«Αδιαμφισβήτητα τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους έχουν πληγεί με τον πιο σκληρό τρόπο από την οικονομική κρίση και τις οριζόντιες μνημονιακές πολιτικές» αναφέρει η επιστολή. Παράλληλα καταθέτει το διαχρονικό αίτημά της για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός Εθνικού Προγράμματος για την Κοινωνική Ένταξη και την κοινωνική προστασία των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους.
«Απευθυνόμαστε στον πρωθυπουργό με πλήρη γνώση της κατάστασης της χώρας και τους ζητούμε χωρίς περιστροφές να προστατεύσει πρακτικά και ουσιαστικά τα ‘Ατομα με Αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειες τους» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της Ε.Σ.Α.μεΑ. Γιάννης Βαρδακαστάνης.
Για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα ‘Ατομα με Αναπηρία στην Ελλάδα της κρίσης, μιλά επίσης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Γιάννης Λυμβαίος. Λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης τα τελευταία χρόνια, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δομές για τα άτομα αυτά είναι τεράστια. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Λυμβαίος, η λειτουργία τους στηρίζεται σε μεγάλο μέρος στις προσπάθειες που καταβάλλουν οι γονείς.
Τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας και τα Κέντρα Διημέρευσης για τα ‘Ατομα με Αναπηρία λειτουργούν κυρίως από γονείς ατόμων με αναπηρία μέσω των συλλόγων που έχουν δημιουργήσει. Οι χρηματοδοτήσεις που λαμβάνουν τα Κέντρα αυτά, «τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί σε ποσοστό άνω του 60%, σε κάποιες περιπτώσεις και 70% και μπορείτε να καταλάβετε τι επιπτώσεις έχει η μείωση αυτή» λέει ο Γιάννης Λυμβαίος. Εξαιτίας αυτού, παρατηρούνται συχνά καθυστερήσεις στις πληρωμές των εργαζόμενων με αποτέλεσμα τα προβλήματα να συσσωρεύονται.
«Το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτή η χρηματοδότηση που τους δίνεται, τους δίνεται με τεράστια καθυστέρηση, με μία πάρα πολύ γραφειοκρατική διαδικασία. Μέχρι να λάβουν τη χρηματοδότηση αυτή διογκώνονται όλα τα προβλήματα. Όταν τα ίδια τα άτομα με αναπηρία, είναι μέσα σε αυτές τις δομές και τους παρέχονται υπηρεσίες ειδικής εκπαίδευσης, ειδικής αγωγής, υπηρεσίες αποκατάστασης, υπηρεσίες δημιουργικής απασχόλησης, οι οποίες λόγω αυτών των περικοπών και της κατάστασης αυτής δεν παρέχονται απρόσκοπτα, αλλά προβληματικά, καταλαβαίνετε ότι δεν έχουν τις υπηρεσίες που χρειάζονται» σημειώνει ο κ. Λυμβαίος, αλλά προσθέτει ότι «η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών δεν έχει μειωθεί. Λόγω των θυσιών των γονέων διατηρείται. Έχει περιοριστεί όμως, όταν για παράδειγμα οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα με διάφορες απεργιακές κινητοποιήσεις. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κάθε εργαζόμενος διεκδικεί. Αυτό έχει αντίκτυπο και στα ‘Ατομα με Αναπηρία και στην οικογένεια τους γιατί αναγκάζονται τα άτομα αυτά να παραμένουν στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να είναι από πάνω τους συνεχώς, χωρίς να μπορούν να τους προσφέρουν αυτά που ένας ειδικός μπορεί μέσα σε ένα τέτοιο κέντρο».
Οι Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, που επίσης λειτουργούν στην πλειονότητα τους από γονεϊκούς φορείς, έχουν ξεκινήσει να κλείνουν, λόγω έλλειψης πόρων, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα σε εκατοντάδες ‘Ατομα με Αναπηρία. «Πρόκειται για δομές οι οποίες έχουν φτιαχτεί από εμάς τους γονείς προκειμένου να αποασυλοποιηθούν, να αποιδρυματοποιηθούν τα άτομα αυτά και να διαβιούν μέσα στην κοινότητα, όπως ακριβώς θα διαβούσε ο κάθε άνθρωπος χωρίς αναπηρία. Έκλεισε η πρώτη που δημιουργήθηκε στη Ναύπακτο και τα άτομα που έμεναν εκεί αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον, υπερήλικων γονέων. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν πλέον γονείς, οπότε καταλαβαίνετε και το τεράστιο κοινωνικό θέμα που δημιουργείται» καταλήγει ο Γιάννης Λυμβαίος.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
