Την ίδια στιγμή μάλιστα, γίνεται μάλιστα αναφορά σε «μελέτες και αναλύσεις που έχουν διεξαχθεί και για παίκτες και διοργανωτές που δεν υπόκεινται σε κανέναν απολύτως περιορισμό, φορολόγησης και νομικής υπόστασης», κατασκευάζοντας με αυτόν τον τρόπο έναν μάλλον βολικό μύθο, που προστίθεται στις μαγικές λύσεις που θα σώσουν την ελληνική οικονομία. Ενδεχομένως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει παράνομος τζόγος, αλλά τελικά το ύψος του μπορεί να μετρηθεί, και να εκτιμηθεί ότι είναι όντως 6 δις; Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως εμφανίζουν τα επίσημα στοιχεία (που μπορεί να βρει ο καθένας με μία απλή αναζήτηση στο ίντερνετ) σχετικά με το ύψος του νόμιμου τζόγου στην Ελλάδα, το μερίδιό του ως ποσοστό του ΑΕΠ αλλά και τη κατά κεφαλή δαπάνη ανά ενήλικο για τυχερά παίγνια κάθε είδους (στοίχημα, λαχεία, καζίνο , ιππόδρομος κλπ), όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Στους πίνακες αυτούς βλέπουμε ότι το ύψος του νόμιμου τζόγου στην Ελλάδα το 2014 είναι 1,8 δις ευρώ, ήτοι 1% περίπου του ΑΕΠ της χώρας. Στις υπόλοιπες χώρες το ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 0,1% στη Λιθουανία και 1,73% στη Μάλτα, με το μέσο όρο να είναι στο 0,7%. Αυτά τα δεδομένα αφορούν μάλιστα και χώρες που θεωρητικά έχουν καταπολεμήσει αποτελεσματικά τον παράνομο τζόγο.
Αυτό σημαίνει ότι στη χώρα μας ο συνολικός τζόγος (νόμιμος και παράνομος) φτάνει το 4,5% του ΑΕΠ, αν υιοθετηθεί η εκτίμηση για παράνομο τζόγο 6 δις. ευρώ, ποσοστό που φαντάζει πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο αν ληφθεί υπόψη πως σε 6 χρόνια κρίσης τα εισοδήματα των Ελλήνων έχουν συρρικνωθεί δραματικά με αποτέλεσμα να περιορίζονται και τα χρήματα που μπορούν να διατεθούν σε άλλους εκτός από τη διαβίωση σκοπούς.
Είναι απορίας άξιον αν πιστεύει κανείς ότι μπορεί από εκεί να βρεθούν τα… ισοδύναμα που αναζητεί το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση.