«Αν το ΝΑΤΟ ήταν μια συνηθισμένη λέσχη δεν θα δίσταζε να πετάξει έξω την Τουρκία» είχαν γράψει πριν λίγο καιρό στο Bloomberg σχετικά με το προβληματικό παιδί της Συμμαχίας, που προκαλεί συνέχεια πονοκεφάλους, πότε με το φλερτ με τη Ρωσία, πότε με την αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά στο θέμα του προσφυγικού, πότε με την αναθεωρητική εξωτερική πολιτική στη γειτονιά της και με τον δεσποτισμό της ηγεσίας της.
Από την εισβολή του Αττίλα το 1974 στην Κύπρο μέχρι και την πρόσφατη εισβολή στη Συρία η Τουρκία αποτελούσε μόνιμα έναν πονοκέφαλο για την Ατλαντική Συμμαχία, ένα «αναγκαίο κακό», γιατί όμως; Τι είναι αυτό που κάνει την Τουρκία τόσο αναγκαία στη συμμαχία ώστε εκείνη να προσαρμόζεται σε κάθε… τερτίπι.
