες ασφαλείας για κάθε επιβάτη, που η εθνική οδός ήταν μια λωρίδα, που το μαγνητόφωνο έπαιζε Καζαντζίδη καθόλη τη διάρκεια της εκδρομής και που πάντα η εκδρομή συνδυαζόταν με μια καλή ταβέρνα για φαγητό, κυρίως ψητά. Οι εποχές μπορεί να άλλαξαν προς το καλύτερο (; ) όμως οι μνήμες είναι παρούσες και εμείς οι νεότεροι γονείς αναπολούμε τα παλιά και επιστρέφουμε μαζί με τα παιδιά μας στις εκδρομές του παρελθόντος. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν για Λιβαδειά. Μια από τις πιο παρεξηγημένες πόλεις μια που συνήθως είναι η πόλη που περνάμε όλοι με προορισμό την πολύβουη Αράχωβα, χωρίς να δίνουμε δυστυχώς και μεγάλη σημασία.
Μόλις 140 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, η Λιβαδειά βρίσκεται ανάμεσα στον Ελικώνα και τον Παρνασσό, σε υψόμετρο μόλις 160μ. Είναι μια πόλη έκπληξη με σήμα κατατεθέν της βεβαίως τα πεντανόστιμα, υπέροχα και πάντα τρυφερά κρεατικά της που τα τιμούν όλοι οι διερχόμενοι εκδρομείς. Όμως η Λιβαδειά δεν είναι μόνο σούβλες και σουβλάκια. Έχει το προνόμιο να βρίσκεται σε ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο και σε αυτό συμβάλλει τα μέγιστα ο ποταμός Έρκυνας και οι πηγές της Κρύας. Μια πόλη ζωντανή, με γραφικές γειτονιές και νεοκλασικά κτίρια αλλά και έναν πεζόδρομο – της Μπουφίδου- σημείο αναφοράς της ζωής της.
Η ιστορία της Λιβαδειάς
Μπορεί η κοντινή Θήβα να έχει πάρει όλο το μερίδιο της αναφορικότητας της περιοχής όμως η πόλη στα Ομηρικά χρόνια αναφέρεται ως Μίδεια ενώ το σημερινό της όνομα το οφείλει στον Αθηναίο Λέβαδο, ο οποίος εγκατάστησε τους κατοίκους στην έυφορη πεδιάδα της περιοχής. Εκεί που είναι οι πηγές σήμερα, λειτουργούσε μέσα σε ένα σπήλαιο το περίφημο Μαντείο του Τροφωνίου Διός όπου σύμφωνα με τη μυθολογία όσοι ήθελαν να λάβουν τον περίφημο χρησμό, έπρεπε προηγουμένως να πλυθούν πρώτα στα νερά του ποταμού Έρκυνα και μετά να προσφέρουν τις απαραίτητες θυσίες στους θεούς.
Οι βόλτες στην Λιβαδειά
Η περιοχή γύρω από την πόλη περιλαμβάνει πολλές διαδρομές και αξιοθέατα. Για τους λάτρεις της φύσης, μια βόλτα μέσα στο Φαράγγι του Ξηριά Κρύας θα σας ενθουσιάσει. Η διαδρομή ξεκινάει από το γεφύρι του ρέματος του Αγίου Παντελεήμονος, διανύει ένα βραχώδες και απόκρημνο τοπίο και καταλήγει στις Πηγές της Κρύας. Μάλιστα στη διαδρομή θα θαυμάσετε και το ανοιχτό πέτρινο θέατρο το οποίο είναι προσβάσιμο μέσα από έναν πλακόστρωτο βατό δρόμο. Αυτός ο δρόμος φτάνει σε ένα πλάτωμα απ’ όπου ξεκινούν τα 700 περίπου σκαλοπάτια που οδηγούν στο εκκλησάκι της Ιερουσαλήμ, ειδάλλως συνεχίζετε τη διαδρομή σας μέχρι να φτάσετε στο Τρίχινο Γεφύρι, που ενώνει τις άκρες του φαραγγιού, και στα ερείπια του Ναού του Διός Βασιλέως, στο λόφο του Προφήτη Ηλία.
Το βουβό του Ελικώνα
Πολύ κοντά από την Λιβαδειά -γύρω στα 30 χλμ.- βρίσκονται μερικά πανέμορφα χωριά, μέσα στο κατάφυτο βουνό του Ελικώνα. Αφήστε το αυτοκίνητο, ξεκινήστε την πεζοπορία και σταματήστε στην Αβρανίτσα για ξεκούραση και πικ νικ στην φύση. Αν πάλι δεν αποχωρίζεστε τους τέσσερις τροχούς, περάστε από την Αγία Άννα με τις θρυλικές χασαποταβέρνες, το Κυρικάκι και το παραδοσιακό Ζερίκι.
