Όλα τα παραπάνω χωρίς κομματική διαφοροποίηση στην άποψη, πλήν Λακεδαιμονίων, δηλαδή ΚΚΕ και συνοδοιπόρων ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή, παρά την κρίση, παρά τον κατακερματισμό και την επιβιωτική ιδιοτέλεια, η κοινή γνώμη με ποσοστά άνω του 60%, εμφανίζει κοινή αντίληψη για το κοινό συμφέρον.
Αυτό είναι το σημαντικό εύρημα και θετικό μήνυμα της δημοσκόπησης.
Με αγωνία και επιφυλακτικότητα για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος. Εδώ αρχίζουν οι διαφοροποιήσεις είτε για την συμμετοχή ΛΑΟΣ από τους μεν-όσο κι αν αναγνωρίζεται ταυτόχρονα η συμβολή Καρατζαφέρη στην επιλογή Παπαδήμου-, είτε γιατί διίστανται οι απόψεις για τις δικαιοδοσίες και τον χρόνο ζωής της νέας κυβέρνησης.
Πάντως μια κοινωνία, πιο σαφής στο τι αναζητά, πιο συμπαγής από τις πολιτικές ηγεσίες.
Χαρακτηριστικό είναι πως 64% των ερωτηθέντων θα ήθελε μεγαλύτερη συμμετοχή από τη Ν.Δ.
Και ακόμη πιο σημαντικό το ότι μεταξύ των ψηφοφόρων της Ν.Δ. Το ποσοστό αυτό αυτό φθάνει το 72%.
Άρα το δίλημμα Παπαδήμος ή δραχμή υπερβαίνει κατά πολύ το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο και η έννοια του κινδύνου στοιχίζει οριζόντια και πλειοψηφικά τις κομματικές προτιμήσεις.
Ίσως ο κ. Σαμαράς να βρει σημεία δικαίωσης αλλά και προτροπής για πιο ξεκάθαρη στάση σε αυτά τα αποτελέσματα.
Στα θέματα κομματικού ανταγωνισμού το πιο σημαντικό είναι η πολιτική εξαφάνιση του κ. Παπανδρέου.
Ομόθυμη εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ.
70% των ερωτωμένων (52% ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ) απορρίπτουν τους χειρισμούς του (δημοψήφισμα-Πετσάλνικος), και για τις επόμενες εκλογές μόνο το 8% των ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ θεωρούν πως πρέπει να ηγηθεί του κινήματος, πισω από το 35% δεν ξέρω, το 23% Βενιζέλος και το 13% Λομβέρδος , ακόμη και το 13% άλλος.
Δηλαδή το 92% των ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ δεν τον θέλει για ηγέτη στις επόμενες εκλογές.
Όσο ρευστή κι αν είναι η κατάσταση, όσο ευμετάβλητη σε συνθήκες κρίσης η κοινή γνώμη, τέτοιο ποσοστό ομοφωνίας σπάνια θα ξανασυναντηθεί σε δημοσκοπική ψήφο.
Τα αποτελέσματα στην πρόθεση ψήφου επιβεβαιώνουν όλες τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις χωρίς σημαντικές διαφοροποιήσεις. Το ΠΑΣΟΚ δημοσκοπικά παλεύει πάνω από το 11% και η Ν.Δ. ξεπερνά το 20%, χωρίς, δημοσκοπικά πάντα, να δείχνει τάσεις αυτοδυναμίας.
Το πιο σημαντικό, η δημοσκοπική διάλυση του κόμματος μεσαίου χώρου, του ΠΑΣΟΚ, στην ευθεία του κομματικού ανταγωνισμού.
Η συσπείρωση του είναι 28%, δηλαδή από τους ψηφοφόρους του του 2009 μόνο τρεις στους δέκα δηλώνουν πως θα το ξαναψηφίσουν. Κυριότερες μετακινήσεις η ΔΗΜΑΡ, η αποχή, το λευκό, και το δεν ξέρω δεν απαντώ, που συγκεντρώνουν 50% των τέως ψηφοφόρων.
Τα στοιχεία αυτά κάνουν ακόμη πιο ξεκάθαρο, ότι σε επίπεδο κοινής γνώμης το κομματικό σύστημα έχει ήδη μεταβληθεί.
Δηλαδή τα κυβερνητικά λεγόμενα κόμματα έχουν απωλέσει την δυνατότητα σύνθεσης επιμέρους απόψεων και συμφερόντων στους κόλπους τους. Στο ΠΑΣΟΚ τα μεγέθη είναι εκκωφαντικά, αλλά και στη Ν.Δ. με συσπείρωση 62% οι τάσεις οδηγούν στην ίδια κατευθυνση
