Η νέα σειρά του Netflix παρουσιάζει τη ζωή του Λευτέρη Αντονιάδη (Λεφτέρ Κουτσουκαντονιάδης), ο οποίος αποτέλεσε θρύλος της Φενέρμπαχτσέ, ενώ φόρεσε και τη φανέλα της ΑΕΚ για μόλις πέντε εμφανίσεις, πετυχαινοντας 2 γκολ, όμως ένας τραυματισμός σταμάτησε γρήγορα την καριέρα του στην Ένωση.
Ο Λεφτέρ είχε το προσωνύμιο «καθηγητής», ενώ ήταν γνωστός και ως «κιουτσούκ», καθώς ήταν ιδιαίτερα μικρόσωμος. Τη δεκαετία του 50′ ήταν ένας εκ των κορυφαίων παικτών στην Τουρκία και παραμένει μέχρι και σήμερα θρύλος, γι’ αυτό άλλωστε και το Netflix δημιούργησε ταινία για τη ζωή του.
Έξω από το γήπεδο της Φενερμπαχτσέ υπάρχει άγαλμά του για να φανερώσει πόσο σπουδαίος υπήρξε για το τουρκικό ποδόσφαιρο, καθώς λατρεύεται και μνημονεύεται σαν τον Πελέ. Η ζωή του δεν αφορά μόνο την αθλητική του επιτυχία, καθώς η ζωή ενός Έλληνα στην Τουρκία εκείνη την εποχή είχε πολλές δυσκολίες, όμως εκείνος κατάφερε να λατρευτεί ως Θεός στη γείτονα χώρα.
Η ζωή του, όπως την παρουσιάζει το Netflix
Γεννήθηκε στη Χάλκη το 1924 από Έλληνες γονείς και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Στην ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 η οικογένεια ήταν σε αυτές που παρέμειναν στην Τουρκία. Το ταλέντο του όσο μεγάλωνε δεν άργησε να φανεί, καθώς οι προπονητές αναγνώρισαν άμεσα το τη φυσική του ικανότητα δίνοντάς του την ευκαιρία να αγωνιστεί, παρά το ότι άνηκε στις μειονότητες.
Η σειρά τοποθετεί τη ζωή του Λέφτερ μέσα στις ευρύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μειονοτικές κοινότητες στην Τουρκία. Επανεξετάζει τον φόρο περιουσίας κατά τη διάρκεια του πολέμου που στόχευε δυσανάλογα τους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους κατοίκους, αναγκάζοντας πολλούς να καταδικαστούν σε στρατόπεδα εργασίας αν δεν μπορούσαν να πληρώσουν.
Αν και η οικογένεια του Λέφτερ απέφυγε τις πιο σκληρές συνέπειες λόγω της φτώχειας, οι συγγενείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Τα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας διέκοψαν επίσης αυτό που θα μπορούσε να ήταν το αποκορύφωμα της πρώιμης καριέρας του. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η πορεία του άλλαξε δραματικά.
Ο Λέφτερ έγινε συνώνυμος με τη Φενερμπαχτσέ από το 1947 και μετά, αγωνιζόμενος αργότερα στο εξωτερικό με τη Φιορεντίνα στην Ιταλία και τη Νις στη Γαλλία. Η κομψότητα, η ακρίβεια και ο έλεγχος του παιχνιδιού του χάρισαν το παρατσούκλι «Ordinarius», χαρακτηρίζοντάς τον ως έναν από τους πιο τεχνικά χαρισματικούς παίκτες της εποχής του.
Η σειρά αγγίζει επίσης το τεταμένο πολιτικό κλίμα της δεκαετίας του 1960, όταν οι συγκρούσεις για την Κύπρο οδήγησαν στην μαζική απέλαση Ελλήνων υπηκόων από την Κωνσταντινούπολη.
Αν και ο Λεφτέρ δεν απελάθηκε λόγω της τουρκικής υπηκοότητάς του, η καχυποψία απέναντι στις μειονότητες παρέμεινε. Ένα σχόλιο του Ισμέτ Ινονού «Μου αρέσει ο Λεφτέρ ως παίκτης. Αλλά δεν εμπιστεύομαι τους Λεφτέρ» αντανακλά την ατμόσφαιρα της εποχής. Παρά τις αντιφάσεις που αντιμετώπισε, η κληρονομιά του Λέφτερ παρέμεινε άθικτη.
Μετά τον θάνατό του το 2012, η Τουρκική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ονόμασε τη σεζόν 2018–19 προς τιμήν του, υπογραμμίζοντας τη διαρκή επιρροή του στον τουρκικό αθλητισμό και τον πολιτισμό.
Ο Λεφτέρ αγωνίστηκε 46 φορές με τη φανέλα της Εθνικής Τουρκίας έχοντας πετύχει 22 γκολ, και η ήρεμη παρουσία του στο γήπεδο βοήθησε στη διαμόρφωση της ταυτότητας της Τουρκίας στο ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής.
Ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ήταν επιδραστικός. Προπόνησε νεαρούς ποδοσφαιριστές και αποτέλεσε σύμβολο γι’ αυτούς, με τους ανθρώπους στη γείτονα χώρα να τον θαυμάζουν τόσο για την αθλητική του υπόσταση, όσο και για την ικανότητά του να ανταπεξέρχεται στις πολιτικές και κοινωνικές δυσκολίες της εποχής.