Μονή Όσιου Λουκά.
Εντάξει, δεν είναι δυνατόν να πάει κανείς στη Λιβαδειά χωρίς να περάσει από την περίφημη Μονή του Οσίου Λουκά, το εκπληκτικής ομορφιάς αυτό Βυζαντινό μνημείο, που απέχει μόλις μισή ώρα από την Λιβαδειά. Η Μονή είναι χαρακτηρισμένη ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και εκτός από τον κεντρικό ναό με τα σπάνια ψηφιδωτά θα επισκφτείτε και το μουσείο που λειτουργεί μέσα στη Μονή.
Ορχομενός
Μόλις 12 χιλιόμετρα από τη Λιβαδειά βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Ορχομενού, με τεράστιο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Ο χώρος φιλοξενεί το θολωτό τάφο ή αλλιώς θησαυρό του Μινύα, ένα σημαντικό εύρημα της Μυκηναϊκής περιόδου αλλά και ένα αρχαίο θέατρο. Στην περιοχή επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε το ναό της Παναγίας της Σκριπτούς, το κάστρο αλλά και τις πηγές των Χαρίτων.
Το θρυλικό σουβλάκι της Λιβαδειάς
Πως το σουβλάκι της Λιβαδειάς έγινε όμως θρύλος; Όλα ξεκινούν μέσα στην δεκαετία της αναδόμησης, την δεκαετία του ’50, τότε που η Ελλάδα άρχισε σιγά σιγά να συνέρχεται από πολέμους, εμφύλιους και διχόνιες, προσπαθώντας να βρει πάλι τη χαρά της ζωής.
Οι ταξιδιώτες προς Δελφούς και Παρνασσό περνούσαν μέσα από την πόλη της Λιβαδειάς και εκεί, αριστερά και δεξιά στήνονταν ψησταριές με σουβλάκια από κρέας μοσχαρίσιο ή προβατίνας, περασμένο σε μεγάλα κομμάτια από μικρές σούβλες φτιαγμένες από τις καλαμιές που φύτρωναν στις όχθες του ποταμού Έρκυνα. Μεγάλη τέχνη εκείνη την εποχή το σουβλάκι. Εξαιρετικό ψήσιμο και στο τέλος έριχναν το ξινό, το περίφημο συνθετικό χυμό λεμονιού στο κίτρινο μπουκαλάκι και το πρόσφεραν με φέτες ψωμιού. Γνωρίζατε άραγε ότι το μοσχαρίσιο σουβλάκι καταργήθηκε δια… νόμου από την Χούντα του ΄67 που επέβαλλε το χοιρινό κρέας στο γύρο και το σουβλάκι;
Μπορεί αυτή η εποχή να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, όμως ευτυχώς υπάρχει ο κύριος Χρήστος Σταμούλης και η γυναίκα του η Έλλη που από το 1979 δεν σταμάτησαν ποτέ να ψήνουν το πιο αυθεντικό λειβαδίτικο σουβλάκι. Σε ένα πρόχειρο κουβούκλιο πλάι στα ΚΤΕΛ θα φτάσεις στα ουράνιο δοκιμάζοντας της τραγανές πατατούλες, το λουκάνικο και φυσικά την πεντανόστιμη χειροποίητη προβατίνα που φτιάχνεται εδώ, περασμένη σε χοντρά κομμάτια εναλλασόμενα με λεπτές ροδέλες κρεμυδιού και ντομάτας απογειώνοντας την γεύση. Και το καλύτερο; Δεν θα φας σε πιάτα αλλά στη λαδόκολλα, πάνω σε ένα στρώμα από τηγανητή πατάτα και φετούλες φρέσκου ψωμιού με τη συνοδεία κόκκινου χύμα κρασιού εννοείται!
Το σίγουρο είναι ότι μια μονοήμερη εκδρομή στην Λιβαδειά θα σας μείνει αξέχαστη ότι κι αν επιλέξετε να κάνετε από τις διαδρομές που σας προτείνουμε. Άλλωστε στην επιστροφή, η γεύση από τα σουβλάκια είναι αυτή που θα σας έχει μείνει στην μνήμη, ίσως και οι στιγμές που θα θυμηθείτε ανακαλώντας στιγμές με τους γονείς σας μερικές δεκαετίες πίσω.
