Ο πατέρας της του άνοιξε με την ελπίδα πως ίσως να μπορούσε να του πει κάτι με τα λιγοστά γαλλικά που είχε μάθει για να μην τους πειράξει. Αλλά εκείνος, αφηνιασμένος, άρχισε να τον χτυπάει.
Αυτή είναι μόνο η αρχή της συγκλονιστικής περιγραφής, στο Euronews, της Ελένης Σφουντούρη, μιας γυναίκας που έζησε και επέζησε από τη σφαγή του Διστόμου.
Ήταν 12 ετών τότε. Είχε μικρότερα αδέρφια που εκτελέστηκαν μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα της. “Μπαμπά να πηδήσω;” ρώτησε όταν ο Γερμανός μπήκε στο σπίτι κι άρχισε να τον χτυπά. Όχι της είπε αλλά το νεύμα του την προέτρεψε να πέσει στο κενό από ύψος μεγαλύτερο των δυο μέτρων.
Επέζησε. Έφυγε κι αν ήταν η πλατεία γεμάτη Γερμανούς. Όμως οι τύψεις την ακολουθούσαν. “Αν δεν είχα φύγει ίσως να είχα σώσει τουλάχιστον τα αδέρφια μου. Να είχε μια αδελφή, ήταν ο καημός μου”, λέει. Οι αδερφές της ήταν μικρότερες, εννέα ετών η μια, έξι η άλλη. Τις εκτέλεσαν με μια ριπή από πολυβόλο, θυμάται. “Της μητέρας μου τα μυαλά είχαν σκορπιστεί στο δρόμο. Τα βρήκε η γιαγιά μου. Είχαν σκοτώσει και τον παππού μου” θυμάται.
Θυμάται επίσης πως ένας Γερμανός της έσωσε τη ζωή. Κι άλλων νεαρών από το Δίστομο. Είχε βρει καταφύγιο σε ένα γειτονικό σπίτι. Κρύφτηκε μαζί με άλλα 4-5 παιδιά σε μια καταπακτή.
“Ήρθαν κι εκεί οι Γερμανοί. Μπήκαν το υπόγειο. Ο ένας μπήκε μέσα και κλωτσούσε ό,τι έβρισκε και ο άλλος στην πόρτα μας σημάδευε με το περίστροφο. Δεν πυροβόλησε παρά μας έκλεισε την πόρτα και μας έδωσε να καταλάβουμε ότι έξω σκοτώνουν, να μη βγούμε έξω ούτε να ανοίξουμε την πόρτα. Και γλιτώσαμε. Και γλίτωσαν κι άλλοι με τον ίδιο τρόπο”.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Πηγή: Euronews
